The Dirt on Growing Organically

Organisch tuinieren, ooit gezien als iets dat alleen door gezondheidsfreaks en hippies werd beoefend, is niet langer een rage. Iedereen wil dat het voedsel dat we serveren aan onze gezinnen en onze omgeving veilig en gezond zijn. Dit verlangen naar veiligheid – onze gezinnen en de wereld om ons heen geen kwaad willen doen – is de belangrijkste reden waarom mensen biologisch telen. Hoe meer we te weten komen over chemische herbiciden en pesticiden, hoe meer we de effecten zien van kunstmest en genetisch gemodificeerde gewassen, hoe meer we beseffen dat we ons daartegen moeten beschermen (zie Clean Fifteen en The Dirty Dozen). Biologisch telen is een manier om het heft in eigen handen te nemen, een poging om het voedsel dat je serveert vol te krijgen met de goede dingen die je gezin nodig heeft, en vrij van de dingen die het niet nodig heeft. Het is een manier om de plaatsen waar je kinderen en huisdieren spelen zo veilig mogelijk te maken. Het is een teken van respect voor zowel je medemens als het milieu als geheel.

Er wordt wel beweerd dat biologische tuinen onpraktisch, duur en een beetje vreemd zijn. Niets is minder waar. Het is de manier waarop onze overgrootouders tuinierden, de manier waarop voedsel werd verbouwd gedurende duizenden jaren vóór de uitvinding, het wijdverbreide gebruik en de misleidende reclame van chemische bestrijdingsmiddelen en synthetische meststoffen. Het is waar dat het iets duurder kan zijn als u uw gazons en tuinen van hun schadelijke chemische verslaving wilt afhelpen. Maar op de lange termijn, wanneer u de kwaliteit van uw grond verbetert, zelfgemaakte compost gebruikt en praktische, duurzame tuinierpraktijken toepast, zullen uw kosten dalen. Biologisch gaan is geen compromis. Als je het goed doet, zorgt het voor een gezonde, krachtigere groei en meer overvloedige oogsten in vergelijking met commercieel geteelde gewassen. En de gemoedsrust die u krijgt als u bekende kankerverwekkende stoffen, hormoonontregelaars, bijproducten van aardolie en mysterieuze en vaak gevaarlijke inerte ingrediënten uit uw gazons en landschappen verwijdert? Onbetaalbaar.

Voor mij was de beslissing om biologisch te gaan een no-brainer. Conventioneel tuinieren draait om producten die alles doden wat ze aanraken, Moeder Natuur uit balans brengen en schade toebrengen aan de vogels en planten die om ons heen leven. Vervolgens voegen we een hoop chemicaliën toe aan onze grond, waardoor het groeipotentieel kunstmatig wordt verhoogd, terwijl we de grond beroven van zijn vermogen om vocht te reguleren en de nuttige insecten, wormen en complementaire microben te onderhouden die de grond tot leven brengen. Het was gemakkelijk in te zien dat dit geen duurzaam systeem was en dat ik, door op deze manier te blijven tuinieren, waarschijnlijk meer kwaad – veel meer kwaad – aan het doen was dan goed.

Ik raakte geïnteresseerd in organisch telen 20-enkele jaren geleden, toen ik verhuisde naar Bozeman, Montana vanuit New Hampshire, waar ik opgroeide. Toen ik naar school ging, werkte ik ’s avonds als serveerster om de eindjes aan elkaar te knopen. Overdag had ik een baan als verzorger van verschillende soorten nuttige insecten voor een man die ze verkocht aan wijze tuiniers als organische oplossingen tegen ongedierte. Het werk was fascinerend en gaf me de kans om te leren hoe effectief nuttige insecten konden zijn. Ik was gebeten door de nuttige insecten “bug.” Voor ik het wist, kweekte ik zelf nuttige insecten en gebruikte ze in mijn achtertuin.

Mijn eerste pogingen om te tuinieren waren raak en mis. De grond was hard aangestampte klei en ik brak bijna mijn arm toen ik het probeerde te breken met een vorkschep. Toen, na het krijgen van een aantal waardevolle praktische adviezen uit boeken en veteraan tuiniers, begon ik met het maken van compost en het toevoegen van organisch materiaal aan mijn grond, het opbouwen van het als een gek met allerlei natuurlijke dingen (zie Bouwen Gezonde Grond). Mijn vrouw was niet blij toen ik een paar honderd pond dode wormen (ze waren gekookt tijdens het transport en konden niet worden verkocht) in de tuin gooide, maar, jongen, oh jongen, mijn tuin groeide.

Uiteindelijk had ik overvloedige oogsten van sla, pompoen, tomaten en komkommers – zelfs kruiden – die de afgunst van mijn vrienden en buren waren. Sindsdien ben ik verslaafd.

De man aan het eind van de straat die zijn tuin volstopt met kunstmest, ongebreideld pesticiden sproeit en onkruid en voer strooit, om nog maar te zwijgen van de overvloedige hoeveelheden water die hij in zijn tuin gooit, behaalt misschien wel goede, maar ook dure resultaten. Maar hij zal nooit de voldoening hebben te weten dat de groenten die hij zijn gezin voorschotelt, niet vervuild zijn met schadelijke residuen, dat de tuin waar zijn kinderen spelen en zijn huisdieren ravotten, vrij is van verbindingen die hen kunnen schaden, dat zijn grond op natuurlijke wijze verbetert en niet bestaat op een levensondersteunend dieet van synthetische stoffen. Dat is wat tuinieren zo leuk maakt. Laten we beginnen!