Verenigd Koninkrijk en Engelssprekende gebiedenEdit

Culturele stereotypenEdit

De Britse sociologen Mike O’Donnell en Sue Sharpe bestudeerden Britse Aziatische leerlingen en kwamen tot vergelijkbare conclusies met betrekking tot de problemen waarmee Aziatische jongeren op lagere-klassescholen te kampen hebben. Terwijl zwarte Britse leerlingen door hun blanke Britse medeleerlingen werden gerespecteerd en bewonderd als “macho”, hadden Aziatische jongeren moeite om ditzelfde soort respect en status te verwerven. O’Donnell en Sharpe ontdekten dat veel Aziatische jongeren worden gestereotypeerd als zwakkelingen, strijders of als patriarch.

Het zwakkelingenstereotype, dat voorkomt in het Verenigd Koninkrijk en Engelssprekende gebieden, verwijst naar het idee dat Zuid-Aziaten conformistisch, intelligent, weinig atletisch en niet confronterend zijn.

Het stereotype van de strijder neemt toe in het Verenigd Koninkrijk. Sommige Britten stereotyperen Sikhs en Moslims als krijgers en inteelt, in tegenstelling tot de rest van de Zuid-Aziatische gemeenschap die over het algemeen wordt gezien als Hindoe-pacifisten of intellectuelen. Het stereotype van de krijger is de vervanger geworden van het stereotype van de boef. Tijdens het koloniale tijdperk werden Zuid-Aziatische criminelen Thugs genoemd vanwege de aanwezigheid van het Thuggee-syndicaat. Het woord thug is afkomstig van het syndicaat en werd oorspronkelijk gebruikt als term voor Zuid-Aziatische criminelen. Doordat de Afro-Amerikaanse hip-hopgroep de naam Thug Life heeft aangenomen, wordt het woord Thug niet langer geassocieerd met Zuid-Aziatische criminelen. Veel Zuid-Aziatische jongeren worden vaak karikaturaal afgeschilderd als opstandig tegen een maatschappij die hen stereotypeert als een modelminderheid, en tegen hun vermeende strenge opvoeding.

Dit heeft het stereotype gevoed dat Indiërs, Pakistani en Bangladeshi’s agressiever zijn en bendes vormen. Verder worden ze gestereotypeerd als mensen met slechte sociale vaardigheden, die niet met gewone Britten kunnen praten en slecht kunnen luisteren.

Sinds 9/11 en 7/7 worden Zuid-Aziatische moslims (vooral van Bengalese en Pakistaanse afkomst en in veel gevallen van Indiase afkomst) gestereotypeerd als anti-westers. Dit kan hebben bijgedragen tot grotere spanningen met etnische en religieuze groepen in het Westen. In sommige gevallen worden zelfs leden van de Hindoe- en Sikh-gemeenschap in het Westen stereotiep als terroristen beschouwd. Dit is normaal gesproken te wijten aan het feit dat, hoewel het Westen voorop loopt wat geletterdheid betreft, de bevolking van met name Zuid-Azië bekend staat als zeer goed op de hoogte van internationale kwesties en zich meer bewust is van mondiale aangelegenheden.

In literaire studies hebben critici als Homi Bhabha en Rey Chow getheoretiseerd dat culturele stereotypen de overhand hebben omdat zij werken door middel van herhaling en ambivalentie, waarbij gemakkelijk wordt geschoven tussen tegenstrijdige betekenissen. Zo wordt in de koloniale cultuur de ‘inheemse’ of ‘etnische’ gestereotypeerd als sluw en indolent, wellustig en impotent. Meer recentelijk hebben wetenschappers zoals Mrinalini Chakravorty onderzocht hoe hedendaagse fictie uit en over Zuid-Azië handelt in stereotypen.

ChinaEdit

Omwille van China’s economische rivaliteit met India kijkt een groot aantal Chinezen agressief naar India, waarbij verschillende negatieve stereotypen van Indiërs gemeengoed zijn in de Chinese cultuur. In 2012 verklaarde Krish Raghav, een Indiase journalist, dat binnen China het begrip van India en Indiaas-zijn grotendeels is gebaseerd op geruchten en stereotypen.

