Netwerkconvergentie is de efficiënte coëxistentie van telefoon-, video- en datacommunicatie binnen één netwerk. Het gebruik van meerdere communicatiemodi op één netwerk biedt gemak en flexibiliteit die niet mogelijk zijn met afzonderlijke infrastructuren. Tegenwoordig wordt netconvergentie meestal aangeduid als Unified Communications. Het omvat:

• Texting – de handeling van het verzenden van korte, alfanumerieke communicatie tussen mobiele telefoons, pagers of andere hand-held apparaten, zoals geïmplementeerd door een draadloze drager.
• websurfen – het verkennen van een reeks websites op een willekeurige, ongeplande manier, of gewoon het gebruik van het web om iets te zoeken op een zoekende manier.
• Voice over IP (VoIP) – de transmissie van spraak en multimedia-inhoud via Internet Protocol (IP)-netwerken.
• Streaming media – video- of audio-inhoud die in gecomprimeerde vorm via internet wordt verzonden en onmiddellijk wordt afgespeeld, in plaats van op de harde schijf te worden opgeslagen.
• Videoconferentietoepassingen – een live, visuele verbinding tussen twee of meer mensen die zich op verschillende locaties bevinden, met het doel te communiceren.
• Online gaming – het uitvoeren van gespecialiseerde toepassingen die bekend staan als elektronische spellen of videospellen op spelconsoles zoals X-box en Playstation of op personal computers.
• E-commerce – het kopen en verkopen van goederen en diensten, of het overmaken van geld of gegevens, via een elektronisch netwerk, voornamelijk het internet.

Geschiedenis van netwerkconvergentie

Vóór de netwerkconvergentie maakten veel diensten gebruik van verschillende netwerkinfrastructuren, hardware en protocollen om verbinding te maken met servers. Tegenwoordig gebruiken consumenten, bedrijven, onderwijsinstellingen en overheidsinstanties een uitgebreide verzameling van mediatypen.

Gebruikers eisen een hoge kwaliteit van dienstverlening en robuustheid van de ervaringskwaliteit, terwijl bedrijven en IT-beheerders gematigde kosten, compatibiliteit met standaarden, gemak van wijziging en opwaardering, veiligheid, privacy en vrijheid van malware willen.

Gezien de verscheidenheid van diensten waarmee werknemers te maken hebben, is het technologisch zinvol dat deze diensten allemaal van dezelfde infrastructuur gebruik maken. Standaardisatie op TCP/IP, Ethernet en WiFi — waar netwerkconvergentie de voorkeur aan geeft — biedt een voorspelbare gebruikerservaring, maakt integratie tussen ongelijksoortige producten en verkopers mogelijk, en maakt netwerkbeheer eenvoudiger voor IT-beheerders.

Geconvergeerde netwerkuitdagingen

Tijdens de ontwikkeling van netwerkconvergentie werden netwerkontwikkelaars geconfronteerd met grote uitdagingen. De grote vraag naar bandbreedte was misschien wel de belangrijkste, omdat alle toepassingen en diensten gebruik maken van het enkele netwerk. Naarmate de toepassingen geavanceerder werden en de gebruikers steeds rijkere inhoud en gegevens uitwisselden, werden vroege pogingen om netwerkbronnen te convergeren vaak overweldigd.

Mettertijd is duidelijk geworden dat effectieve netwerkconvergentie ligt in het ontwerp, de installatie en het onderhoud van adequate hardware en software. Bedrijven begonnen te plannen om voldoende bandbreedte te hebben om alle apparaten en diensten te ondersteunen die toegang zouden krijgen tot hun geconvergeerde netwerk, en redundantie werd in het netwerk ingebouwd om ervoor te zorgen dat bedrijfskritische toepassingen bleven werken tijdens elke vorm van uitval.

Zorgen over beveiliging

Toen kwaadwillige aanvallen plaatsvonden op silo-netwerken, konden aanvallers alleen toegang krijgen tot de gegevens op het specifieke netwerk waarop ze inbraken; telecommunicatie, gesloten tv-circuit en pc’s liepen op verschillende netwerken, zodat aanvallers slechts toegang hadden tot één bron tegelijk. Zodra al deze bronnen gebruik maakten van dezelfde infrastructuur, kon een aanvaller ze allemaal benaderen via een enkel toegangspunt.

Orspronkelijk was de grootste zorg het afluisteren, of het ongeoorloofd onderscheppen van VoIP, messaging ander verkeer. UC-eindpunten, of het nu gaat om desktops, laptops of IP-telefoons, maken allemaal verbinding met het datanetwerk, en kunnen worden afgeluisterd door het netwerk overal langs de dataroute te compromitteren.

IP-telecommunicatieproviders over de hele wereld verliezen jaarlijks honderden miljoenen dollars door gestolen diensten via tolfraude. Geconvergeerd spraak- en videoverkeer maakt doorgaans gebruik van het Session Initiation Protocol (SIP) om oproepen te regelen, maar de eigenlijke mediastroom voor een oproep staat los van die regelstroom. Het is dus mogelijk SIP te gebruiken om de call manager te misleiden met betrekking tot het soort gesprek dat hij controleert. De dader kan de call manager bijvoorbeeld vertellen dat een gesprek alleen spraak zal zijn, maar in plaats daarvan high-definition video streamen, waardoor de systeemeigenaar in wezen wordt opgelicht met de hogere inkomsten voor het videoverkeer.

Vishing, de VoIP-geactiveerde vorm van phishing, is een ander beveiligingsprobleem rond netwerkconvergentie. Door de basistechnieken van phishing toe te passen op een nieuwe toolset, gebruiken vishers gespoofde Caller ID of andere belinformatie om te suggereren dat ze in een officiële hoedanigheid bellen en ontvangers vertrouwelijke informatie over de telefoon te laten onthullen.

Denial of service (DoS) was een aanvalsvector die nieuwe toepassingen had in de geconvergeerde netwerkwereld. Terwijl het vrijwel onbekend was bij traditionele telefonie, kan een aanvaller vandaag de communicatie-infrastructuur verstoren op desktopniveau door telefoons te blokkeren of te laten crashen – of op gatewayniveau door de netwerkknooppunten uit te schakelen die een VoIP-installatie van een onderneming met de buitenwereld verbinden. Ze kunnen ook call managers direct aanvallen door SIP of andere protocollen te gebruiken om de manager te laten crashen met een eindeloze stroom geldige, maar oneerlijke sessieverzoeken.

Zie ook: vast-mobiel convergentie