Editors note: Katie Rose Hejtmanek, Ph.D. is een cultureel antropologe die onderzoek doet naar de cultuur van krachtsporten in de Verenigde Staten. Dit is de vierde van een diepgaande serie waarin lezers kennismaken met haar onderzoek en voorlopige bevindingen.
Dit is een opiniestuk; alle observaties, gegevens en meningen komen uit haar eigen onderzoek. Lees hier meer van Katie Hejtmanek.
De zaal zat vol. Ik stond schouder aan schouder met een vrouw, ongeveer 45, die “net begonnen was met CrossFit.” Ze was daar om haar man aan te moedigen. “Ik zou dit nooit kunnen, maar het is zo geweldig dat ze het doen,” vertelt ze me. Een vrouw loopt langs en roept tegen een jongen van een jaar of tien achter me: “Je moeder doet het geweldig. Op een dag zul jij net zo zuiver worden als zij!” Ik word gevraagd om aan de kant te gaan zodat de vrouw met de baby van een maand en de pitbull onder het gele afzetlint door kan naar het wedstrijdgedeelte van de box. Op een zaterdag in oktober heb ik zeven uur lang een functionele fitnesswedstrijd voor masters bijgewoond in een lokaal fitnesscentrum. Ik observeerde de wedstrijd, maar mijn aandacht ging vooral naar wat ik steeds hoor als een essentieel aspect van de groei van CrossFit als een functionele fitnesspraktijk: de gemeenschap.
Onlangs bezocht een studente antropologie een sociaal evenement voor functionele fitness en ik vroeg naar haar ervaring – wat zijn jouw indrukken, vroeg ik. “Ik hoorde mensen praten over de gemeenschap, in feite kwam dat woord veel voor, zo’n zeven of meer keer, meer dan iets anders. Ze zijn hier ‘voor de gemeenschap’. Het is niet wat ik verwachtte.”
Een coach vertelt me: “Dit is wat ik zo leuk vind aan CrossFit, het zijn evenementen als deze die me verkocht hebben. Ik leerde niemand kennen of met mensen omgaan als ik naar een gewone sportschool ging. Ik deed gewoon mijn oortjes in. Maar hier leer je de geweldige mensen kennen die CrossFit doen en krijg je een gemeenschap.”
Dit artikel onderzoekt wat een fitness gemeenschap is en waarom het zo belangrijk is. Ik sluit af met een pleidooi voor mijn lezers – hoe definieer je “fitnessgemeenschap” en waarom denk je dat het zo belangrijk is voor jou of anderen?
Cultuur en gemeenschap
In mijn eerste artikel, Antropologie 101, legde ik uit wat antropologen geïnteresseerd zijn in het bestuderen van, “culturele verschijnselen, de gedeelde betekenissen, ideeën, overtuigingen en gedragingen die door een groep mensen worden gedeeld, en die door leden van een groep worden onderwezen en geleerd.” In andere artikelen bespreek ik hoe bepaalde aspecten van cultuur werken – oorsprongsverhalen, fenomenologische ervaringen van pijn of ritme – om deze gedeelde betekenissen, overtuigingen, en ervaringen onder een groep mensen op te bouwen.
In andere artikelen heb ik geïllustreerd hoe een of veel “groep(en) mensen” samen iets betekenis opbouwen, zich verbinden, en een status-quo in stand houden door hun fitnessactiviteiten, hun delen van fitness op sociale media, of hun blogberichten. Al deze artikels focussen op hoe culturele fenomenen, gedeelde betekenissen, van CrossFit® sportscholen de lijm zijn die een groot deel van de functionele fitnesspraktijk samenhoudt, als iets zinvollers dan gewoon algemene functionele fitness of een sport.
