Happy Monday, y’all! Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Ik ben blij dat ik weer kan bloggen. Ik had vorige week een kleine pauze nodig om uit te rusten. Alleen heb ik niet veel gerust. We hebben elke vrije seconde gewerkt in Memaw’s huis. Ons doel is om voor Thanksgiving verhuisd te zijn en daar is een wonder voor nodig. Maar goed dat ik erin geloof. 😉

Ik wilde jullie een stukje laten zien van het werk dat we hebben gedaan aan de muur tussen de studeerkamer en de eetkamer/woonkamer.

Nadat we het tapijt eruit hadden gehaald en prachtige hardhouten vloeren hadden gevonden, merkte ik dat het plaatwerk aan het afbrokkelen was op dezelfde plek als waar de lambrisering aan de andere kant van de muur kromgetrokken was. Mijn gevoel zei: “Uh oh.”

De lambrisering had waterschade opgelopen door een lekkage een paar jaar geleden, maar het dak is sindsdien vervangen. Omdat de muren aan beide kanten beschadigd waren, besloot ik dat ik moest kijken wat er nog meer beschadigd was. Ik deed wat ieder gek mens zou doen: ik sloeg met een voorhamer op de muur in. Gelukkig was mijn broer in de buurt om te helpen met de vernieling.

We hebben al het plaatwerk verwijderd en opgeruimd, maar ik zag niet de schade die ik verwachtte.

Daarna trok ik alle lambrisering van de muur aan de andere kant. Toen vond ik waar ik naar op zoek was.

Dit is GEEN foto van een wezen op zolder. De isolatie hangt naar beneden en het lijkt op een neus van een knaagdier. De waterschade heeft bijna een dragende 2×4 doorgerot. Niet zo cool. Ik ben erg dankbaar dat ik naar dat stemmetje heb geluisterd.

Het plan was om de schade te herstellen en de muur weer op te trekken. Maar toen begon ik me af te vragen of we niet gewoon een opening moesten maken. De scheiding tussen de studeerkamer en de eetkamer/woonkamer betekende dat wanneer de familie bij elkaar kwam, sommigen in de ene kamer waren en anderen in de andere. Mijn kum-ba-ya liefdevolle hart houdt ervan om iedereen zoveel mogelijk bij elkaar te hebben, dus we besloten dapper om te gaan voor een eenvoudige ommuurde opening.

Een voor een verwijderden we de 2×4’s die we niet nodig hadden.

Omdat we een kopstuk hebben gemaakt dat voldoende steun biedt, hoefden we ons niet eens zorgen te maken over het vervangen van de door water beschadigde 2×4. Als we ooit zin krijgen om dat te doen, kunnen we er vanaf de zolder bij.

We hebben beide kanten van de opening bekleed met damwand. Dat is helemaal niet moeilijk. Het modderen en schuren is wel een uitdaging.

Ik kan er niet over uit hoe open en licht deze ruimte nu is.

De vloer is geschuurd. We moeten alleen nog aan de afwerking beginnen!

Dit weekend hebben Ernie en ik gewerkt om de opening af te werken. Jullie allemaal, het is een wonder dat we nog leven. De vlakke afwerking was een eitje.

De kroonlijst bracht ons bijna over de rand. Ha!

De kroonlijst slachting was exponentieel. Ahem. Maar we denken dat we het nu doorhebben. Misschien. De tijd zal het leren.

Ik moet nog een beetje schuren, breeuwen en spacken voordat de muur en sierlijsten klaar zijn om geschilderd te worden, maar hopelijk gebeurt dat morgen!

Hier is een voor en “in uitvoering” vergelijking voor jullie.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van een kleine update van de renovatie in Memaw’s huis. Zorg ervoor dat je me volgt op Instagram, want ik hou ervan om kleine stukjes van het proces daar te delen!

Vertel me, wat is het geheim van de kroonlijst? Dat moet toch makkelijk zijn?

Heb een mooie dag, mijn vrienden!

Myra