Biologische monsters zenden voortdurend ultrazwakke fotonemissie (UPE, of “biofotonen”) uit, die afkomstig is van elektronische aangeslagen toestanden die chemisch worden gegenereerd tijdens oxidatief metabolisme en stress. UPE kan dus mogelijk dienen als methode voor niet-invasieve diagnostiek van oxidatieve processen of, indien ontdekt, ook van andere processen die in staat zijn tot elektronenexcitatie. Terwijl de fundamentele opwekkingsmechanismen van UPE redelijk zijn opgehelderd, samen met hun approximatieve bereik van intensiteiten en spectra, zijn de statistische eigenschappen van UPE nog steeds een zeer uitdagend onderwerp. Hier bespreken we beweringen over niet-triviale statistische eigenschappen van UPE, zoals coherentie en afgeknepen lichttoestanden. Na de inleiding tot de noodzakelijke theorie, categoriseren wij de experimentele werken van alle auteurs in die met een solide, conventionele interpretatie en die met een onconventionele en zelfs speculatieve interpretatie. De conclusie van ons overzicht is tweeledig; hoewel het fenomeen van UPE van biologische systemen als experimenteel goed vastgesteld kan worden beschouwd, is er tot nu toe nog geen betrouwbaar bewijs voor de coherentie of niet-klassiciteit van UPE geleverd. Verder stellen wij perspectieven voor het onderzoek naar de statistische eigenschappen van biologische UPE.