An Evening with Martin Short
8 p.m. 22 sept
The Whiting, Flint
810-237-7333

Wie zou Franck, de flamboyante wedding planner in “Father of the Bride”, niet als een nichterige flikker bestempelen? De man die hem speelde: Martin Short.
“Vaak ontmoet je jongens (zoals Franck) – en dan ontmoet je hun vrouw en acht kinderen,” kwinkelt Short vanuit zijn zomerhuisje ten noorden van Toronto, waar de multi-getalenteerde grappige man met Between The Lines jokt net voordat hij een dag van spelletjes en eten met zijn vrouw begint. Als eerste: Een boottochtje. Dan een rondje golf, wat vissen, en tenslotte uit eten.
Tussen chille dagen als deze door, schrijft hij. Of geeft hij zijn stem aan een griezelige Boggart in de aankomende fantasie “The Spiderwick Chronicles.” Maar om 20.00 uur op 22 september verandert hij The Whiting in Flint in zijn huiskamer, waar hij gekke personages als de populaire “Saturday Night Live” neurotische nerd Ed Grimley en de onwetende verslaggever Jiminy Glick – “een idioot met macht,” zegt hij – tot leven wekt in wat de acteur een “losse” show noemt.
Zoiets als zijn kerstoptredens. Elk jaar in december werken de 57-jarige acteur en Marc Shaiman (de muzikale meester achter Broadway’s “Hairspray”), die Short ontmoette tijdens zijn rol in “SNL”, samen voor een intiem feestje. Hij en de vrijgevochten Shaiman zijn al maatjes sinds de jaren ’80, toen Short in “SNL” speelde. Toch betekent het hebben van homofiele vrienden niet dat Short een gaydar heeft. Niet dat het hem wat uitmaakt.
“Het is vaak erg moeilijk om uit te vinden wie homo is. Ik heb echt verwijfde mensen ontmoet die verrassend oprecht hetero waren.” Hij laat een lichte lach horen. “En dan weer het tegenovergestelde.”

De zenuwen tierden welig tijdens de opnames van “Father of the Bride”, dat in 1991 uitkwam. Short en de crew brainstormden over hoe om te gaan met Franck, een geïmproviseerde bloemrijke kerel die ze netjes probeerden in te passen in wat een lieve en oprechte flick was. Het maakt niet uit wie het debat over Franck als homo wint, het staat buiten kijf dat hij algemeen bekend werd als de homoseksuele huwelijksplanner in “Father of the Bride”. Dat zou Short’s beslissing om de fruitige rol te nemen te simpel hebben gemaakt. Het was nooit de bedoeling van de acteur om homo te spelen. Hij viel gewoon voor Franck. Homo of niet. “Ik denk dat je het zou kunnen omdraaien en het als John Wayne spelen, maar het zou niet echt zijn,” zegt hij. “En als je er geen realiteit in hebt, kun je niet grappig worden, want er is niets om het te funderen.”
Eén ding is niet zo betwistbaar: Franck, geïmiteerd door Short halverwege het interview, als hij een hoog stemmig maar onzinnig geluid laat horen, was het speelgoed in de Cracker Jack doos. Hij was als Grace’s Will – vreemd aan Steve Martin’s personage, maar close met zijn vrouw en bijna getrouwde dochter.
“Mijn oog valt op ongewoon gedrag of verheven gedrag of excentriek gedrag of gewoon grappig gedrag,” verduidelijkt hij, eraan toevoegend dat er nog steeds één personage is dat hij zou willen spelen: een subtiele lul.
Neem je niet voor om hem binnenkort een John Travolta te zien uithalen met glamoureuze jurken en poofy haar. Hij houdt niet van overdreven camp. “Ik vind ze (drag queens) niet grappig. Ik heb het nooit grappig gevonden.” Hij krabbelt terug: “Ik vond het wel grappig in ‘Some Like It Hot’. Weet je, hetero’s gaan naar travestieten acts kijken en lachen hysterisch. Ik gewoon niet.”

Misschien het dichtst Short kreeg op zoek naar Travolta’s Edna Turnblad van “Hairspray” was tijdens zijn dagen als fat-suit gebonden Jiminy Glick, een chubster ervan overtuigd dat hij een behendig entertainment verslaggever. Glick’s schare fans is echter waarschijnlijk het meest bekend met zijn eigenaardige stembuigingen, die snel veranderen van verwijfd naar butch.
“Ik was stomverbaasd om te zien hoe dom sommige niveaus van gesprekken (in talkshows overdag) waren, en hoe sommige van de gastheren zo -” hij stopt plotseling, alsof hij iets wil bewerken dat hem in de problemen kan brengen. “Je denkt als het ware, hoe kunnen deze mensen een – deze – baan hebben?”
Net als Franck, en net als Ed Grimley, is Jiminy geen personage waar Short mee van leven zou willen ruilen. Zelfs niet voor een dag. Of een uur. “Als je Gregory Peck was en je had net ‘To Kill a Mockingbird’ gemaakt, zou je zeggen: ‘Ja, (ik zou ruilen met) Atticus Finch.’ Maar Jackie Rogers Jr.? Irving Cohen? Of Ed Grimley? Ik denk het niet.”
Uh, ik denk dat we er ook niet op rekenen dat hij Sebastian Ballentine wordt.
Short stapte af van zijn maffe manieren om ons de stuipen op het lijf te jagen in een aflevering van “Law & Order: Special Victims Unit” in 2005, waarin hij Ballentine speelde, een griezelige helderziende. Hoewel hij heeft overwogen om de donkere kant van de film op te gaan, heeft hij serieuze rollen in niet-komische films afgewezen en is hij nooit gedwongen geweest om iets te schrijven dat ook maar in de verste verte te maken heeft met griezelige kerels met messen in Gap-truien. Of iets met gebakken groene tomaten, wat dat betreft.
“Ik denk dat komedie zo’n uitdaging is, en ik zie mezelf echt als een entertainer, dus als je mensen kunt laten lachen – het is zo’n zeldzaam geschenk dat ik me niet bijzonder onbeantwoord voel door ze niet te kunnen laten huilen.”
Toch, Marty, lachen tot ze huilen telt.