Liefde is altijd een uitdaging omdat het inhoudt dat je uit je veronderstelde comfort stapt, uit de eenheidsworst die we kennen, naar een ander van wie we houden, die ons een hint gaf om wat liefde te voelen Is er een zekere uitkomst? Natuurlijk niet, hoewel we weten dat de onderneming de moeite waard is; het resultaat kan onmetelijk zijn. En wat doen we met de afstand, de afstand tussen twee verlangende lichamen? Het antwoord op deze vraag zal ongetwijfeld zeer bijzonder zijn en strikt afhangen van elk van de schakels. Daarom, om antwoorden, lezingen, beschouwingen over het onderwerp te vinden, presenteren wij u beelden van lange afstand liefde met zinnen en gedachten, uitstekend materiaal!

Beelden met lange afstand liefde zinnen om te downloaden

Lange afstand liefde is een risico op risico, maar niettemin velen nemen het vooruit. Natuurlijk is het resultaat nooit verzekerd, maar in de liefde, onder welke omstandigheden dan ook, gebeurt het meestal.

Je proost op de liefde, van welke aard die ook moge zijn. Want die mooie bloem kan overal groeien. En al bepaalt de plaats haar ten dele, zij houdt nooit op geboren te worden en met eerlijke zorg wordt zij sterker.

Wachten is een goede keuze. We weten dat afstand altijd ander geduld verdient of met zich meebrengt. Zij die haast hebben, zij die dagen doorstrepen met pijn, zullen een stap opzij moeten doen. Ja, men moet een beetje onbewogen zijn tegenover zo’n realiteit.

Waar liefde is, mogen geen twijfels zijn, dat is duidelijk. Ontrouw, verraad kan op een paar meter afstand gebeuren. Wie een liefde op lange afstand beleeft, moet dus geduld en vertrouwen ontwikkelen, de laatste een waarde die zelden geboren wordt en veel inspanning verdient.

En we weten dat het pijn doet om de ander niet te hebben, want uiteindelijk is een relatie nabijheid, het is een gedeelde ervaring hier en nu. Veel technologie, alle communicatiemiddelen die je wilt, maar ze zullen altijd een bleke schaduw betekenen van wat het kan zijn met het voorwerp van liefde dat in lichaam aanwezig is.

En die persoon is een terugkerende gedachte, een voortdurende zucht, een gedachte die niet oscilleert, maar eeuwigdurend wordt. Soms kan afwezigheid buitensporig aanwezig zijn.

Maar als er één kracht is die allen verenigt, die oergod die alleen maar samenbrengt en nooit verdeelt, dan is het duidelijk de liefde. Laten wij daarop vertrouwen, laten wij onderdanige dragers zijn van zijn krachten, en laten wij ons altijd laten dragen met trouw aan onze geliefde. Deze ingrediënten zijn onontbeerlijk voor elke band op afstand; daarna zal het lot of het toeval het uitwijzen.

We zeggen graag lot, maar dit idee, metafysisch omdat het buiten de materialiteit niet te bewijzen is, is vervelend. We nemen het, maar als we er een beetje over nadenken, stoort het ons. Als er een lotsbestemming is, is er geen verantwoordelijkheid, geen schuld, geen spontaniteit en nog minder vrijheid. Het is juist de contingentie in het leven die de vrije wil doet bestaan: liefde op afstand moet dit weten.

Wanneer zijn stem begint te vervagen, de omhelzingen om onze aanraking vaarwel te zeggen en zijn blik verdwijnt, moet er iets gedaan worden. Afstand hoeft de liefde niet uit te wissen, al moeten we leren haar te meten.

Soms voelen we dat bittere gevoel dat deze persoon alles is wat we nodig hebben, maar hij of zij is ver weg en een band vergt enorme inspanning. Er zijn dan twee alternatieven: we maken getallen, berekeningen, lucubraties of we nemen gewoon een risico. Ieder van ons zal het pad volgen dat we relevant achten of het pad dat ons omhult zonder het te beseffen.

Ja, zelfs als dat geld kost. Ja, ja, is het woord dat we eindeloos zullen herhalen als we verlangen naar liefde op lange afstand. Wij weten dat zware ondernemingen machtige ondernemers verdienen; u zult een van hen moeten zijn. Geen luchthartigheid; dit is inhoudelijk.

