By Guest Blogger and Math Teacher Stacey Roshan
Ik ben wiskundeleraar op een middelbare school. Toen ik begon met AP Calculus, voelde ik een enorme druk om veel te snel door de stof heen te komen. Mijn leerlingen waren angstig en ik verloor de door mij zo gewenste kalme, opgewonden, inspirerende sfeer in de klas uit het oog. Dit probleem dat ik had, echter, leidde me op een vrij prachtige reis naar het ontdekken van nieuwe en innovatieve technieken om mijn klas naar een geheel nieuw niveau te tillen.
Terug in 2009, stelde ik mezelf een vraag. Hoe kon ik de lestijd terugschuiven naar de leerlingen? Hoe kon ik ze de tijd geven om te discussiëren zonder het gevoel te krijgen dat ze werden overspoeld met nieuwe informatie die ze in een al te snel tempo moesten verwerken? Ik kende mijn wegversperring: de 20-30 minuten college die ik dagelijks gaf.
Het was de zomer van 2010, op de Building Learning Communities Conference, dat ik leerde over Camtasia Studio – software waarmee ik een screencast kon maken, mijn video kon bewerken, en mijn eindproduct kon produceren en delen. Zodra ik een demo van Camtasia zag, wist ik dat mijn klas volledig zou veranderen. En dat is gelukt!
Ik begon met leerlingen thuis een video te laten bekijken als huiswerk, en ze de volgende dag naar de les te laten komen om problemen op te lossen en te discussiëren. De opzet werkte onmiddellijk. Het was een aangepast, gepersonaliseerd model waarvan ik wist dat het mijn zeer gemotiveerde leerlingen zou helpen zich te ontwikkelen.
Maar dit was slechts de eerste stap van mijn reis. Na mijn eerste jaar van het gebruik van videocolleges in AP Calculus, ontdekte ik dat ik tijd had om de activiteiten die in de klas gebeurden te veranderen. Ik moest het klaslokaal zo structureren dat het veel meer collaboratief en student-gedreven was. Ik maakte ruimte vrij binnen de les voor geweldige conversatie en discussie. Ik liet leerlingen zien hoe ze elkaar iets konden leren en gaf ze opdrachten waarbij ze hun denkproces moesten delen.
In 2012 was ik klaar om mijn Honors Algebra 2-klas om te gooien. Dit vormde een geheel nieuwe uitdaging voor mij, omdat ik lesgaf aan leerlingen van de negende en tiende klas. Ik maakte een grote fout in het eerste jaar dat ik de indeling van die klas veranderde. Ik slaagde er niet in om het model en mijn redenen voor de invoering ervan grondig en volledig uit te leggen aan de ouders. (Ik heb dit sindsdien opgelost door het maken van een Welkom in de Flipped Classroom video die ik deel met ouders aan het begin van het jaar). Vergeet niet, dit was in een tijd dat er nog niet veel over flipped learning werd gesproken. Zonder de ouders aan boord te hebben, had ik moeite om het vertrouwen van mijn leerlingen te winnen. De eerste maand heb ik dus besteed aan het herstellen van mijn fout, en eind oktober deden deze studenten van de tweede graad wiskunde het net zo goed als de AP-calculus-studenten.
Bij het structureren van mijn tweede graad wiskunde wist ik ook dat het voor mij van cruciaal belang zou zijn om te controleren of de studenten de video’s volledig bekeken en begrepen. Daarom begon ik quizvragen in mijn videocolleges op te nemen. Niet alleen kon ik zien of de leerlingen keken, maar de leerlingen konden ook inzicht krijgen in hun begrip door onmiddellijke feedback te geven op meerkeuzevragen. Wat meer is, deze analyses gaven me een snelle momentopname van gebieden die aandacht nodig hadden (of dat nu klasbreed of individueel-specifiek was) nog voordat studenten de klas inliepen.
Terwijl mijn geflipte klas zich verder heeft ontwikkeld, is mijn klasruimte meer studentgericht geworden, en hebben we tijd om veel activiteiten te doen waarvan ik in 2009 nog niet had durven dromen. Leerlingen dragen nu bijvoorbeeld bij aan een wereldwijd forum van wiskundevragen, zodat ze andere leerlingen kunnen helpen die worstelen om concepten te begrijpen. We hebben tijd voor discussies waarin leerlingen dieper graven en zelf nieuwe ideeën ontdekken. Ik heb tijd om dagelijks individueel les te geven en de leerlingen kunnen hun leerproces aanpassen aan het tempo dat hen het beste past. En ik denk dat dat misschien wel een van de grootste voordelen is die ik voor mijn leerlingen blijf zien – het niveau van personalisatie en individualisatie dat ik kan bieden via het flipped-model is enorm geweest.
