Gary Hoy

Gary Hoy (1955 – 1993) was een Canadees advocaat en een gerespecteerd senior partner bij een advocatenkantoor in Toronto. Voordat hij rechten ging studeren, had Hoy een ingenieursdiploma behaald, en de robuustheid van moderne bouwtechnieken was een onderwerp dat zijn bijzondere belangstelling had. Hij was bijzonder trots op de treksterkte van de ramen in zijn kantoor in het Toronto Dominion Center, een hoogbouw in de binnenstad, en had de gewoonte de stevigheid van de ramen te demonstreren door ze op het lichaam te controleren. Zoals later bleek, en zoals hij op 9 juli 1993 ontdekte, was dit een onverstandige gewoonte.

Die avond was Hoy op een welkomstfeestje dat werd gegeven voor een groep aankomende rechtenstudenten in de zomer, in een vergaderzaal op de 24e verdieping van de hoogbouw. Om de stagiaires te imponeren met de sterkte van de ramen van het kantoor, probeerde Hoy te demonstreren dat ze onbreekbaar waren door zichzelf tegen een glazen wand te gooien. Hij had dat al vaak gedaan en stuiterde altijd ongevaarlijk terug.

Zo beschreef de detective van de politie van Toronto wat er daarna gebeurde: “Op dit vrijdagavondfeest deed Mr. Hoy het opnieuw en stuiterde de eerste keer tegen het glas. Hij deed het echter een tweede keer, en deze keer stortte hij dwars door het midden van het glas”. Hij viel 24 verdiepingen lager dood neer.

Zijn onfortuinlijke dood had kunnen worden afgewend als hij het testen van de treksterkte van ramen aan de experts had overgelaten. Zoals een bouwkundig ingenieur de Toronto Star vertelde over Hoy’s eigenaardige methodologie in de nasleep van het fatale ongeluk: “Ik ken geen enkele bouwcode in de wereld die zou toestaan dat een man van 160 pond tegen een glazen raam oploopt en het weerstaat”.

Hoy’s auto-defenestratie maakte van de obscure advocatenpartner een grotere beroemdheid in de dood dan hij ooit in het leven was geweest. Zijn ongewone dood werd de basis voor diverse stadslegendes die in werkelijkheid op een feitelijke basis berustten. Zijn dood was te zien in afleveringen van de tv-programma’s Mythbusters en 1000 manieren om te sterven, leverde hem vermeldingen op in Snopes en Wikipedia, en leverde hem in 1996 een Darwin Award op.