In 1888 werd Londen geterroriseerd door de groteske moorden van Jack the Ripper, die op het punt stond zijn volgende slachtoffer op te eisen: De 47-jarige prostituee Annie Chapman.

In september 1888 bevond de Londense wijk Whitechapel zich in het midden van een bloedstollende reeks moorden. Vijf prostituees werden niet alleen doodgesneden, maar ook volledig verminkt, waarbij hun organen werden verwijderd. Inderdaad, zoals The New York Times in september 1888 schreef: “De moorden zijn zeker de meest afschuwelijke en mysterieuze die de Engelse politiegeschiedenis kent.”

Maar op de avond dat de 47-jarige Annie Chapman op gruwelijke wijze aan haar einde kwam, was de moordenaar, Jack the Ripper, nog niet beroemd geworden. De moord op Chapman hielp het publiek te waarschuwen voor de terreur die toen pas vorm begon te krijgen.

Annie Chapman’s Misfortune

In de late jaren 1800, de vrouwen van Londen had weinig mogelijkheden. Ze konden trouwen of in armoede leven. Annie Chapman koos voor het eerste en leefde met haar man, John, een koetsier. Maar nadat hun jongste dochter, Emily, op 12-jarige leeftijd aan hersenvliesontsteking was overleden, braken voor het echtpaar moeilijke tijden aan en scheidden zij in 1884.

Chapman verhuisde daarom naar Whitechapel waar zij in verschillende logementen woonde. Haar man stuurde haar tien shilling per week en ze verdiende geld met haakwerk en de verkoop van bloemen. Maar toen haar man stierf, ging Chapman over op sekswerk om elke nacht een warme slaapplaats te hebben.

In 1888 woonde Chapman in Crossingham’s Lodging House op 35 Dorset Street, samen met ongeveer 300 andere mensen. Hier betaalde ze acht pence voor een bed en stond bij de manager bekend als “onaangenaam”, hoewel ze consumptief en vaak ziekelijk was. Ze was stevig, gehard en leed mogelijk aan tbc en syfilis.

Tijdens haar verblijf op Dorse 35 kreeg Annie Chapman twee vaste klanten: Harry de Hawker en een man genaamd Ted Stanley.

Op 8 september 1888, verliet ze het huis ergens na 1 uur ’s nachts. Ze vertelde de manager om een bed voor haar te bewaren als ze weg ging om voldoende geld te verdienen. “Ik kom gauw weer terug,” zei ze.

Maar dat zou ze niet worden.

The Last Sightings Of Annie Chapman

Chapman werd later gesignaleerd met een man op 29 Hanbury Street rond 5:30 AM. De voyeur hoorde de man aan Chapman vragen: “Wil je?” waarop zij antwoordde: “Ja.”

Toen rond 5:45 AM, Albert Cadosch, die op 27 Hanbury Street woonde, liep in zijn achtertuin. Toen hij het hek passeerde dat zijn huis scheidde van dat van 29 Hanbury Street, hoorde hij een vrouw zeggen: “Nee!” Hij hoorde iets tegen het hek vallen, maar dacht er niets van. Hij ging door met zijn gewone routine.

Chapman had hoogstwaarschijnlijk haar moordenaar slechts enkele minuten voor de aanval ontmoet, denkend dat hij een potentiële klant was. Ze zou hem hebben geleid door een doorgang in een logement huis gevuld met slapende mensen in de achtertuin, waar de twee konden hun transactie alleen te voltooien.

Hoewel, tot haar schrik, de man in plaats daarvan greep haar en sneed haar keel brutaal van oor tot oor, alvorens haar lichaam te verminken. Daarna ontsnapte hij in de nacht zonder ook maar een greintje verdenking te wekken.

Iets voor 6 uur ’s morgens vond John Davis, een automobilist die met zijn gezin in het logement woonde, het verminkte lijk van Chapman.

Davis riep naar de mannen die buiten stonden te wachten en die renden onmiddellijk naar het Commercial Street Police Station.

“Ik kon zien dat de vrouw dood was,” zei James Kent, een van de getuigen. “Ze had een soort zakdoek om haar keel, die doordrenkt leek met bloed. Het gezicht en de handen waren besmeurd met bloed, alsof ze had geworsteld.”

Het nieuws van Chapman’s dood verspreidde zich snel en toen inspecteur Joseph Chandler arriveerde, kwam er een opgewonden menigte. Het tijdschrift Echo meldde: “De opwinding is, zoals we zeggen, intens geweest. De terreur is extreem. Het huis en het mortuarium werden belegerd door mensen, en er wordt gezegd dat gedurende een deel van de zaterdag mensen in grote aantallen toestroomden om de met bloed besmeurde plek op de binnenplaats te zien, en elk een penny betaalden.”

De gruwelijke details

Dr. George Bagster Phillips kwam om ongeveer 6.30 uur ter plaatse. Hij rapporteerde dat Annie Chapman’s keel zo ernstig was doorgesneden dat haar hoofd nog nauwelijks aan haar lichaam vastzat.

