Toen Joseph Smith, de stichter van de mormoonse kerk, rond 1831 een openbaring ontving waarin hem door God werd opgedragen de wet te overtreden en meerdere vrouwen te nemen, verzette hij zich daar aanvankelijk tegen. Hij wist dat als hij polygamie zou omarmen, hij daarvoor zou worden gestraft.
Maar tussen 1834 en 1842 daalde een engel tot hem neer, niet minder dan drie keer, en drong er bij hem op aan om ermee door te gaan. Bij de laatste verschijning zwaaide de engel met een zwaard en dreigde Smith te doden tenzij hij “voorwaarts ging en het gebod volledig gehoorzaamde”.
Daar kun je niets tegenin brengen.
En zo gebeurde het dat Joseph Smith, ziener en schepper van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, wel 40 vrouwen tot zich nam en met 12 tot 14 van hen seksuele relaties aanknoopte. De leeftijd van de vrouwen op het moment van het huwelijk, of de verzegeling zoals de Mormonen het noemden, varieerde van Fanny Young van 56 tot Helen Kimball van slechts 14 jaar. Sommige vrouwen waren al getrouwd voordat Smith zich met hen “verzegelde” voor de eeuwigheid. (In sommige gevallen waren deze “verzegelingen” blijkbaar geen huwelijken zoals wij ze zouden zien, maar waren ze uitsluitend bedoeld om er na de dood toe te doen).
De lange en vruchtbare omhelzing van het “meervoudige huwelijk” door Smith is op zichzelf niet verrassend – zijn aanvaarding van deze praktijk als een weg naar hemelse verheffing is al lang door historici en theologen besproken. Wat wel verbluffend is, is dat de officiële versie van zijn polygamistische leven nu door de Mormoonse kerk zelf is gepubliceerd, een instelling die de afgelopen decennia alles in het werk heeft gesteld om de onconventionele huwelijkspraktijken van haar vroege mannelijke stichters, niet in de laatste plaats Smith zelf, te bagatelliseren.
Het relaas wordt gegeven in een essay dat op de officiële website van de Mormoonse kerk is geplaatst als onderdeel van een serie artikelen over de rol van polygamie in de geschiedenis van de religie. In het essay wordt Smiths polygamistische gedrag voorgesteld als het resultaat van een letterlijke openbaring van God, onderstreept door de verschijning van de engelbeul die “met getrokken zwaard kwam en Joseph met vernietiging bedreigde”.
De publicatie maakt deel uit van een poging om de kerk opener te maken en enkele van haar meest omstreden handelingen onder ogen te zien, zoals het verbod op de wijding van zwarte mannen van Afrikaanse afkomst in het lekenpriesterschap of het huwelijk van zwarte mannen of vrouwen in de tempel, dat nog tot 1978 duurde. De officiële mormoonse historicus en ouderling van de kerk Steven Snow vertelde de New York Times: “Er is zoveel te vinden op internet dat we vonden dat we onze leden een veilige plek verschuldigd waren waar ze terecht konden voor betrouwbare, geloofsbevorderende informatie over enkele van de moeilijkere aspecten van onze geschiedenis. Het officiële verslag heeft een hevig debat op gang gebracht onder mormonen die zijn opgevoed met de gedachte dat Smith relatief onberispelijk was door het grilligere gedrag van zijn gelijken. De Salt Lake Tribune, die vorige maand over de officiële geschiedenis berichtte, is overspoeld met meer dan 5000 reacties.
In dezelfde krant waarschuwde Kristy Money, een mormoonse psychologe, dat het feit dat de kerk de daden van Smith afschildert als het resultaat van een bevel van God, een negatief effect zou kunnen hebben op jonge lezers. Ze zei dat de officiële geschiedenis duidelijk moet maken dat in de ogen van de moderne leiding “Joseph zich misschien vergist heeft in zijn praktijk van polygamie”.
In andere opzichten deinst de kerk echter niet terug voor enkele van de meer pijnlijke aspecten van dit duistere element uit haar verleden. Na de dood van Smith, zo wordt duidelijk, kwamen de kerkleiders met een nieuw beleid waarin ze in feite tegen de wereld logen – door publiekelijk te verklaren dat monogamie het enige wettige huwelijk was onder het mormonisme, terwijl ze openlijk het meervoudige huwelijk binnen hun gelederen tolereerden.
Het gaat ook in op de positie van Joseph Smiths vrouw, Emma, die openlijk vijandig stond tegenover polygamie. Er staat in dat zij een “ondraaglijke beproeving” moest doorstaan en dat, hoewel zij vier van Smiths andere huwelijken in latere jaren goedkeurde, hij veel van zijn “zegels” voor haar verborgen hield.
De mormoonse kerk brak in 1896 met polygamie toen zij een deal met de Amerikaanse regering accepteerde waarin zij de praktijk afzwoer in ruil voor het verlenen van de status van staat aan Utah. Een minderheid van gelovigen weigerde mee te gaan in het nieuwe protocol en bleef, volhoudend dat zij trouw bleven aan het geloof, polygamie beoefenen als de Fundamentalistische Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Kleine gemeenschappen van polygamistische mormonen blijven tot op de dag van vandaag bestaan in kleine stadjes zoals Hilldale op de grens tussen Utah en Arizona.