De dramatische verminderingen in menselijke activiteit als gevolg van de beperkingen van het COVID-19 coronavirus kunnen worden herleid tot allerlei soorten veranderingen. NASA heeft reducties in luchtvervuiling gedocumenteerd, en een artikel in Nature meldt dat seismisch lawaai, zoemend in de aardkorst, is afgenomen. Toen ik dat artikel op mijn openbare Facebook-pagina plaatste, deelde mijn collega John Trostel een andere interessante waarneming die werd gedaan in het Georgia Tech Research Institute (GTRI). Hij schreef: “Ik zie ook een afname van infrageluid (geluiden onder het menselijk gehoor… minder dan 20Hz).” Trostel, een hoofdonderzoekswetenschapper bij GTRI, zegt dat de metingen worden verricht in hun faciliteit in Atlanta. Wat is infrageluid, en waarom wordt het verminderd door minder menselijke activiteit?
Voordat we dieper graven, laten we infrageluid definiëren. Volgens de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), is infrageluid “geluid onder het bereik van het menselijk gehoor.”
Infrasoniek is de studie van geluid onder het bereik van het menselijk gehoor. Deze laagfrequente geluiden worden geproduceerd door een verscheidenheid van geofysische processen, waaronder aardbevingen, noodweer, vulkanische activiteit, geomagnetische activiteit, oceaangolven, lawines, turbulentie op de hoogte, en meteoren en door sommige door de mens gemaakte bronnen zoals vliegtuigen en explosies. Infrasoon en bijna-frasoon geluid kan een geavanceerde waarschuwing en monitoring van deze extreme gebeurtenissen bieden.
In een artikel gepubliceerd in Progress in Biophysics and Molecular Biology, bespreekt Geoff Leventhall feiten en mythen rond infrageluid. Over infrageluidziekten in verband met windturbines is gedebatteerd, maar de wetenschappelijke “jury” is er nog niet uit. Een studie uit 2014 in het tijdschrift Natural Hazards stelde dat infrageluid in verband met windturbines, luchtbeweging in kanalen, en zware machines gecorreleerd zijn met meldingen van vermoeidheid, malaise, misselijkheid, slaapstoornissen, en pijn. Correlatie is geen oorzakelijk verband, maar ik was verbaasd over hoeveel studies er in de literatuur over dit onderwerp zijn.
De foto hierboven toont een normaal druk knooppunt in Californië en is een dramatisch voorbeeld van hoe sociale afstandsbeperkingen de menselijke activiteit hebben verminderd. President Donald Trump en andere leiders hebben veel van deze maatregelen verlengd tot in het voorjaar, dus verkeer, industriële en zware machineactiviteiten zullen beperkt blijven. De onfortuinlijke crisis heeft mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek geschapen, vergelijkbaar met wat er gebeurde toen vliegtuigen na 9/11 aan de grond werden gehouden. Onderzoekers konden evalueren hoe condensatiesporen (contrails) van vliegtuigen (of het gebrek eraan) het stralingsbudget van de atmosfeer beïnvloeden.
John Trostel is van mening dat de “uitschakeling” van het coronavirus een soortgelijke mogelijkheid biedt met infrageluid. Hij deelde spectrogram plots van 2 maart (bij het begin van de COVID-19 crisis) en 31 maart, toen belangrijke sociale afstandsmaatregelen en beleid waren ingesteld in het hele land. De heldere banden in de gegevens van 2 maart (bovenste grafiek) komen van een windtunnel in de buurt die in werking was en waarschijnlijk een manifestatie is van infrageluiddetectie. Er zijn geen overeenkomstige banden in de gegevens van 31 maart (onderste grafiek).
De windtunnel is breedbandige akoestische energie met een grote piek bij ongeveer 23 Hz. De grafiek van 31 maart heeft deze banden niet. Er zijn tegenwoordig veel bronnen van infrageluid die door ons worden geproduceerd. Er is verkeerslawaai, treinen, vliegtuigen en helikopters, airco’s enz. Het Severe Storms Research Center van GTRI probeert infrageluid (onder 20 Hz) te gebruiken om zware stormen op afstand te detecteren en te volgen met behulp van een reeks sensoren in onze faciliteit in Cobb County. Dit kan van belang zijn voor het opsporen van stormen in gebieden die ver verwijderd zijn van NEXRAD-radars of van stormen met lage toppen die daarom moeilijk door radars kunnen worden waargenomen.
Trostel herinnerde mij eraan dat het door andere bronnen geproduceerde lawaai de neiging heeft het infrageluid van stormen en andere natuurlijke bronnen te maskeren. De afwezigheid van door mensen geproduceerd infrageluid kan ons in staat stellen weersverschijnselen beter te detecteren met “stedelijke arrays” zoals die welke GTRI aan het evalueren is. Trostel denkt dat er de komende weken meer infrageluidsignaal waarneembaar kan zijn als er minder achtergrondgeluid aanwezig is door vermindering van antropogene (mens-gerelateerde) activiteiten.
Volg mij op Twitter. Bekijk mijn website.