Verstand doet afstand van de boom, maar geeft een glimp van het bos. Veel mensen voelen zich er beter door omdat we wat beter kunnen nadenken. Missen we die persoon? Klopt het niet? Zijn we immuun voor de afwezigheid van hun genegenheid? Vragen die ongetwijfeld door vele zielen zullen en zullen gaan.

Denken is de krachtigste daad om ons dichter bij elkaar te brengen. Het is niet het lichaam, natuurlijk, maar het is een uitstekende manier om aandachtig te zijn. Zoveel schakels aan elkaar gelijmd in het fysieke, maar ver weg in het begrijpelijke. Evenzo is er de perfecte figuur in omgekeerde richting.

Onverschilligheid is wat doodt. Als dat al van dichtbij gebeurt, stel je dan eens voor, beste lezer, van een afstand. Onverschilligheid ergert eveneens, omdat er altijd reactie wordt verwacht, zelfs gewelddadige; maar nooit het niets zelf, die pijnlijke droogte als een scherp zwaard.

De afstand hoeft geen probleem te zijn. Dat moet, bijna als een mantra, herhaald worden door die dromers die zo’n werkelijkheid omarmen en zich eraan vastklampen.

Vraag de nacht, die grote toeschouwer, of ik niet aan je denk, of ik me niet herinner, soms weemoedig, soms blij, hoezeer ik je mis.

Aan iemand denken is een wonderlijke daad voor degene die het voorwerp van de mijmering is. Ja, temidden van zoveel ideële wervelwind, stopt de persoon voor jou momenten, uren, eeuwigheden.

De afstand is een enorme uitdaging. Alleen moedige mensen die weten wat zij willen, zullen het risico nemen; anderen daarentegen zullen de gok gevaarlijk of niet de moeite waard vinden. Zolang niemand gekwetst wordt, is elke reactie natuurlijk geldig in het licht van een dergelijke realiteit.

Als je het echt wilt, als je het uit alle macht wilt, als je zeker weet dat deze persoon de ware is, zou er geen twijfel mogen bestaan. Een vrees in dit opzicht is een beweging die erop zou wijzen dat de zekerheden vervagen; het is duidelijk dat dit niet kan gebeuren als we een toekomst vol eenheid willen.

Liefde verkort de afstanden: ze kan gevoeld worden van op de verste afstanden en een glimp opvangen van op de dichtste nabijheid. Laten we zeggen dat er geen manier is om het te bepalen, althans niet in de tijd. Daarom lijkt het op een godheid; misschien is het oneindig.

Het is altijd moeilijk omdat we gewend zijn met het lichaam te voelen, vast te zitten, heel vast. Maar je komt er wel doorheen, natuurlijk, met hetzelfde middel dat ons samenhoudt.

Een moeilijke test, altijd. Maar we weten hoe we ons voelen als we een hindernis overwinnen, vooral een grote: we voelen ons gelukkig, we zijn trots op onszelf. Echte gevoelens, zonder twijfel.

Veiligheid, dat is wat nodig is. Er is geloof, in deze zaken. En wij weten dat geloof een artikel is dat onberoerd blijft door struikelblokken, twijfels, moeilijkheden, volslagen stompzinnige werkelijkheden. Neen, zij blijft onwankelbaar omdat zij een vast idee heeft, dat zo sterk is dat niets zich ervan kan verwijderen. De mens heeft alles enorm gedaan door geloof, religieus of anderszins.

Liefde doet dat wonder: dat afstanden worden verkort en gevoelens van nabijheid aan de oppervlakte komen. Wij weten niet of sommigen dit als een aanfluiting zullen beschouwen; maar het moet in aanmerking worden genomen als een belangrijk gegeven voor hen die wedden op liefdes van deze aard.

De dagen kunnen ook geteld worden om te culmineren in afstand. Omdat niemand, dat is duidelijk, het leuk kan vinden. Het is één ding om te vechten tegen een realiteit die in de nabije toekomst niet kan worden overwonnen; het is iets anders om ervan te genieten.

Er zijn liefdes die alleen in het hart worden bewaard, die in de gedachte zelf worden gedoofd, misschien overdacht tot in het oneindige. Er zijn anderen die in werkelijkheid kloppen, met al hun pijnen, ongemakken en schoonheden.

.