Eleanor Roosevelt diende haar land trouw als first lady – maar volgens een nieuwe biografie, was ze niet altijd trouw aan haar man, voormalig president Franklin D. Roosevelt.

In Susan Quinn’s boek, Eleanor and Hick: The Love Affair That Shaped a First Lady, onthult Quinn details uit de meer dan 3300 brieven die Eleanor en verslaggeefster Lorena Hickok in 30 jaar uitwisselden.

Het boek citeert een brief waarin Eleanor schreef aan Hickok, die openlijk homoseksueel was: “O, wat wilde ik graag mijn armen om je heen slaan, in werkelijkheid, in plaats van in gedachten. In plaats daarvan kuste ik je foto en ik kreeg tranen in mijn ogen. Hou alsjeblieft je hart in Washington zolang ik hier ben, want het meeste van het mijne is bij jou!”

De vrouwen ontmoetten elkaar voor het eerst toen Hickok in 1932 de opdracht kreeg een profiel te schrijven over de first lady. Ze wisselden regelmatig brieven uit tot Eleanors dood in 1962. Naast de brieven bestond de decennialange relatie van de vrouwen uit wekenlange reizen samen, rustige avonden waarop ze samen alleen Kerstmis vierden, en Eleanors financiële steun aan haar armere vriendin. Ze stuurde geld, hielp Hickok aan een baan en nodigde haar zelfs uit om bij haar in het Witte Huis te komen wonen – een aanbod dat Hickok gretig aannam. Hoewel sommige van de meer onthullende brieven werden vernietigd, plaatst de auteur volgens Quinn vraagtekens bij een brief die Hickok aan Eleanor schreef over “a lovely ‘Christmas’ last night.”

“Wat gebeurde er tussen Hick en Eleanor bij deze intieme gelegenheden?” vraagt Quinn zich af. Hoewel ze erkent dat de twee vrouwen zich misschien niet bezig hebben gehouden met meer dan “zoenen, knuffelen en kietelen” – vooral omdat Eleanor naar verluidt niet van lichamelijk contact hield – schrijft Quinn: “Het is ook mogelijk dat Eleanors wens om te behagen Hick in staat stelde haar verder te leiden naar sensuele genoegens die ze op andere momenten vermeed.”

Van zijn kant voelde FDR zich verrassend comfortabel met de relatie van zijn vrouw met Hickok.

“Voor het grootste deel voelde FDR hetzelfde over Hick als hij deed over Eleanors andere vrouwelijke vriendinnen,” schrijft Quinn. “Zolang de pers en het publiek niets onregelmatigs opmerkten – en het is opmerkelijk dat ze dat bijna nooit deden – was hij blij dat Eleanor haar eigen, aparte leven leidde, net zoals hij het zijne leidde.”

FDR’s acceptatie van de nauwe relatie van zijn vrouw met Hickok kan zijn voortgekomen uit zijn eigen buitenechtelijke spel. Al vroeg in haar huwelijk met FDR, in 1918, vond Eleanor een pakje liefdesbrieven van FDR’s minnares – Lucy Mercer. Hoewel hij nog meer flirtpartijen zou hebben – met een Noorse prinses en zijn eigen schoondochter – schrijft Quinn dat het dit eerste bedrog was dat Eleanors hart verbrijzelde.

” vertelde Hick hoe ongeliefd ze zich in haar huwelijk voelde en hoe teleurgesteld ze was in de ‘grote man’ die iedereen verafgoodde,” schrijft Quinn. Eleanor wilde van FDR scheiden, maar uiteindelijk besloten ze getrouwd te blijven, deels omdat FDR’s moeder dreigde hem te verstoten. Bovendien “zou scheiden politieke zelfmoord zijn geweest,” legt Quinn uit.

Dus voor het grootste deel van hun huwelijk was de relatie van de Roosevelts gebaseerd op politiek – niet op romantiek. Als gevolg daarvan, schrijft Quinn, wendde FDR zich tot andere vrouwen. Toen hij stierf, was Lucy Mercer degene die aan zijn zijde stond – niet Eleanor.

Nu een weduwe en niet langer betrokken bij Hickok (hoewel ze elkaar nog steeds schreven), vond Eleanor een ander persoon om te verafgoden. Op 64-jarige leeftijd werd Eleanor verliefd op een arts – de 46-jarige David Gurewitsch.

” was zich er terdege van bewust dat David andere vrouwen in zijn leven had,” schrijft Quinn. “Maar sommige van haar brieven suggereren dat ze graag zijn enige zou zijn geweest.”

Als dat nog niet genoeg bewijs is van Eleanors toewijding aan Gurewitsch, schrijft Quinn dat “Eleanor Roosevelt elke dag schreef of belde. Ze hield zijn foto op haar nachtkastje, en ze hield vol dat hij ‘de liefde van haar leven’ was. “

Tien jaar na zijn ontmoeting met Eleanor, trouwde Gurewitsch uiteindelijk met een andere vrouw. Quinn schrijft dat Eleanors “gezicht asgrauw werd” toen ze het nieuws hoorde. Ze was er kapot van, omdat ze weer eens was afgewezen. In het hele boek betoogt Quinn dat Eleanor altijd naar genegenheid heeft verlangd. Haar relatie met Gurewitsch was de laatste in een reeks relaties waarin Eleanor altijd de “buitenstaander” was.”

“Hick was misschien wel de enige van Eleanors diepe gehechtheden die boven alle anderen van haar hield,” schrijft Quinn. Ook al was Hickok niet de grote liefde van Eleanors leven, Eleanor was wel het centrum van Hickoks wereld.

“Hick vertelde haar vriendin Helen Douglas dat ze zou willen sterven zodra Eleanor Roosevelt zou sterven,” schrijft Quinn. Hoewel Hickok nog vijf en een half jaar leefde na Eleanors dood, “bezocht ze elk jaar, op Eleanor Roosevelts verjaardag, het graf met haar persoonlijke eerbetoon aan haar dierbaarste vriendin: een enkele gele roos.”

Het beste van mensen

Krijg beroemdheden en royaal nieuws plus human interest verhalen rechtstreeks in uw inbox