In de Chinese staatsmedia is er de officiële lijn van China, napraat in kranten en tv-journaals, over India als een “rivaal”; de erbarmelijke infrastructuur van India wordt benadrukt en in verband gebracht met gebreken in de democratie. In historische documentaires op de centrale televisie van China worden Indiërs afgeschilderd als “soldaten van de Britten”, waarmee zij op één lijn worden gesteld met andere imperialistische mogendheden.

De Chinese staat heeft vaak direct of indirect via de staatsmedia denigrerende uitspraken over India gedaan om de nationalistische gevoelens in China aan te wakkeren en zichzelf als superieur te profileren. Vaak heeft men geweigerd te erkennen dat de Indiase beschaving even oud is als, of volgens sommige bronnen zelfs ouder is dan, de Chinese beschaving en dat veel onderwerpen waar China trots op is, zoals Kung Fu, Boeddhisme enz. ontleend of verspreid zijn uit India.

Raghav meldde dat voor de online gemeenschap van China “India” een combinatie is van het personage Rajesh Koothrappali uit de sitcom Big Bang Theory, de komiek Russell Peters, beelden van overvolle Indiase treinen met mensen die aan de zijkanten hangen, en dode lichamen die de rivier de Ganges af drijven. Deze stereotypen worden vaak opgeroepen met de descriptor “walgelijk”. De geur van curry wordt vaak gebruikt als een denigrerend scheldwoord.

Veel Chinezen zien Indiase Hindoes echter ook met positieve eigenschappen vanwege de historische banden via het boeddhisme en het oude culturele contact. Een gangbare opvatting is dat India rijk is aan cultuur, maar onderontwikkeld.

MaleisiëEdit

Op dit moment bestaat ongeveer 7% van de Maleisische bevolking uit Indiërs, voornamelijk afkomstig uit de etnolinguïstische Tamil-groep in Zuid-India, als minderheid van een grotendeels Maleise bevolking op het schiereiland van Maleisië.

Er bestaan veel stereotypen over Maleisische Indiërs. Enkele daarvan zijn dat Maleisische Indiërs worden beschouwd als zware drinkers en rovers. Maleisische Indiërs worden er ook van verdacht lid te zijn van gangster- of terroristische organisaties en worden soms vals beschuldigd.

Racisme is nog steeds een groot probleem in Maleisië en sommige stereotypen hebben geleid tot openbare pesterijen en racistisch kwetsende opmerkingen, zoals “Keling”, “mabuk” (dronkaard) enz.

SingaporeEdit

Rond 10% van de bevolking van Singapore bestaat uit Indiërs, voornamelijk afkomstig uit de etnolinguïstische Tamil-groep van Zuid-India, als minderheid van een grotendeels Chinese bevolking. Er werken momenteel ook zo’n 160.000 ongeschoolde buitenlanders in Singapore – een meerderheid van hen is afkomstig van het Indiase subcontinent.

Een stereotype van de Singaporese Indiërs is dat het de Indiërs aan atletisch vermogen ontbreekt. Ze zijn echter de rijkste en meest succesvolle etnische groep in Singapore, met een uitzonderlijk hoog opleidingsniveau en weinig armoede.

Racisme blijft een klein probleem in Singapore en sommige stereotypen hebben geleid tot gevallen van openbare pesterijen en racistisch kwetsende opmerkingen, zoals ‘zwarte tofu’ genoemd worden.

Buitenlandse arbeiders uit de lagere klasse verzamelen zich in de Indiase historische en nu toeristische enclave genaamd Little India. Little India, met zijn grote concentratie Indiërs, wordt door sommige Chinese Singaporezen niet bezocht omdat het wordt gezien als een vreemde ruimte die potentieel bedreigend en gevaarlijk is. In 2013 vond in het gebied een kleine rel plaats waarbij bouwvakkers uit Bangladesh, Pakistan en India betrokken waren, wat bijdroeg aan de stereotypen dat bouwvakkers gevaarlijk zijn.

