Deze zomer is Amelia Meath – de tekstschrijfster, Buffalo boot dragende, cartwheelende helft van Sylvan Esso – 32 jaar geworden. Een feestje kon natuurlijk niet, dus in plaats daarvan gingen zij en haar bandmaat en echtgenoot Nick Sanborn gemaskerd, in een vat handdesinfecterend middel gedompeld en naar een windgongwinkel. “Het was heel spannend, want ik heb nog nooit een windgong gekregen,” grinnikt ze vanaf het voorportaal van hun stel in Durham, North Carolina. “Wil je het horen?”
Meath tikt aan de gong en een fladder van heldere, rinkelende geluiden piept over de lijn. Het is nogal mooi. “Ik weet niet of dit specifiek is voor die ene winkel waar we geweest zijn, maar ze waren allemaal verbonden met de geluiden van de planeet. Dus deze is het geluid van de eclips.”Naast het kopen van intergalactische geluidsdecoraties, heeft Amelia de afgelopen maanden besteed aan het recept voor zwarte dahl uit het Dishoom kookboek (“Ik heb het laten opsturen omdat het in Amerika is uitverkocht en ik ben er langzaam doorheen aan het werken”) en het afmaken van het derde Sylvan Esso album, ‘Free Love’ – wat ze “ons beste album tot nu toe” noemt – alsmede het bouwen van een zeer speciale opnamestudio op 10.5 geïsoleerde acres in het midden van de bossen. Als lockdowns gaan, het had erger kunnen zijn.
Durham is niet wat je zou noemen een grote stad om mee te beginnen, maar rijden buiten de stad en dingen krijgen echt landelijk, echt snel. De perfecte plek dus om een thuis te vinden voor Sylvan Esso’s unieke en oprechte kijk op elektronische muziek, die ons sinds de release van 2013’s golvende ‘Hey Mami’ net zo graag onze vrienden laat omhelzen – en mogelijk een paar kleine, vochtige tranen laat vloeien – als dat het ons wild laat rondhuppelen op de dichtstbijzijnde dansvloer.
Maar in plaats van een schilderachtig hutje – wat je misschien zou verwachten als je bedenkt dat Amelia de afgelopen tien jaar lid is geweest van het rootsy, Appalachian zangtrio Mountain Man – is Sylvan Esso’s eindelijk voltooide nieuwe studio veel meer op de toekomst gericht. “Het is matzwart en ziet eruit als een behoorlijk wilde moderne monoliet,” legt Amelia uit. De studio was nog niet af toen ‘Free Love’ werd gemaakt, maar dat weerhield hen er niet van om aan de plaat te werken, in plaats daarvan verplaatsten ze de productie gewoon naar de kleinere ruimte van de studio. “Er werd de hele tijd aan de A-kamer gewerkt – dus er staan heel wat zagen op de nieuwe plaat!”
De grote zaal is nu klaar en biedt niet alleen een ruimte waar toekomstige Sylvan Esso-albums vorm kunnen krijgen – evenals andere lokale muzikanten – maar ook een ruimte waar Amelia haar passie voor dansen kan uitleven. Als je het duo ooit live hebt zien spelen, weet je dat haar kicks, sprongen en draaibewegingen net zo goed deel uitmaken van het optreden als haar soulvolle zang en Nicks intens gefocuste manier met verschillende mixers en modulatoren. “De A-kamer kan fungeren als een grote live-ruimte, maar we hebben het zo ontworpen dat wie er ook aan de desk zit, er 25 voet achter hem is die bestaat uit prachtige, betonnen vloeren, zodat iedereen daar kan dansen…”
Je zult merken dat Amelia zich niet alleen door elk Sylvan Esso-liedje heen danst – zowel vocaal als fysiek – maar dat veel nummers ook over de act zelf gaan. “Ik denk dat dat komt omdat het een hele makkelijke manier is om te praten over iemand die volledig fysiek in iets is geïnvesteerd,” legt ze uit over haar obsessie met beweging. “Ik denk dat er een reden is waarom de mensheid van nature wil dansen in clubs of op bruiloften – omdat er zo weinig taken zijn die het geheel van je wezen vereisen. Het gaat ook over gemeenschap en vreugde – je kunt van alles voelen terwijl je danst. Als je danst kijk je om je heen en je voelt ook wat je voelt en dat is zo’n beetje alles wat je kunt doen als je danst, je kunt niet zo veel multitasken.”
