De bekendste vormen van “energiepsychologie” combineren cognitieve en blootstellingstechnieken met de stimulatie van geselecteerde acupunctuurpunten (acupunten) door erop te tikken. De meeste clinici die een acupunctuurprotocol leren en gebruiken integreren de benadering binnen hun bestaande klinische kaders in plaats van het te gebruiken als een op zichzelf staande therapie. De methode is zeer controversieel geweest, met zijn werkzaamheid, vermeende snelheid, en verklarende modellen allemaal in twijfel getrokken. Desalniettemin is het gebruik ervan in klinische settings en als zelfhulpmethode blijven groeien sinds het meer dan drie decennia geleden werd geïntroduceerd. Dit artikel geeft een overzicht van de meest in het oog springende kritieken op de methode en presenteert onderzoek en empirisch onderbouwde theoretische constructies die hierop ingaan. Meer dan 100 peer-reviewed resultatenstudies – waarvan 51 gerandomiseerde gecontroleerde trials – leveren een bewijsbasis voor de evaluatie van de beweringen en kritieken rond de aanpak. Dit overzicht concludeert dat een groeiende hoeveelheid bewijsmateriaal erop wijst dat op acupunten gebaseerde energiepsychologieprotocollen snel en effectief zijn in het produceren van gunstige resultaten bij de behandeling van angst, depressie, PTSD, en mogelijk andere aandoeningen. Mechanismen waardoor acupunt tapping deze behandelingsresultaten zou kunnen bewerkstelligen worden ook voorgesteld.