Who Was Israel Keyes?

Israel Keyes was een Amerikaanse seriemoordenaar die meestal naar verschillende locaties reisde en slachtoffers uitkoos die hij kon maken, in plaats van dat hij een voorkeur had voor een bepaald type slachtoffer. Om zijn daden te financieren beroofde hij banken en brak hij in in woningen. Hij werd in maart 2012 gearresteerd. In hechtenis zei Keyes dat hij “minder dan een dozijn” mensen had vermoord, hoewel slechts drie van zijn slachtoffers definitief geïdentificeerd konden worden. Zijn zelfmoord in december 2012 liet de politie achter met meer vragen dan antwoorden over zijn misdaden.

Vroeger leven

Keyes werd geboren in Cove, Utah, op 7 januari 1978. Hij is het tweede van 10 kinderen van Heidi en John Jeffrey Keyes, een stel dat niet geloofde in overheidsbemoeienis, openbare scholen of moderne medicijnen. Keyes was een peuter toen zijn familie Utah verliet voor Colville, Washington. Ze leefden een geïsoleerd bestaan in de bossen, waar Keyes opgroeide zonder verwarming of elektriciteit.

Toen ze in Washington waren, verlieten Keyes’ ouders de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen en werden fundamentalistische christenen en sloten zich aan bij een blanke supremacistische kerk. Aan het eind van de jaren ’90 verhuisde het gezin naar Maupin, Oregon. Daarna verhuisden ze naar de andere kant van het land en vestigden zich in de buurt van een Amish gemeenschap in Maine.

Toen hij opgroeide brak Keyes bij buren in om wapens te stelen, hij hield van jagen, achtervolgde “alles met een hartslag” en martelde dieren, gedrag dat in verband wordt gebracht met psychopathie. Tijdens zijn hechtenis zei Keyes zelf: “Ik weet al sinds mijn 14e dat… er dingen zijn die ik normaal en OK vind, maar die niemand anders normaal en OK vindt.”

Nadat een tiener Keyes zijn familie vertelde dat hij hun geloof niet meer deelde, verbrak zijn vader de banden, hoewel hij een hechte band met zijn moeder bleef houden.

Militaire dienst

In juli 1998 ging Keyes in dienst bij het Amerikaanse leger. Hij deed het goed als soldaat, bracht tijd door in Egypte, in Fort Hood in Texas en Fort Lewis in Washington. Na zijn eervolle ontslag in juli 2001 woonde hij in het Makah Reservaat bij de moeder van zijn dochter.

Keyes had een DUI gekregen toen hij in het leger zat, maar verder had hij geen problemen met de wet gehad.

Methodes of Murder

Als seriemoordenaar richtte Keyes zich op slachtoffers die toevallig zijn pad kruisten, in plaats van zich aan een specifiek profiel te houden. Hij wachtte vaak om mensen aan te vallen in parken, op begraafplaatsen of campings. “Niet zoveel om uit te kiezen, bij wijze van spreken,” bekende hij aan de politie over zijn methodes, “maar er is ook geen getuige, echt niet. Er is niemand anders in de buurt.”

Keyes reisde ook om te moorden. In 2011 vloog hij naar Chicago voordat hij naar Vermont reed, waar hij Bill en Lorraine Currier vermoordde. Hij had een geschiedenis van reizen die veel terrein in de Verenigde Staten bestreken, wat betekent dat hij veel mogelijkheden had om slachtoffers te zoeken. Buitenlandse reizen – zoals bezoeken aan Canada, Mexico en Belize – kunnen ook een rol hebben gespeeld bij Keyes’ moordpartijen. Onderweg betaalde Keyes contant en haalde hij de batterij uit zijn mobiele telefoon om de kans op opsporing te verkleinen.

