De ongeveer 290 miljoen ongelukkige zielen die de zogenaamde onderste 90 procent vormen, zagen tussen 2006 en 2018 slechts 13 procent van de welvaartsgroei van de natie, niet veel meer dan de helft van wat naar de bovenste 0,01 procent ging. Onze onderste 50 procent verloor in feite rijkdom in die periode 2006-2018.

Sommigen noemen dit niveau van ongelijkheid misschien extreem. Obsceen zou meer op zijn plaats zijn.

Ik berekende deze welvaartswinstaandelen op basis van gegevens die zijn verzameld door Emmanuel Saez en Gabriel Zucman, twee toonaangevende economen die nu aan de Universiteit van Californië-Berkeley werken. Andere gegevensreeksen – de driejaarlijkse Survey of Consumer Finances van de Federal Reserve, bijvoorbeeld – laten ons ongeveer hetzelfde basisverhaal berekenen.

In 2018, volgens de cijfers van Saez en Zucman, bedroeg de rijkdom van Amerikaanse huishoudens $ 88,662 biljoen, een stijging ten opzichte van $ 68,310 biljoen in 2006, met beide cijfers in 2018 dollars.

Tussen 2006 en 2018 is onze Amerikaanse bevolking met 9,5 procent toegenomen, tot 326,69 miljoen. Om een echte, appelsgewijze vergelijking te maken, heb ik het Saez-Zucman-cijfer van 2006 voor de rijkdom van huishoudens verhoogd tot 74,791 biljoen dollar. Dat totaal komt overeen met de rijkdom per huishouden die een land van 326,69 miljoen mensen zou moeten hebben om, per persoon, gelijk te zijn aan de natie van 298,38 miljoen mensen die we in 2006 hadden. Die natie uit 2006 bezat 68,310 miljoen dollar aan rijkdom per huishouden.

De inflatie- en bevolkingsgecorrigeerde toename van Amerika’s rijkdom tussen 2006 en 2018 blijkt ons van 74,791 biljoen dollar naar 88,662 biljoen dollar te brengen, een verschil van 13,871 biljoen dollar.

Mijn volgende stap: het toepassen van de Saez- en Zucman-vermogensverdelingspercentages op deze inflatie- en bevolkingsgecorrigeerde toename van Amerika’s rijkdom.

Het eindresultaat van al dit rekenwerk: Van die 13.871 biljoen dollar toename in inflatie- en bevolkingsgecorrigeerde rijkdom van huishoudens, ging 12.078 biljoen naar de rijkste 10 procent van de natie, waardoor er slechts 1.793 biljoen dollar overbleef voor de onderste 90 procent.793 biljoen naar de onderste 90 procent.

Binnen die $ 12.078 biljoen voor de top 10 procent, ging $ 8.537 biljoen naar de top 1 procent, $ 5.519 biljoen naar de top 0,1 procent, en $ 3.201 biljoen naar de top 0,01 procent. En de 400 rijkste Amerikanen? Zij trokken 1,314 biljoen dollar van de stijging naar beneden.

Helaas lijkt deze obscene ongelijkheid waarschijnlijk nog erger te worden. Toen de periode 2006-2018 eindigde – en nadat onze top 1 procent al een ontstellend buitenproportioneel deel van de rijkdom had gepakt die in die tientallen jaren was gecreëerd – werd de belastingwet van Trump van kracht die eind 2017 werd aangenomen, een gigantisch weggevertje voor de top 1 procent.

Dit is waanzin.

Tax de rijken.

Nu.

Bob Lord, een Institute for Policy Studies associate fellow, beoefent belastingrecht in Phoenix.