FijiEdit

In Fiji, een ander land waar meer dan 125 jaar geleden grote aantallen mensen van Indiase afkomst werden aangevoerd voor plantagearbeid in de landbouw, worden zij op een andere manier bekeken dan in sommige andere delen van de wereld. Volgens Sienkiewicz is het stereotype op de eilanden in de Stille Oceaan dat Indiërs te materialistisch zijn en alleen om geld geven; dat de Indiërs weliswaar heel hard werken om financieel succes te behalen, maar dat zij weigeren dat te delen. Van mensen met Indiase roots wordt op Fiji ook gedacht dat ze te op zichzelf zijn en geen zorgcultuur hebben voor grotere gezinnen. Indiërs, vindt Sienkiewicz, geven bewust de voorkeur aan kerngezinnen, die in geïsoleerde huizen wonen in plaats van gezamenlijke gezinnen in koros (dorpen). Sienkiewicz ondervroeg een aantal Indiërs: “Vroeger leefden we in uitgebreide families, maar nu zijn we allemaal in kernfamilies. Gewoon een klein huis, hun familie en dat is het. Familieleden komen en gaan; ze wonen niet in dat huis. Het is een betere manier van leven. Aan ieders behoeften en wensen wordt voldaan. Door kerngezinnen te hebben en niet in de koro (dorp) te wonen, merken we dat er minder conflicten zijn, minder kans op conflicten.” Deze voorkeur voor een privé- en ijverig leven is een kwestie van belangrijke etnische stereotypen en conflicten in Fiji. Sienkiewicz suggereert dat de Britse incorporatie van het etnische scheidingsmodel in Fiji, hoewel oorspronkelijk bedacht om de kolonialisten vlot te laten regeren, op lange termijn gevolgen heeft gehad voor de etnische identiteiten en de wederzijdse stereotypen tussen zowel Fijiërs als Indiërs in Fiji.De Britten hadden actief geprobeerd de Indiase en lokale gemeenschap te scheiden en te segregeren opdat zij onder elkaar niet de gemeenschappelijke haat tegen de Britten zouden vinden die hen fataal zou worden.

Nieuw-ZeelandEdit

Een studie van de Massey University komt tot de conclusie dat de etnische minderheid van Indiase afkomst stereotiep is, maar dat andere etnische groepen dat ook zijn. Het interetnisch en stereotype pesten van studenten van Indiase afkomst was echter groter; de studenten van Indiase afkomst waren het minst geneigd om wraak te nemen, misbruik aan de autoriteiten te melden of ambtenaren te benaderen voor hulp bij preventie. Gestereotypeerde en gepeste Aziatische Indiërs hadden de meeste kans om leed, emotionele trauma’s en gezondheidsproblemen te accepteren.

Ethnische groepen van Maori, Europese en Chinese afkomst stereotypeerden Aziatische Indiërs met eigenschappen als arrogant, lui, dom, seksistisch en pervers.

Negatieve stereotypen voor Aziatische Indiërs waren onder meer dat zij werden verondersteld onvriendelijk, kliekjesachtig, onemotioneel, raar, snobistisch, onbeschaafd, terroristen en goedkoop te zijn. Veel van deze stereotypen leidden niet tot interetnisch pesten, maar sommige wel.

Verenigde StatenEdit

Culturele vooroordelen op Amerikaanse scholenEdit

Culturele stereotypen die op Amerikaanse scholen heersen, hebben een negatieve invloed op leerlingen van Zuid-Aziatische afkomst, in termen van sociale stress, het gevoel ontmenselijkt te worden en hun algemene gevoel van welzijn. De Amerikaanse sociologe Yvette Rosser stelt vast dat negatieve attitudes en beelden over Zuid-Aziatische culturen worden aangeleerd op Amerikaanse scholen of via de media, en dat deze misvattingen de persoonlijke socialisatie-ervaringen van mensen kunnen kleuren. Sensatieberichten over India versterken vaak vooringenomen ideeën.