Haar abdomen was ook doorgesneden en opengelegd. Zoals Phillips zei: “De dunne darm en andere delen lagen aan de rechterkant van het lichaam op de grond boven de rechterschouder, maar zaten vast. Er was een grote hoeveelheid bloed, met een deel van de maag boven de linkerschouder.”

Chapman’s baarmoeder en tweederde van haar blaas waren verwijderd. Omdat er geen spoor van deze organen werd gevonden, werd aangenomen dat de moordenaar ze had meegenomen. Deze sneden waren zeer schoon wat suggereert dat de persoon die ze maakte ervaren was. Haar andere nabijgelegen organen waren zorgvuldig vermeden.

Dit alles was gedaan in een pikdonkere ochtend in minder dan 30 minuten.

Zo meldde de arts in zijn onderzoek: “Het werk was duidelijk dat van een deskundige – van iemand, althans, die een zodanige kennis had van anatomische of pathologische onderzoeken dat hij in staat was de bekkenorganen met één zwaai van het mes veilig te stellen.”

De voorman meldde later: “De politie vroeg mij of een foto van het oog van de overledene van enig nut zou zijn; maar ik gaf als mijn mening dat een foto van het oog in dit geval nutteloos zou zijn.”

Deze suggestie heeft waarschijnlijk te maken met een oud geloof dat het oog van een persoon zijn laatste gezichtsvermogen voor de dood vastlegde. Het was een praktijk die in het verleden was gebruikt om moordenaars te vangen, maar die duidelijk geen nut had bij het vangen van Jack the Ripper.

Op 14 september 1888 reed een lijkwagen van de Hanbury Street Undertaker naar het mortuarium van Whitechapel om het lichaam van Annie Chapman op te halen. Ze werd naar de City of London Cemetery in Forest Gate, Londen gebracht, waar ze werd neergelegd in graf 78, vak 148.

De lijkkoets werd niet gevolgd door rouwkoetsen. Zoals The Daily Telegraph meldde: “De begrafenis van Annie Chapman vond gisterochtend vroeg plaats, met de grootst mogelijke geheimhouding, en niemand behalve de begrafenisondernemer, de politie, en familieleden van de overledene wisten iets van de regelingen.”

Treurig genoeg bestaat Chapman’s graf niet meer, want het is inmiddels overgraven.

De zoektocht van de Londense politie naar verdachten

Chapman’s was de tweede moord van deze wreedheid in Whitechapel. De burgers raakten in paniek en de politie werd steeds meer onder druk gezet om de betrokken man te vinden.

Nog niet lang daarna werd een man gearresteerd die bekend stond als “Leather Apron”. Hij werd verondersteld een mes bij zich te dragen en sekswerkers te mishandelen.

Een vermeende getuige van de nacht van de moord op Chapman wees deze man, wiens echte naam John Pizer was, aan uit een line-up. Maar na verder onderzoek werd hij vrijgelaten.

Op zondagavond werd nog een “verdacht uitziende persoon”, William Pigott, gearresteerd. Op een van zijn handen zat een bijtwond, die volgens Pigott afkomstig was van een vrouw die hij had geprobeerd te helpen in de vroege ochtenduren in Whitechapel op 8 september. Hij had ook bloedvlekken op de kleren die hij droeg.

Er werden verschillende getuigen opgeroepen, maar geen van hen kon hem uit een line-up identificeren. De dokter verklaarde hem krankzinnig. Er wordt gesuggereerd dat hij later naar een gesticht werd overgebracht.

Met geen andere aanwijzingen, werd de achtertuin van 29 Hanbury Street opgeruimd en de menigte uiteengedreven. Paniek was bedwongen, dat wil zeggen totdat de politie kreeg hun meest spookachtige aanwijzing tot nu toe.

Ditmaal van de Whitechapel-moordenaar zelf.

Enter Jack The Ripper

In de week na de moord op Chapman ontving het Londense politiebureau een brief in rode inkt. Daarin stond:

“Beste baas,

Ik blijf maar horen dat de politie me gepakt heeft, maar ze willen me nog niet oppakken. Ik heb gelachen als ze zo slim kijken en praten over dat ze op het juiste spoor zitten. Die grap over die leren schort heeft me echt gestoord… Ik heb wat van het goede rode spul in een flesje gemberbier bewaard om mee te schrijven, maar het werd dik als lijm en ik kan het niet gebruiken. Rode inkt is goed genoeg hoop ik, ha ha…”

Hij was ondertekend met: “Hoogachtend Jack the Ripper. Don’t mind me giving the trade name.”

Hoewel deze brief nog steeds niet als authentiek kan worden bewezen, wekt de inhoud ervan al meer dan een eeuw nachtmerries en nieuwsgierigheid op.

Annie Chapman’s laatste aanblik was het gezicht van een van de beroemdste seriemoordenaars uit de menselijke geschiedenis. Maar vandaag, vraagt de rest van ons zich af: Wie was hij eigenlijk?

Nu u het tragische en mysterieuze verhaal over de moord op Annie Chapman kent, kunt u meer te weten komen over de top vijf verdachten van Jack the Ripper. Lees dan deze theorie over Jack the Ripper en seriemoordenaar H.H. Holmes als dezelfde persoon.