Als u uw reis vanuit Grants, New Mexico over Route 66 in westelijke richting voortzet, komt u langs verschillende kleine dorpjes, waaronder Milan, Bluewater, Prewitt en Thoreau, voordat u de Continental Divide bereikt.

Dit 31.4 mijl segment werd aangewezen als State Highway 6 in 1914 en een deel van de National Old Trails Highway, een trans-regionale weg vereniging die voorafging aan de oprichting van het federale snelweg systeem in 1926.

De weg klimt uit de Rio San Jose drainage naar Continental Divide neemt automobilisten uit een gebied dat bekend stond om zijn geïrrigeerde landbouw, vooral wortelen, in de jaren 1940. De ontdekking van uranium en de ontwikkeling van de nabijgelegen mijnen in de jaren 1950 is duidelijk te zien aan de residubekkens en bezinkvijvers in de buurt van Bluewater.

Als de weg begint te klimmen naar de Continental Divide, het hoogste punt op Route 66 met een hoogte van 7,263 feet, maken weilanden plaats voor een pinyon en jeneverbes landschap met Navajo woonwijken, handelsposten, en andere bedrijven die periodiek langs de weg liggen. Vanaf Prewitt in westelijke richting lopen de zandstenen kliffen van Entrada in het noorden parallel aan de weg en bieden een spectaculair ononderbroken stuk rood zandsteen dat zich uitstrekt tot aan de grens met Arizona. Deze wegbedding bleef gravel tot de jaren 1930, toen federale financiering resulteerde in projecten om de snelweg uit te lijnen en te verharden. Een van deze verbeteringen was het opheffen van twee ongelijkvloerse kruisingen door de snelweg geheel ten zuiden van de Atchison, Topeka & Santa Fe Railway lijn uit te lijnen. Als gevolg daarvan zagen Thoreau en andere dorpen, die in de jaren 1920 floreerden met handel langs de weg, eind jaren 1930 bedrijven verdwijnen of verhuizen toen Route 66 niet langer langs de hoofdstraten van de steden liep.

Dit weggedeelte is nu aangeduid als NM 122 en dient als frontage road langs I-40 van ten westen van Milan tot aan de Continental Divide. Het oostelijke deel van 8,6 mijl is een divided four-lane road die in 1951 werd voltooid toen diverse delen van Route 66 in New Mexico werden verbreed. De resterende 22,6 mijl is een tweebaansweg, die vaak nauw parallel loopt met de I-40 en de sporen van de voormalige AT&SF Railway als deze naar de Continental Divide klimt.

Milan

Nauwelijks drie mijl voorbij Grants ligt het dorp Milan, tegenwoordig eigenlijk een voorstad van Grants. Voor de bloei van de uraniumontginning in de jaren 1950 was Milan geen stad, maar eerder een kleine cluster van dienstverlenende bedrijven die zich richtten op Route 66-reizigers. Door het succes van de mijnbouw werd de stad echter in 1957 als gemeente opgericht en genoemd naar Salvador Milan, die een belangrijke grondbezitter in het gebied was en van 1957 tot aan zijn dood in 1970 de eerste burgemeester van de stad was. Salvador Milan werd, samen met zijn zus Mary, verbannen uit Mexico tijdens de revolutie van 1913.

Over de jaren heen bleef Milan groeien, maar recentelijk heeft het een hoge vlucht genomen met een bevolkingstoename van 71,6% tussen 2000 en 2010. Vandaag de dag telt de stad ongeveer 3.300 inwoners. In Milaan is het Cibola County Correctional Center gevestigd, dat door particulieren wordt gerund. Het centrum huisvest meer dan 1.000 federale gevangenen en is een belangrijke werkgever. Deze faciliteit werd in 1993 geopend als een county gevangenis, maar werd in 1998 overgenomen en uitgebreid door de Corrections Corporation of America, wat resulteerde in de grote bevolkingsgroei. De groei gaat door in Milan, omdat er veel nieuwe huizen en servicegerichte bedrijven worden gebouwd om de bevolkingstoename op te vangen.

Een Route 66-klassieker in dit kleine stadje is het Milan Motel. Gelegen aan de zuidkant van Route 66 tussen Milan Street en Airport Road, werd dit motel in blokhutstijl gebouwd in 1946. Het had 12 kamers, een snack shop en benzinepompen. Het overleefde de omleiding van Route 66 door I-40 en de Uranium-buste, maar sloot uiteindelijk in de jaren 1980. Het pand werd gerestaureerd met een subsidie van de National Park Service voor het Route 66 Corridor Preservation Program en doet nu dienst als Trading Post.

