Als je twee mensen ziet lachen om een mop die je niet hebt gehoord, is de kans groot dat je toch gaat lachen – zelfs als je het niet beseft.

Volgens een nieuwe studie is lachen echt besmettelijk: de hersenen reageren op het geluid van gelach en bereiden de spieren in het gezicht voor om mee te lachen.

“Het lijkt erop dat het absoluut waar is dat ‘lach en de hele wereld lacht met je mee,” zei Sophie Scott, een neurowetenschapper aan het University College London. “We weten al langer dat wanneer we met iemand praten, we vaak hun gedrag spiegelen, door de woorden die ze gebruiken te kopiëren en hun gebaren na te bootsen. Nu hebben we aangetoond dat hetzelfde ook lijkt te gelden voor lachen – althans op het niveau van de hersenen.”

De positieve benadering

Scott en haar medeonderzoekers lieten vrijwilligers een reeks geluiden horen en maten de reacties in hun hersenen met een fMRI-scanner. Sommige geluiden, zoals lachen of een triomfantelijke schreeuw, waren positief, terwijl andere, zoals gillen of kokhalzen, negatief waren.

Alle geluiden veroorzaakten reacties in het premotorische corticale gebied van de hersenen, dat de spieren in het gezicht voorbereidt om te bewegen op een manier die overeenkomt met het geluid.

De respons was veel hoger voor positieve geluiden, wat suggereert dat ze besmettelijker zijn dan negatieve geluiden – wat onze onwillekeurige glimlach zou kunnen verklaren wanneer we mensen zien lachen.

Het team testte ook de beweging van de gezichtsspieren wanneer de geluiden werden afgespeeld en ontdekte dat mensen de neiging hadden te glimlachen wanneer ze gelach hoorden, maar geen kokhalzend gezicht trokken wanneer ze kokhalsgeluiden hoorden, vertelde Scott aan LiveScience. Ze schrijft deze reactie toe aan de wens om negatieve emoties en geluiden te vermijden.

Oller dan taal?

De aanstekelijkheid van positieve emoties zou een belangrijke sociale factor kunnen zijn, aldus Scott. Sommige wetenschappers denken dat menselijke voorouders al in groepen lachten voordat ze konden praten en dat lachen een voorloper van taal kan zijn geweest.

“Positieve emoties, zoals lachen of juichen, komen we meestal tegen in groepssituaties, of we nu naar een komedieprogramma kijken met familie of naar een voetbalwedstrijd met vrienden,” zei Scott. “Deze reactie in de hersenen, die ons automatisch aanzet tot lachen of glimlachen, biedt een manier om het gedrag van anderen te spiegelen, iets wat ons helpt om sociaal met elkaar om te gaan. Het zou een belangrijke rol kunnen spelen bij het opbouwen van sterke banden tussen individuen in een groep.”

Scott en haar team zullen deze emotionele reacties in de hersenen bestuderen bij mensen met autisme, die “algemene tekortkomingen in de sociale en emotionele verwerking” hebben, om de ziekte beter te begrijpen en waarom diegenen met autisme geen emoties van anderen spiegelen, zei ze.

• Geen Grapje: Dieren Lachen Ook
• Niet Lachen: Denk er maar eens over na
• Niet grappig, maar LOL toch
• Wetenschappers zeggen dat iedereen gedachten kan lezen