Leraren sociale studies kunnen een cruciale rol spelen bij het wegnemen van culturele vooroordelen, maar in plaats daarvan versterken ze vaak stereotypen over andere culturen dan die van henzelf en presenteren ze bevooroordeelde informatie over Aziaten, waardoor de kans op een dieper begrip verloren gaat.

In talrijke interviews met studenten van Aziatische afkomst, zoals samengesteld door Rosser, werden aan personen van Aziatische afkomst de volgende vragen gesteld:

• Beschrijf eventuele stereotypen en onjuiste voorstellingen over India die in Amerika als feit werden onderwezen.
• Heeft u, als student van Zuid-Aziatische afkomst, het gevoel dat uw aanwezigheid in de klas invloed heeft gehad op de manier waarop het lesmateriaal over India (of Azië in het algemeen) werd gepresenteerd?
• Als Indiase en Zuid-Aziatische onderwerpen in uw lessen werden gepresenteerd, welke ideeën werden dan benadrukt?
• Vergelijk de berichtgeving over Zuid-Azië met die over andere gebieden in Azië.

Veel Amerikanen van Zuid-Aziatische afkomst die aan de enquête deelnamen, maakten melding van talrijke stereotypen. Enkele voorbeelden van stereotypen die door Rosser en anderen werden gemeld, zijn de volgende:

De presentatie van Zuid-Aziaten is een standaard pedagogische benadering die snel van de “wieg van de beschaving” loopt – waarbij de Indusvallei wordt vergeleken met Egypte en Mesopotamië – langs de Ariërs, die op de een of andere manier onze voorouders waren – naar de straatarme, bijgelovige, polytheïstische, door kasten beheerste Hindoe manier van leven. . en dan op magische wijze culmineert in een lofrede op Mahatma Gandhi. Een typische tekstboektrofee presenteert de standaard Ancient India Meets the Age of Expansion-benadering met een kleurenfoto van de Taj Mahal. Er kan een zijbalk zijn over ahimsa of een grafiek van verbindende cirkels die samsara en reïncarnatie grafisch uitlegt, of illustraties van de vier stadia van het leven of de Vier Edele Waarheden. Temidden van het gebrek aan echte informatie kan er een hele pagina gewijd zijn aan een godheid zoals Indra of Varuna, die, toegegeven, nogal obscuur zijn ten opzichte van het geloof van de meeste moderne Hindoes.

– Een Zuid-Aziatische in Amerika

India wordt beschouwd als echt smerig en de mensen als niet al te intelligent. De leraren en de schoolboeken benaderden Azië over het algemeen vanuit een negatief perspectief en toonden de desolate delen van India, niet de schoonheid. Alleen het leven van de armen werd voorgesteld en de behandeling van Azië toonde alleen de problemen. Leerlingen leerden nooit dat er in India een middenklasse bestaat die uit ongeveer 300 miljoen consumenten bestaat. Een andere student klaagde erover dat India wordt afgeschilderd als een arm land en dat het leven van de mensen op een simplistische manier wordt behandeld.

– Een in de Verenigde Staten geboren vrouw die in Dallas naar de middelbare school ging

Rosser merkt op dat het stereotiepe discours in een groot deel van de Verenigde Staten over Zuid-Azië zelden gewijd is aan de economische ontwikkeling en de democratische instellingen in het onafhankelijke India. India wordt niet afgeschilderd als een levensvatbare politieke staat. Mensen maken al gauw radicale en onjuiste metafysische veronderstellingen over de religie en cultuur van India, maar zijn veel voorzichtiger bij het evalueren van de burgermaatschappij en de politieke cultuur in het moderne India. Het lijkt wel of de waarde van Zuid-Azië alleen ligt in de eeuwenoude bijdragen aan de menselijke kennis, terwijl de pogingen tot modernisering of ontwikkeling met een knipoog en betutteling worden begroet.