Deze gedeelde betekenissen bestaan niet gewoon “daarbuiten” in de wereld. Het zijn niet van die dingen die zonder mensen voortleven, maar deze gedeelde betekenissen worden voortdurend gecreëerd, gewijzigd, in stand gehouden en besproken door de groep mensen die actief is in de fitnesspraktijk. Deze groep mensen omvat de masters-deelnemers, de familieleden-toeschouwers, de nieuwe baby’s en 10-jarigen, en de honden die hun zaterdagen samen in de box doorbrengen, de mensen die het sociale evenement bijwonen en een student vertellen wat zo belangrijk voor hen is, en de coach die zijn ervaring deelt.
Sinds mijn eerste paar dagen observatie in de aangesloten boxen van functionele fitness ben ik getroffen door het niveau waarop “gemeenschap” wordt gemobiliseerd als een gedeelde betekenis in de praktijk. Ik werk momenteel aan een definitie van gemeenschap (daarom zoek ik de expertise van mijn lezers), maar hier is wat ik tot nu toe denk: gemeenschap 1) gaat over een in-group van mensen die veel waarde hechten aan de functionele fitnessactiviteit van het merk, en in tegenstelling tot een out-group met inbegrip van degenen die trainen in andere soorten sportscholen, en het 2) is het opbouwen en onderhouden van sociale netwerken, verbindingen, relaties en saamhorigheid tussen degenen die samen deelnemen aan fitnessactiviteiten, naar dezelfde box gaan, of zelfs die de betekenis en taal van dit functionele fitnessmerk in bredere zin kennen. De “branded functional fitness community” is lokaal en box-specifiek, en het is mondiaal als belangrijke elementen box- of nationale grenzen overstijgen.
Ga naar de sportschool
Zoals hierboven vermeld door de branded functional fitness coach, is conventioneel fitnessen een eenzame gebeurtenis: je gaat naar binnen, zet je koptelefoon op, en krijgt je workout gedaan. Dit is een enigszins onjuist beeld van sportscholen, omdat veel sportscholen een verscheidenheid aan groepsfitnesslessen omvatten, compleet met een leider, muziek en zweterige anderen. Maar toen ik dit in mijn onderzoek naar voren bracht, is een deel van het gedeelde verhaal / de betekenis van dit merk van functionele fitness als anders dan deze lessen, wat één persoon me vertelde: die lessen gaan echt over de “instructeur en het individu, je hebt niet echt interactie met andere mensen in de klas.”
Hoe dan ook, ik denk dat wat belangrijk is aan deze functionele fitnesspraktijk is dat ze veel moeite doet om zich te onderscheiden van deze groepsfitnesslessen en andere sportschoolpraktijken – door een grens te trekken tussen ons en hen. Zij (“globo gyms”) hebben spiegels, groepslessen zonder gemeenschap, en je tilt alleen met je koptelefoon. Wij (“branded functional fitness”) trainen samen, steunen elkaar, en bouwen een gemeenschap rond deze fitnesspraktijk. Degenen die deelnemen aan de laatste delen de overtuiging/betekenis dat deze fitnessmethode is hoe men zou moeten trainen en behoren dus tot deze merk-fitnessgemeenschap; degenen die deelnemen aan de eerste doen dat niet. Voor deze mensen gaat fitness evenzeer over gemeenschap als over fitness.
Investigating Fitness Communities
In 2015 schreven Harvard divinity school-studenten Angie Thurston en Casper ter Kuile enkele van hun bevindingen en gedachten over de manier waarop millennials buiten religieus gelieerde instellingen samenkomen (zie Oppenheimer’s New York Times-artikel over het onderzoek hier). Ze onderzochten hoe tien verschillende organisaties “veel van de functies die een religieuze gemeenschap vervult” weerspiegelen (2015:7). De functionele fitnesspraktijk was een van de 10. Zij vonden dat het “doel ervan is om een brede, algemene en inclusieve fitness te smeden, die het definieert als verhoogde werkcapaciteit over brede tijds- en modale domeinen. Echter, wat CrossFit doet werken is evenzeer de gemeenschap als de fitnessbenadering” (Thurston en Kuile 2015:10). Ze nemen een citaat op van een jonge vrouw over haar box:
is alles voor mij. Ik heb mijn vriend en een aantal van mijn allerbeste vrienden ontmoet door CrossFit. Toen mijn vriend en ik dit voorjaar op zoek gingen naar een appartement, hebben we ons meteen gericht op de buurt die het dichtst bij onze box ligt, ook al zou dat ons meer woon-werkverkeer kosten. We deden dit omdat we het niet konden verdragen om onze gemeenschap te verlaten. Bij ons kruipen overal baby’s en kleine kinderen rond, en het is een geweldige ervaring om die kleintjes te zien opgroeien. CrossFit is familie, gelach, liefde en gemeenschap. Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder de mensen die ik erdoor heb ontmoet (van Thurston en Kuile 2015:10).
