Bijna iedereen heeft bowlen wel eens geprobeerd. Het is een geweldig spel dat een hoge mate van coördinatie, concentratie en kracht vereist. Tenminste als het je doel is om je bowlingpogingen tot een goed einde te brengen. Er is een slepend debat geweest in deze kwestie, omdat mensen heen en weer gaan om te debatteren of bowlen eigenlijk wel een sport is.

Het eerste ding om te overwegen is wat een sport is. Sport kan door verschillende bronnen verschillend worden gedefinieerd. Een goede definitie is: “een activiteit waarbij fysieke inspanning en vaardigheid nodig zijn en waarbij een individu of team het voor vermaak tegen een ander of anderen opneemt.”

Dus omvat deze uitleg eigenlijk de kenmerken van bowlen?

Bowlen houdt zeker in dat je enige fysieke inspanning moet leveren om de bal over de baan te krijgen. Dit geldt vooral als je alle kegels wilt omgooien. Als je niet genoeg kracht gebruikt om de bal te rollen, kan deze gemakkelijk in de “goot” terechtkomen. Met andere woorden, de juiste kracht is nodig om de bal te laten gaan waar u van plan bent.

Professionele bowlers trainen heel hard. De meesten van hen gaan naar de sportschool om zowel aan hun uithoudingsvermogen als aan hun kracht te werken. Het is noodzakelijk om voldoende arm- en polskracht te hebben, om de controle over de bal en je swing te verbeteren. Die factor alleen al zou moeten wijzen op de fysieke vaardigheden die nodig zijn om een goede bowler te zijn.

Bovendien is er weinig twijfel dat bowlen een grote mate van vaardigheid vereist. Van de houding voorafgaand aan het loslaten van de bal, tot de vorm waarin de bal wordt vastgehouden en gegooid, alles bij het bowlen vereist techniek en vaardigheden die de bowler een voordeel geven ten opzichte van potentiële tegenstanders. Hoe bedrevener een bowler is in zijn vak, des te meer controle hij over de bal zal hebben.

Een professioneel bowlingtoernooi wordt in de loop van enkele dagen gespeeld. In die tijd wordt elke bowler in ongeveer 40 games tegen vele tegenstanders op de proef gesteld. Zelfs als een minder bedreven bowler op korte termijn succes heeft, zullen de betere spelers bijna altijd zegevieren. Vergelijkbaar met andere sporten vereist bowlen concentratie en vaardigheden die de beste deelnemers typisch naar de top van het spel verheffen.

Als we kijken naar de competitieve aspecten van bowlen, heeft het “spel” alles wat een standaard sport met zich meebrengt. Er is een zeker element van competitie, die zowel individuen als teams tegen elkaar kan plaatsen. Dit concept is bekend in teamsporten, maar ook in verschillende atletiekcompetities waaronder zwemmen en track and field. Wanneer bowling in teamverband wordt gespeeld, moeten de teamgenoten op elkaar kunnen vertrouwen om een wedstrijd te winnen.

Denk eens aan dit interessante feit. Tijdens de Olympische Zomerspelen van 1988 in Seoel, werd bowling geïntroduceerd als een demonstratiesport. Met andere woorden, het grote podium van de Olympische Spelen werd gebruikt om de bekendheid van bowling te katapulteren, in een poging om het bewustzijn te vergroten. Het is best jammer dat dit de enige keer was dat bowling in een olympische competitie werd opgenomen.

De Olympische Spelen voegen echter niet zomaar competities toe zonder reden. Als het Mondiaal Olympisch Comité van mening was dat bowling een plaats in de competities verdiende, zou dat veel moeten zeggen over het spel zelf. Andere sporten, die veel minder ter discussie staan, zoals surfen en bergbeklimmen, worden nu toegevoegd aan de komende Olympische Spelen in Tokio. En toch, ondanks het feit dat bowling al in 1988 een plaats kreeg op de spelen, krijgt het gewoon niet het respect dat het verdient.