Physical activity participation has historically been conceptualized at the individual level with a strong emphasis on apparently healthy people. Echter, in het laatste deel van de 20ste eeuw en het begin van de 21ste eeuw, ontstond er een paradigmaverschuiving waarbij in toenemende mate werd erkend dat de deelname aan lichaamsbeweging afhankelijk is van factoren die buiten de controle van een individu liggen, met programmering en interventie-inspanningen die nodig zijn over de gehele levensduur, in meerdere settings en onder verschillende levensomstandigheden. Deze accentverschuiving heeft mogelijkheden en uitdagingen gecreëerd voor degenen die betrokken zijn bij de uitvoering van programma’s voor lichaamsbeweging en bij onderzoek. In deze presentatie zullen de inspanningen op het gebied van gedragsverandering, promotie en retentie van lichaamsbeweging worden geëvalueerd en bekritiseerd. Uit deze kritische analyse komt een begrip naar voren van de syndemische aard van hypokinetische ziekten (d.w.z. de ziekten die geassocieerd worden met uitval en lichamelijke inactiviteit). De term syndemie wordt gebruikt om de wisselwerking en de synergetische aard van persoon, plaats en tijdstip in de ontwikkeling van ziekte aan te geven. Niet alleen individuele leefgewoonten en sociale factoren worden bij syndemics in aanmerking genomen, maar ook de krachten die deze oorzaken met elkaar verbinden. Om werkelijk verandering teweeg te brengen onder de massa, moeten degenen die betrokken zijn bij het leveren van interventies en programmering op het gebied van lichaamsbeweging zich niet alleen richten op elk leefstijlgedrag en elke sociale aandoening die bijdraagt aan hypokinetische ziekten, maar ook op de sociale en omgevingskrachten die deze oorzaken met elkaar verbinden (bijv. stigma, ongelijke toegang tot middelen).