Na haar eigen studie begon Rosser vraagtekens te zetten bij de interpretaties van sommige van de meer bekende, links georiënteerde geleerden uit India die de ontluikende natie ontleden, om welke redenen dan ook, samen met hun westerse tegenhangers, regelmatig de nationale driften van India demoniseren, waarbij zij individuen van Zuid-Aziatische afkomst deconstrueren en onmondig maken. De meeste mensen stereotyperen Zuid-Aziaten alsof de natie niet veel meer is dan “Taj Mahal, hongersnood, honger, bevolking, armoede, Hare Krishna en Gandhi.”

Aternatief benadrukken de stereotypen vooroordelen over “hindoeïsme, het kastenstelsel, armoede, derdewereldland, inferioriteit”, alsof dat alles is wat India is. Een deelnemer aan het onderzoek vertrouwde toe dat de verscheidenheid aan opvattingen en culturen binnen India niet accuraat werd weergegeven en dat “alleen negativiteit werd opgedrongen; wij van Zuid-Aziatische afkomst worden gestereotypeerd alsof we allemaal honger lijden, apenhersenen eten, ratten en koeien aanbidden”. Het is alsof elk individu in India onderdrukt wordt of anderen onderdrukt, het wordt gestereotypeerd als een achterlijk land dat hun vrouwen slecht behandelt en hun babymeisjes doodt. Controle op feiten of de werkelijkheid wordt onnodig geacht. Vergelijkbare waarnemingen zijn gedaan door andere wetenschappers, zowel voor recente immigranten als voor de tweede generatie Zuid-Aziatische Amerikanen die in de Verenigde Staten zijn geboren.

In de hoofden van veel Amerikanen, schrijft Rosser, zijn Indiase vrouwen zielig en wordt de positieve sociale vooruitgang die veel vrouwen in India hebben geboekt, volledig genegeerd. Ondanks het feit dat het vrouwenkiesrecht en andere arbeids- en burgerrechten in de Verenigde Staten enige tijd in de Amerikaanse geschiedenis hebben geduurd, worden dergelijke feiten nooit in een context geplaatst of vergeleken met de sociale en politieke vooruitgang die moderne Indiase vrouwen hebben geboekt. Het heersende beeld is dat de ongelukkige vrouwen van Zuid-Azië, als ze al een kansarme jeugd overleven, waarschijnlijk zullen worden verbrand in een bruidsschat na hun gedwongen huwelijk met een volslagen vreemde. Indiase vrouwen worden afgebeeld als vertrapte en machteloze slachtoffers, in tegenstelling tot Amerikaanse vrouwen die meer vrijheid hebben. Indira Gandhi wordt gezien als een anomalie. Ook de talloze Indiase vrouwen die elk jaar in Amerika naar de universiteit gaan, worden als abnormaal gezien.

Rosser merkt op dat in het Amerikaanse discours wel de nadruk wordt gelegd op de Indiase godsdienst en het kastenstelsel, maar dat er geen melding wordt gemaakt van de pogingen van het seculiere India van na de onafhankelijkheid om zijn minderheden te integreren in de maatschappij. Er wordt geen melding gemaakt van wetten en inspanningen tegen discriminatie, of van de 60 jaar durende inspanningen van het land voor de actieve integratie van de geregelde kaste- en geregelde stambevolking in onderwijs- en arbeidskansen. Men vergeet ook te beseffen dat sociale discriminatie en vooroordelen een wijdverbreid wereldwijd probleem zijn, bijvoorbeeld de behandeling van Afro-Amerikanen in het zuiden van de Verenigde Staten.

Outsourcing/offshoring/callcentersEdit

Barack Obama heeft gezegd dat het heersende stereotype tegen Indiërs in de Verenigde Staten is dat “alle banen in de VS worden uitbesteed aan India”, en dat het stereotype een negatieve invloed heeft op de betrekkingen tussen India en de Verenigde Staten. Hij merkte ook op dat dergelijke stereotypen “hun nut hebben overleefd” en “de realiteit van vandaag negeren”. Obama zei: “Handel tussen onze landen is niet slechts eenrichtingsverkeer van Amerikaanse banen en bedrijven die naar India verhuizen. Het is een dynamische tweerichtingsrelatie die zorgt voor banen, groei en hogere normen in onze beide landen.”