Dit huidige schooljaar ben ik begonnen met het geven van een puur online versie van mijn AP Calculus-cursus. Voordat ik met de ontwikkeling van de cursus begon, heb ik goed nagedacht over mijn grootste zorgen bij de overstap naar een online format. Voor mij was dat de mogelijkheid hebben om van de persoonlijkheid van elke student te genieten en elke student als een individu te leren kennen (en voor hen om diezelfde connectie met mij te voelen). Met dat in het achterhoofd, structureerde ik de cursus op een manier waar ik weloverwogen zou werken aan het onderhouden van interacties met studenten, zodat we sterke docent-student relaties konden behouden. Naast synchrone groepsvideochat voor de hele klas, bouwde ik andere videochatopdrachten in voor studenten om in hun eigen groep te doen. Ik vroeg hen deze video’s op te nemen en in te sturen, niet alleen zodat ik kon controleren of ze de opdracht al dan niet uitvoerden, maar vooral zodat ik kon zien en horen hoe ze problemen oplosten, elkaar hielpen, en hun interactie met klasgenoten kon bekijken. Ik heb ook een chatkanaal voor de klas gemaakt via Slack, waar leerlingen op elk moment vragen kunnen stellen aan hun klasgenoten en aan mij. Deze constante, directe interactie is een ongelooflijke manier geweest om een gemeenschap op te bouwen. Ook al komen we elkaar niet persoonlijk tegen, we zijn de hele dag met elkaar verbonden en communiceren met elkaar. We zijn er om elkaar te helpen, zodat het leren blijft voelen als samenwerken en nooit geïsoleerd is.
Ik vind het leuk om leraar te zijn, omdat ik hou van de interactie met leerlingen. Ik hou ervan hen te helpen hun vertrouwen in wiskunde op te bouwen en hen op te bouwen tot een punt waarop ze niet langer bang zijn om aan een complex probleem te beginnen. Ik hou van groepsdiscussies waar studenten zelf tot nieuwe inzichten komen door hun bijdrage aan het gesprek. Ik hou ervan om dat gloeilampmoment te zien wanneer een leerling zijn kennis toepast en een nieuw verband legt. Ik zie dit consequent in mijn geflipte klas – ik beweeg me voortdurend en hoor de gesprekken die organisch ontstaan… omdat daar ook echt tijd voor is.
Het gebruik van technologie heeft het medeleven teruggebracht in mijn klas, waardoor ik tijd heb om naar de leerlingen te luisteren en een-op-een met ze te werken, zodat ik ze als individu beter leer kennen. Het geeft me de kans om naar hun discussies te luisteren en te zien hoe ze verantwoordelijkheid nemen voor hun leren. Zij onderwijzen elkaar in plaats van dat ik het grootste deel van de instructie moet doen. Mijn leerlingen zijn vindingrijke en mondige leerlingen geworden. De flipped classroom heeft mij in staat gesteld een ondersteunende, positieve, rustige omgeving te creëren waar leren echt kan gedijen. En dat is het allerbeste!
Voor mij is de kunst van het lesgeven dat elke docent zijn unieke talent en passies meebrengt en deelt met zijn leerlingen. Een van de belangrijkste dingen om een succesvolle leraar te zijn is diep na te denken over waarom je van lesgeven houdt. Nadat je hebt uitgevogeld wat je het meeste plezier geeft in een dag of lesperiode, denk je na over dingen die je vermogen om die dingen dagelijks uit te voeren in de weg staan (voor mij was dat tijdgebrek) en brainstorm je creatief over oplossingen (voor mij was dat het omgooien van mijn lesindeling). Elk jaar eindig ik met na te denken over wat ik zo goed vond aan het vorige jaar en over de gebieden waar ik moeite had om maximale voldoening te vinden. En van daaruit kies ik één aandachtsgebied dat mijn thema zal zijn voor het komende academiejaar. Dit is mijn proces van innovatie en verbetering en wat me zo gepassioneerd houdt over wat ik doe!