Keyes’ seriemoorden maakten deel uit van een gedetailleerde planning. Hij doorkruiste het land om opslagplaatsen te verbergen van moordgereedschap dat bestond uit geweren, munitie en chemicaliën voor de vernietiging van lichamen. Als hij wilde moorden, groef Keyes een cache op.

Keyes bestudeerde het werk van profilers van de FBI en leerde over seriemoordenaars als Ted Bundy. In Maureen Callahan’s boek uit 2019 over Keyes, American Predator, merkte ze op dat hij een maagband had laten aanmeten en dat hij een kliniek voor plastische chirurgie had bezocht in Mexico. Ze speculeerde dat Keyes misschien probeerde een betere moordenaar te worden: Een maagband zou kunnen betekenen dat hij minder honger heeft, en misschien heeft hij zijn vingerafdrukken veranderd of lichaamshaar verwijderd om de kans op het achterlaten van bewijsmateriaal te verkleinen.

Arrestatie

Voordat hij Samantha Koenig vermoordde, bemachtigde Keyes haar GSM, pinpas en pincode. Nadat hij de tijd nam om een cruise te maken, ensceneerde Keyes een losgeld-eis met Koenig’s dode lichaam. Haar familie, die hoopte dat Koenig nog in leven was, stortte geld op haar rekening.

Keyes gebruikte Koenig’s pinpas om geld op te nemen in Alaska, en zette deze transacties voort terwijl hij in New Mexico, Arizona en Texas reisde. Hij vermomde zijn uiterlijk, maar een bewakingscamera nam een beeld op van zijn huurauto in Arizona. De Texaanse politie werd op de hoogte gesteld en in maart 2012 hield zij Keyes aan. Bij doorzoeking van zijn auto werd, naast andere bezwarende zaken, het rijbewijs van Koenig gevonden.

Kort voordat hij werd opgepakt, bracht Keyes tijd door met zijn moeder en enkele broers en zussen (zijn vader was jaren eerder overleden) in Texas. Tijdens dit bezoek probeerde een zuster hem over te halen zijn atheïsme te heroverwegen. Een aanwezige pastoor heeft gezegd dat Keyes antwoordde: “Je weet niet tot welke diepten van duisternis ik ben gegaan. You don’t know what I’ve done.”

Keyes werd gearresteerd en uiteindelijk teruggebracht naar Alaska. Geconfronteerd met bewijs dat hem aan Koenig’s verdwijning verbond, bekende hij de misdaad. De moord was in strijd met zijn gebruikelijke zorgvuldige planning, maar hij vertelde de politie dat hij zich onbeheerst voelde en merkte op: “Toen ik nog slim was, liet ik ze naar me toe komen.”

Slachtoffers

Volgens Keyes vond zijn eerste geplande aanslag plaats in Oregon in 1997 of 1998. Hij ontvoerde een tienermeisje en verkrachtte haar. Het was zijn bedoeling haar te vermoorden, maar zij overtuigde hem om haar te laten gaan. “Ik was niet gewelddadig genoeg,” vertelde Keyes aan rechercheurs over de misdaad. “Ik nam me voor dat nooit meer te laten gebeuren. Keyes sprak over het doden van “minder dan een dozijn”. Toen hij in de gevangenis zat, gebruikte hij zijn eigen bloed om 12 schedels te tekenen, die mogelijk 11 slachtoffers en Keyes zelf voorstellen. In 2020 vertelde een FBI agent aan 48 Hours, “Wij geloven dat 11 het totaal aantal slachtoffers is.” Toch zijn slechts drie van Keyes’ slachtoffers definitief geïdentificeerd.