De obsessie van Amelia heeft echter wel voor een paar breukmomenten tussen haar en Nick gezorgd. Hun opnamesessies zijn altijd doorspekt met kleine ruzies, maar degene die het vaakst ter sprake komt is wanneer Nick vraagt of ze echt weer een liedje over dansen aan het schrijven is. Het antwoord is altijd ja, inclusief het sobere, zachtromantische ‘Rooftop Dancing’ van ‘Free Love’, een eerbetoon aan, nou ja, dansen op een dak met een geliefde. “We zullen waarschijnlijk altijd ruzie blijven maken,” lacht Amelia. “
Naast een dansvloer herbergt de nieuwe studio van Sylvan Esso ook Amelia’s collectie uitbundige podiumkleding. “Dat is een van de grilligere en gekkere delen – een kast waarin al mijn kostuums hangen. Hij staat vol met gigantische Buffalo schoenen,” onthult ze, voordat ze schat dat ze ongeveer 25 paar van de grote platform sportschoenen heeft, beroemd geworden door de Spice Girls en die ze nooit zonder op het podium ziet. “Eén paar is bedekt met Smarties en ik heb ze in rozen en alle verschillende kleuren glitter.” Hier bewaart ze ook de outfit die ze eind vorig jaar droeg toen Sylvan Esso met de 10-koppige WITH-band een aantal exclusieve optredens verzorgde. De band, een verzameling vrienden waaronder Jenn Wasner van Wye Oak, Meg Duffy van Hand Habits, Molly Sarle en Alexandra Sauser-Monnig van Mountain Man en Matt McCaughan van Bon Iver en Hiss Golden Messenger, herinterpreteerde Sylvan Esso’s back catalogue voor symfonische zalen; weelderig, vet en groter dan ooit. Amelia markeerde de gelegenheid door zich te kleden in een enorme poezelige roze jumpsuit, die ze eruit wilde laten zien als een “sexy Michelin-man.”
Aan het begin van de lockdown werd een documentaire over de tour uitgebracht op YouTube, waarin de gezamenlijke repetitiesessies voorafgaand aan de shows werden getoond, evenals het optreden zelf. “Het coolste deel dat WITH ons echt gaf, was dat het voelde alsof we in het verleden echt beschermend waren over wat Sylvan Esso de band was – Nick en ik die samen speelden – maar WITH blies een geweldige deur open, dus het kan elke opstelling van mensen zijn, zolang Nick en ik er maar zijn.”
Sylvan Esso zijn al lang zeer samenwerkingsgericht, voegden zich bij vrienden Bon Iver op het podium op Bonnaroo in 2018 en werkten meer recent samen met Real Estate en Local Natives. Ze zijn zelfs gevraagd om te schrijven op grote supersterpopsessies. Maar tot nu toe is een door Beyoncé gezongen banger hen ontgaan. “Zoveel van dat spul is zo… vlekkerig. Je gaat naar een sessie en je schrijft misschien voor drie verschillende mensen en dan doe je je ding en dan hopelijk snapt iedereen het en beslist. We hebben het nog maar een paar keer gedaan, maar het is echt leuk.”
Popmuziek heeft al lang een speciaal plekje in Amelia’s hart. Ze is dol op Lady Gaga en Taylor Swift (hoewel ze niet helemaal overtuigd is van ‘Exile’, Swifts recente collab met hun vriend Justin Vernon. “Ik hou van hen beiden en ik denk dat ze beiden ongelooflijk getalenteerd zijn, maar in dat liedje zit een element van opvoeringsliefde dat ik gewoon niet geloof!”), maar dat wil niet zeggen dat het label niet zonder moeilijkheden is. Op ‘Free Love’ staat in een nummer met de titel ‘Train’ de zin “pop music made me go insane” en het gaat over de wispelturigheid van hitnummers. “Ik wilde schrijven over hoe je drie weken van een popliedje kunt houden en het dan achter je kunt laten,” legt ze uit over het nummer, waarin ze een lijst van voormalige favorieten afratelt. “Als popliedjesschrijver is het echt zenuwslopend om te beseffen dat als je het echt groot maakt, je hooguit een maand de smaak van de week zult zijn en dat mensen dan verder zullen gaan.”
Dat gezegd hebbende, heeft Sylvan Esso fans van hypnotiserende elektropop in vervoering gebracht sinds hun titelloze debuutalbum in 2014 uitkwam, terwijl 2017’s ‘What Now’ hen hun allereerste Grammy-nominatie bezorgde in de categorie Best Dance/Electronic Album. Amelia en Nick waren halverwege het Australische tourfestival Laneway, dus konden de ceremonie niet bijwonen, maar dat gold ook niet voor alle andere acts op de tour die genomineerd waren, wat zorgde voor een hel van een hotel sleepover. “Iedereen was samen; Father John Misty, The War On Drugs… Dus we bleven op en keken samen naar de Grammy’s. Het voelde echt lief om in die gemeenschap van mensen te zijn.” En hebben jullie je allemaal opgedoft? “Nee,” lacht Amelia. “Iedereen droeg zijn hotelgewaad.”
Sylvan Esso heeft het misschien verloren van Kraftwerk – als je een award gaat verliezen, verlies hem dan van Kraftwerk, toch? – maar uitgaande van ‘Free Love’, denken we dat Amelia misschien die roze Michelin Man outfit wil afstoffen voor het feest van volgend jaar.
‘Free Love’ van Sylvan Esso is uit op 25 september op Loma Vista Recordings.