Hoewel ik niet vind dat alleen millennials zich verzamelen bij CrossFit-filialen, weerspiegelen de bevindingen van Thurston en Kuile wel enkele van mijn eigen bevindingen: dat gemeenschap fundamenteel is voor de gemerkte functionele fitnesspraktijk en dat deze “fitnessgemeenschap” misschien een afspiegeling is van en de plaats inneemt van andere, waaronder religieuze, gemeenschappen en sociale netwerken. Dit geldt vooral voor welvarende, stedelijke, goed opgeleide en blanke individuen (Thurston en Kuile 2015:19) (meer hierover in volgende artikelen).
Verkopen van branded functional fitness als gemeenschap
Of we branded functional fitness nu onderzoeken als een antwoord op globo-sportscholen of religieuze instellingen, gemeenschap lijkt een quintessentieel onderdeel te zijn van wat het zo belangrijk maakt. De gedeelde betekenis voor degenen die zich bezighouden met deze merkfunctionele fitnesspraktijk gaat evenzeer over gemeenschap als over Fran-tijden, het leren van nieuwe vaardigheden, of het vergroten van iemands algehele fitness. Het is de gemeenschap die evenzeer aan beginners wordt verkocht als de toegenomen fitness. In mijn observaties van introklassen in een verscheidenheid van CrossFit filialen in de omgeving van New York City en in het hele land, merk ik het patroon op van het verkopen van de gemeenschap van dit merk van functionele fitness als een quintessentieel aspect van het fitnessproces. Ik schrijf:
“Iedereen is het erover eens dat de gemeenschap belangrijk is, en de ingewijden kunnen deel uitmaken van deze gemeenschap; het enige wat ze moeten doen is lid worden van de box. Vijf van de zeven deden mee. Ruwweg zeventig procent van de proefklas besloot lid te worden van de box. Blijkbaar heeft het CrossFit-verhaal aangeslagen, en nu kunnen vijf anderen zich rekenen tot de velen die functionele fitness zoeken via de gemeenschap, goede mensen die op de juiste manier voor hun gezondheid zorgen.”
Ik denk niet dat affiliates de markt in het nauw drijven als het gaat om het kweken van gemeenschap binnen de fitnesswereld (Thurston en Kuile doen dat ook niet). Ik ben bijvoorbeeld lid van een fitnesscentrum zonder merknaam dat filmavonden, sociale evenementen en feesten, triatlon- en atletiekcompetitieteams en een lezingenreeks organiseert. Maar gemeenschap maakt geen deel uit van het verkooppakket, dit zijn evenementen, geen gemeenschap. Wat is het verschil? Er wordt geen gedeelde betekenis aangeboden. Hoe dit merk van functionele fitness zich daarentegen verkoopt aan ingewijden en “religieus” wordt aangehangen door leden, is door de belofte van gemeenschap. Het bieden van en geloven in de betekenis van een “fitnessgemeenschap” is een diep gedeelde betekenis binnen de culturele praktijk van functionele merkfitness, en het maakt deel uit van hoe deze functionele merkfitnesspraktijk de grens markeert tussen degenen die erbij horen en degenen die dat niet doen.
Hoe definieer je fitnessgemeenschap? Waarom denk je dat gemeenschap zo belangrijk is voor CrossFit? En hoe wordt gemeenschap opgebouwd, onderhouden en uitgedaagd? Post naar commentaren of email me op maxesandprs gmail.com.