Tussen Milaan en het nabijgelegen Prewitt ligt een interessant stuk van de oude weg omdat het vrij breed is maar zeer zelden wordt gebruikt. Met tussenpozen zijn langs dit weggedeelte verlaten motels en lege benzinestations te zien. Toen Route 66 nog jong was, was dit een belangrijk gebied voor de productie van wortels, met een oppervlakte van duizenden hectaren. Als de bezoekers de reis in westelijke richting voortzetten, zijn er verschillende lavastromen in de regio, geassocieerd met de veel grotere afzettingen van het nabijgelegen El Malpais National Monument ten zuiden van Grants.

Bluewater

Over acht mijl voorbij Milaan komen reizigers van Route 66 in westelijke richting aan bij wat ooit de stopplaats van Bluewater was.

In 1870 kwamen enkele Franse ranchers naar het gebied en organiseerden een veebedrijf dat hun ranches irrigeerde vanuit een klein reservoir. De stad kreeg zijn start toen de Atlantic and Pacific Railroad, later Atchison Topeka & Santa Fe Railroad er in 1881 een station bouwde en het vernoemde naar Bluewater Creek. Plaatselijke veeboeren bouwden in 1885 een aarden dam in de kreek, maar die werd een jaar later door overstromingen weggespoeld.

In 1889 werd er een postkantoor gevestigd. In 1891-92 werd het gebied geteisterd door ernstige droogte, waardoor veel vee stierf en veel van de verslagen veeboeren het opgaven en de streek verlieten. Al snel eiste een Mormoonse man genaamd Ernst A. Tietjen, die in het nabijgelegen Ramah woonde, het land op en bouwde een aarden dam voor irrigatie op het punt waar de Cottonwood en Bluewater Creeks samenkwamen. Helaas spoelde ook die dam in 1904 weg.

In 1905 was Ernst A. Tietjen klaar met het in bezit nemen van zijn land en verkreeg hij een duidelijke eigendomstitel. Hij begon toen met het opmeten van het land en het aanleggen van een stadje. Hij verkocht het eerste perceel aan E.H. Dewey voor $15 en al snel werd er een school gebouwd. De dam werd vervangen door een dam van cement, die op zijn beurt werd vervangen door de huidige betonnen boogdam die in 1926-27 werd gebouwd door het Toltec-Bluewater Irrigation District. Het water werd gebruikt voor de irrigatie van de boerderijen stroomafwaarts naar Grants, dat in die tijd de “Wortelhoofdstad van Amerika” werd.

In 1926 werd Route 66 uitgelijnd net ten noorden van Bluewater tussen Gallup en Grants. Hoewel nooit veel meer dan een spoorweglaadstation, een handelspost, twee motels, een café, garage en benzinestation, deed deze stopplaats ooit goede zaken.

In 1935 was een populaire stopplaats langs dit traject de Old Crater Trading Post, gebouwd door Claude Bowlin. Het was genoemd naar een plaatselijke vulkanische krater. Bowlin dreef al sinds 1912 handel met de Navajo en zijn eerste handelspost verkocht voedsel en goederen aan de stam waar hij hun taal en gewoonten leerde. Na de Eerste Wereldoorlog, van 1919 tot 1935, kochten en verkochten de heer en mevrouw Bowlin verschillende handelsposten in de gebieden Gallup en Farmington in New Mexico. De winkel in Bluewater werd gebouwd met een plat dak, stucwerk muren met uitstekende viga balken en had kleurrijke muurschilderingen aan de buitenkant. De winkel verkocht tapijten, poppen, sieraden en aardewerk en was populair bij toeristen langs Route 66. In 1938 werden benzinepompen toegevoegd. In de jaren 1950 opende Bowlin meer winkels in New Mexico. Toen in het gebied uranium werd ontdekt, gingen de zaken goed en in 1954 werd de oorspronkelijke winkel gesloopt en vervangen door een nieuwe. Toen de I-40 er omheen draaide, werd de handelspost in 1973 voorgoed gesloten. Het oude gebouw, ongeveer 1,5 mijl ten noorden van Bluewater, staat er nog steeds. Bowlin’s Bluewater Dairy Queen Travel Center bedient nu echter dit gebied aan de I-40.

Hoewel er ongeveer 600 mensen in het dorp wonen, is de gemeenschap vooral een cluster gesloten bedrijven en huizen, maar het heeft nog steeds een school.

Alles wat er vandaag de dag nog over is van het Route 66 tijdperk zijn de overblijfselen van het oude Bluewater Motel, Allen’s Garage, en de Old Crater Trading Post. Allemaal stil nu, getuigen ze van de betere tijden langs dit oude stuk van de weg.

Na Bluewater ziet u rechts prachtige rode zandstenen kliffen en de vulkanische kegel van El Tinterio, waar lava zou hebben gestroomd tot in het oosten van Grants.

Prewitt

Er was een kleine nederzetting in dit gebied voordat het Prewitt werd. Ze heette Baca, naar een plaatselijke veeboerenfamilie, en dateert van minstens 1890. In 1916 trokken echter twee broers met de namen Bob en Harold Prewitt naar het gebied en vestigden er een handelspost in een grote tent langs de National Old Trails Highway. Toen in 1928 een postkantoor werd opgericht, kreeg het de naam Prewitt. In 1946 werd het omschreven als bestaande uit weinig meer dan een handelspost en een spoorlijnspoor.

