Apostille (“ah-po-steel”) – Een Frans woord dat certificering betekent.

Een Apostille is simpelweg de naam voor een gespecialiseerd certificaat, afgegeven door de Missouri Secretary of State. De Apostille wordt gehecht aan uw originele document om te verifiëren dat het legitiem en authentiek is, zodat het zal worden aanvaard in een van de andere apostille lidlanden.

In 1961 sloten vele landen zich aaneen om een vereenvoudigde methode te creëren om documenten te “legaliseren” voor universele erkenning. De leden van de Haagse Conferentie, die het Apostilleverdrag werd genoemd, namen een document aan dat een apostille werd genoemd en dat door alle aangesloten landen zou worden erkend. Sinds 15 oktober 1981 maken de Verenigde Staten deel uit van het Apostilleverdrag, waarbij de eis van legalisatie voor buitenlandse openbare documenten wordt afgeschaft.

Het Apostilleverdrag voorziet in de vereenvoudigde waarmerking van openbare (met inbegrip van notariële) documenten voor gebruik in landen die tot het verdrag zijn toegetreden. Documenten die bestemd zijn voor gebruik in de deelnemende landen en hun gebiedsdelen dienen te worden gewaarmerkt door een van de ambtenaren in het rechtsgebied waar het document is opgesteld.

Het Apostilleverdrag vereist dat alle Apostille’s opeenvolgend worden genummerd, waarbij op elke afgegeven apostille een individueel nummer wordt aangebracht. De erkende standaard apostille bevat een zegel en tien verplichte referenties:

1. Naam van het land waarvan het document afkomstig is.
2. Naam van de persoon die het document ondertekent.
3. De hoedanigheid waarin de persoon die het document ondertekent, heeft gehandeld.
4. In geval van niet-ondertekende documenten, de naam van de autoriteit die het zegel of de stempel heeft aangebracht.
5. Plaats van waarmerking.
6. Datum van waarmerking.
7. De autoriteit die het certificaat heeft afgegeven.
8. Nummer van het certificaat.
9. Zegel of stempel van de autoriteit die het certificaat heeft afgegeven.
10. Handtekening van de autoriteit die het certificaat heeft afgegeven.

Vóór de invoering van apostillecertificaten was de last voor internationale rechtbanken en autoriteiten om buitenlandse documenten als authentiek te beoordelen, vrij aanzienlijk. Het verdrag brengt alle formaliteiten van legalisatie terug tot de eenvoudige afgifte van een certificaat in een voorgeschreven vorm, getiteld “Apostille”, door de autoriteiten van de staat waar het document vandaan komt. Dit certificaat, dat op het document wordt aangebracht, wordt gedateerd, genummerd en geregistreerd. De registratie ervan kan zonder problemen worden geverifieerd door middel van een eenvoudig verzoek om inlichtingen, gericht aan de autoriteit die het certificaat heeft afgegeven.