BOULDER – Aurora Wilkins zou haar eerste verjaardag moeten naderen. Haar ouders zouden haar haar eerste stapjes moeten zien zetten. Haar moeder zou moeten weten hoe de glimlach van haar dochter eruit ziet.

In plaats daarvan stond Michelle Wilkins vrijdag voor een rechter en vroeg om de zwaarst mogelijke straf voor de vrouw die Aurora uit haar baarmoeder sneed.

Raadsrechter Maria Berkenkotter veroordeelde Dynel Lane tot 100 jaar gevangenisstraf voor het bewusteloos slaan van Wilkins en het uit haar lichaam snijden van haar 7 maanden oude foetus.

De details die het zwaarst wogen in Berkenkotter’s beslissing waren niet de dingen die Lane deed. Het waren de dingen die Michelle Wilkins nooit heeft kunnen doen.

De stem van officier van justitie Stan Garnett trilde toen hij de eerste woorden beschreef die Wilkins nooit heeft kunnen horen.

Aurora’s ouders zullen haar nooit van de vloer van een kruidenierswinkel kunnen scheppen tijdens een woedeaanval of haar kunstwerk op de koelkast kunnen hangen, zei Berkenkotter.

“Ze zullen niet kunnen toekijken hoe ze beslist wie ze is of wat ze met haar leven wil doen,” zei Berkenkotter. “Juffrouw Lane, dat heeft u van Michelle gestolen.”

Lane, 35, werd op 23 februari veroordeeld. Na zeven uur beraadslaging veroordeelde een jury in Boulder County Lane voor een poging tot moord met voorbedachten rade, vier aanklachten wegens mishandeling en een aanklacht wegens het onwettig beëindigen van een zwangerschap.

Lane besteedde maanden aan het faken van een zwangerschap voordat ze Wilkins op 18 maart 2015 naar haar kelder in Longmont lokte met een Craigslist-advertentie waarin gratis zwangerschapskleding werd beloofd.

In een uitzinnige aanval sloeg Lane Wilkins bewusteloos en verwijderde haar foetus met behulp van twee keukenmessen.

Wilkins overleefde de aanval. Maar aanklagers zeiden dat haar foetus nooit ademde.

Daarom, zeiden aanklagers, kon Lane niet worden aangeklaagd voor de dood van Aurora.

Toch wilden Wilkins en haar familie dat Aurora haar dag in de rechtbank zou hebben. Voordat de rechter haar vonnis uitsprak, plaatste Wilkins een posterformaat foto van haar dochter vooraan in de volgepakte rechtszaal, tegenover Lane.

De foto toonde Aurora gewikkeld in een deken. Haar donkere haar zat het dikst rond haar kleine oren.

“Dit is een foto van haar,” zei Wilkins terwijl ze Lane aankeek.

Wilkins sprak opnieuw vergeving uit voor Lane. Maar ze deelde ook haar frustratie over Lane’s weigering “om ons te erkennen” of zich te verontschuldigen.

“Je liet me daar meerdere keren achter om te sterven,” zei Wilkins. “De enige tranen die je huilde tijdens het proces waren die van je eigen zelfmedelijden.”

Lane huilde toen aanklagers haar interview met de politie afspeelden tijdens het proces in februari.

Wilkins’ vader, moeder en zus spraken ook de rechtbank toe en vroegen de rechter om de maximale straf op te leggen.

Mark Wilkins, de vader van Michelle, zei dat de aanval en de dood van baby Aurora ernstige en blijvende schade heeft aangericht.

“Deze gebeurtenis heeft ons leven verwoest,” zei Wilkins. “Sommige dingen kunnen gewoon niet worden hersteld.”

Garnett vroeg de rechter om Lane 118 jaar gevangenisstraf te geven.

“Het zal Aurora niet terugbrengen, maar het zal een boodschap sturen over het menselijk leven,” zei hij.

Openbaar verdediger Kathryn Herold vroeg de rechter om Lane’s straffen gelijktijdig te laten lopen.

Zij vertelde de rechter ook dat Lane van plan is om in beroep te gaan tegen haar veroordeling en het advies kreeg om geen verklaring af te leggen of deel te nemen aan het huidige onderzoek.

Lane’s familie en vrienden betuigden hun medeleven aan Michelle Wilkins. Zij beschreven Lane als een zorgzaam, liefdevol persoon en een toegewijde moeder voor haar twee dochters.

Iedereen die namens Lane sprak, sprak zijn ontzetting uit over het feit dat zij een dergelijke misdaad zou plegen.

Carol DeHerrera, Lane’s moeder, zei dat Lane nooit is hersteld van de verdrinkingsdood door een ongeluk van haar jonge zoon, Michael. Lane’s wanhoop om nog een kind te krijgen “veroorzaakte haar om deze keuze te maken,” zei DeHerrera.

Lane, die niet sprak tijdens de hoorzitting, weende terwijl een vriend een brief van haar dochter voorlas.

“Fijne Moederdag,” begon de brief. Lane’s dochter beschreef meisjesavonden met popcorn en koekjesdeeg. Ze vertelde dat haar moeder haar snel troostte.

“Wat er ook gebeurt, je houdt onvoorwaardelijk van haar,” schreef ze. “Je was er altijd. Altijd.”

De brief stond vol met alle liefdevolle momenten die Lane’s relatie met haar dochter vorm gaven. Dezelfde momenten die Lane stal van Wilkins.

“Dat zijn alle dingen die ik niet heb kunnen hebben met Aurora, vanwege Dynel,” zei Wilkins.

Jordan Steffen: 303-954-1794, [email protected] of @jsteffendp

Door een fout van een verslaggever was de situatie waarin Dynel Lane vrijdag huilde onjuist in een verhaal op pagina 1A van zaterdag’s Post. Ze luisterde naar een opname van haar interview met de politie.