Bij Prewitt, New Mexico is een uitstapje naar het nabijgelegen Bluewater Lake State Park wellicht een stop voor u als u op zoek bent naar kampeer- of vismogelijkheden. Het meer is bevoorraad met regenboogforel, inheemse of cutthroat forel, en meerval, met forel met een gewicht tot 9 pond zijn gevangen in het meer. Het park is ook gastheer voor veel van de gevederde vrienden van de natuur. Het stuwmeer ligt op de noordflank van de Zuni Mountains, ongeveer 8 km ten zuidwesten van Prewitt. Zwemmen, waterskiën, boothellingen, elektrische aansluitingen en een stortplaats zijn ook beschikbaar

Thoreau

Nog eens elf mijl verder komt u in het stadje Thoreau. Het stadje begon als een zijspoor voor de Atlantic & Pacific Railroad in 1881. In 1886 werden een winkel en postkantoor opgericht met de naam Chavez. Enkele jaren later, in 1890, verplaatsten de broers William en Austi Mitchell hun houthandel van Michigan naar het Chavez-gebied. Het volgende jaar diende het postkantoor een verzoek in om de naam te veranderen in Mitchell. Hoewel er hout in overvloed was in het gebied, floreerde hun bedrijf niet. De derde en laatste naamswijziging in Thoreau kwam in 1899 toen de Hyde Exploring Expedition een uitgebreid Indiaanse handelsnetwerk opzette en hun hoofdkwartier in de stad vestigde. Inwoners spreken de naam van de stad uit als “thuh-ROO” (vergelijkbaar met “door” of “gooide”.

Tijdens Route 66′ hoogtijdagen, was Thoreau de thuisbasis van verschillende handelsposten, een benzinestation, een garage, en ongeveer 375 mensen. Een populaire halte in deze tijd was Roy T. Herman’s Garage en Service Station. Het gebouw, dat in 1937 aan Route 66 werd gebouwd, bestaat nog steeds en is opgenomen in het National Register of Historic Places. In de jaren 1960 omzeilde Interstate 40 de oude Route 66.

Het inwonertal bedroeg 1.863 bij de volkstelling van 2000.

Een andere zijtocht dient zich hier aan. De stad Crownpoint, zo’n 24 mijl ten noorden van Thoreau is het zuidelijke startpunt van het Chaco Culture National Historical Park. Chaco Canyon is een van de belangrijkste plaatsen van de prehistorische cultuur in de Four Corners regio.

Continental Divide

Nog eens 5 mijl ten westen van Thoreau komen reizigers bij de Continental Divide. In typische Route 66 mode, zijn er een aantal handelsposten hier om te profiteren van de vele mensen die stoppen langs de route. In de begindagen van de Mother Road waren hier onder meer de Great Divide Trading Company, de Continental Trading Post en Top O’ The World Hotel and Café gevestigd.

Als u de oorspronkelijke weg neemt, moet u bij afslag 47 weer aansluiten op de I-40 omdat de oude weg net voorbij de Continental Divide doodloopt. Als u echter doorrijdt op dit korte stuk, krijgt u foto’s van onder meer het oude Top O’ The World Hotel en Café en de gevelborden van een oud Whiting Brothers Station.

Fort Wingate

Vanaf de Continental Divide gaat de reis verder op I-40 naar het kleine dorpje Iyanbito ten noorden van I-40 en verder westwaarts naar het historische Fort Wingate Military Reservation aan de zuidkant van I-40. Oorspronkelijk opgericht als handelspost in 1860, werd er in 1862 een volwaardig fort aan toegevoegd. Het diende als garnizoen voor soldaten tijdens de Burgeroorlog en later als militaire verkenning, escorte en patrouille tegen invallen van Indianen. Onder de soldaten die met het fort in verband werden gebracht waren Christopher “Kit” Carson, John “Black Jack” Pershing, Douglas MacArthur, die er als kind woonde, en verschillende Navajo Code Talkers.

In 1914 bood het fort onderdak aan Mexicaanse Federalistische troepen en hun gezinnen die gevlucht waren voor de opstand van Pancho Villa. Het leger hernoemde het gedeactiveerde fort in 1918 tot “Fort Wingate General Ordnance Depot”.

Heden ten dage is Fort Wingate nog steeds een actieve basis die soms dienst doet als testbasis voor raketlanceringen. De oorspronkelijke handelspost werd verkocht aan een particulier en bleef tot in de jaren 1990 in bedrijf. De stad Fort Wingate groeide rond het fort en de handelspost en bestaat nog steeds.

Van hieruit heeft u de buitenwijken van Gallup bereikt, het Indianencentrum van het Zuidwesten.