Eén bekend slachtoffer is Koenig, een barista uit Anchorage die op 1 februari 2012 door Keyes werd ontvoerd. Keyes verkrachtte en vermoordde haar binnen enkele uren, haalde weken later haar lichaam uit elkaar en gooide de stukken in een meer ten noorden van Anchorage. Koenig’s stoffelijk overschot werd in april 2012 gevonden. Keyes heeft ook de moord op de Curriers in Essex, Vermont in juni 2011 bekend. Het echtpaar was willekeurig gekozen omdat ze aan Keyes’ criteria voldeden: geen kinderen, geen hond en een huis met een aangebouwde garage. Hij brak in hun huis in, overmeesterde hen en bracht het stel vervolgens naar een verlaten boerderij. Keyes vermoordde Bill en verkrachtte Lorraine voordat hij haar vermoordde.

Keyes beweerde dat hij nog minstens vijf andere mensen van het leven heeft beroofd, maar heeft de namen van deze slachtoffers nooit genoemd. Volgens zijn verklaring heeft hij vier mensen in de staat Washington vermoord: een echtpaar ergens tussen 2001 en 2005, en twee afzonderlijke slachtoffers in 2005 en 2006. Keyes verklaarde ook dat hij in 2009 iemand aan de oostkust heeft vermoord en het lichaam vervolgens in de staat New York heeft achtergelaten. De FBI is er “vrij zeker van” dat dit Debra Feldman was, een inwoonster van New Jersey die in april 2009 werd vermist.

Speculaties over andere mogelijke slachtoffers van Keyes gaan onder meer over Julie Harris die in 1996 in Colville verdween – haar prothese voeten werden een maand na haar verdwijning gevonden en haar stoffelijk overschot kwam in 1997 aan het licht. Keyes was in de buurt toen Harris verdween maar ontkende enige betrokkenheid. Keyes wordt ook verantwoordelijk gehouden voor andere onopgeloste misdaden, zoals de moord op de 56-jarige Mary Cooper en haar 27-jarige dochter Susanna Stodden, die in 2006 tijdens een wandeltocht in de staat Washington werden doodgeschoten.

Keyes zei ook dat hij daarna van plan was Alaska te verlaten en door door storm geteisterde gebieden te reizen om nieuwe slachtoffers te vinden, terwijl hij als aannemer werkte. Hij droomde ervan om later een huis te bouwen waarin hij zijn slachtoffers kon opsluiten.

Dood

Toen hij in hechtenis zat, deelde Keyes enkele details over zijn misdaden met rechercheurs, hoewel hij er genoegen in scheen te scheppen om de stroom van informatie te beperken. Hij zei ook dat hij een snelle executie wenste, omdat hij jaren achter de tralies wegkwijnen vreesde en hij niet wilde dat zijn moeder of dochter zouden lijden onder zijn misdaden. Keyes bood details over de moorden op Currier aan als onderhandelingstroef met de politie.

Keyes pleegde zelfmoord in zijn gevangeniscel in Anchorage in de nacht van 1 december 2012. Ondanks waarschuwingen om Keyes geen scheermesje te geven, had hij er toch een gekregen. Hij sneed zijn pols door en wurgde zichzelf met een laken terwijl hij in bed lag. Zijn lichaam werd pas in de ochtend van 2 december ontdekt.

Zijn moeder, vier zussen en drie zwagers waren de enige aanwezigen op de begrafenis van Keyes op 8 december 2012.

Keyes’ laatste verhoor vond plaats een paar dagen voor zijn zelfmoord. Sommige van zijn verhooropnamen zijn openbaar gemaakt.

Persoonlijk leven

In 2000 kreeg Keyes een relatie met een vrouw die op het Makah Reservaat in Washington woonde. Hun dochter werd rond 2001 geboren. In 2007 verhuisde Keyes naar Alaska om samen te gaan wonen met een verpleegkundige met wie hij een relatie had. Tijdens zijn hechtenis uitte Keyes zijn wens om te voorkomen dat zijn dochter zou lijden onder zijn daden: “Ik wil dat mijn kind de kans krijgt om op te groeien… weet je… ze is nu op een veilige plek, ze zal niets van dit alles zien. Ik wil dat ze de kans krijgt om op te groeien zonder dat dit alles haar boven het hoofd hangt.”