How is Walking Pneumonia Diagnosed?

Since the symptoms of walking pneumonia are mild, the affected individuals may not realize that they have contracted a respiratory disease. Wanneer de symptomen echter langer dan twee weken aanhouden, moeten zij onder de aandacht van een gezondheidswerker worden gebracht. De volgende diagnosemethoden worden dan gevolgd.

1. Klinisch onderzoek:

De patiënt wordt onderzocht door de zorgverlener, die met behulp van de stethoscoop kijkt of er abnormale symptomen zijn en luistert naar abnormale longgeluiden die in verband worden gebracht met longontsteking. Hij zal vragen naar andere familieleden met soortgelijke symptomen.

2. Röntgenfoto van de borstkas:

De arts zal opdracht geven tot een CT-scan van de borststreek om te controleren op infectie in de longen. Dit is de standaardprocedure om alle soorten longontsteking te diagnosticeren.

3. Uitstrijkjes:

De respiratoire afscheidingen uit de neus en mond zullen worden verzameld met behulp van swabs om te worden getest op de bron van bacteriële infectie. Er zullen bacteriekweken worden gemaakt om te bepalen welke antibiotica het best tegen de infectie kunnen worden gebruikt. De patiënt zal worden gevraagd te hoesten of te niezen in een speciaal bakje om het monster in op te vangen.

4. Bronchoscopie:

Dit is een gespecialiseerde test die kan worden uitgevoerd om de luchtwegen rechtstreeks te bekijken en sommige soorten longaandoeningen te diagnosticeren. Dit wordt gedaan in zeldzame gevallen wanneer de symptomen raadselachtig zijn. Er wordt gebruik gemaakt van een bronchoscoop die via de mond of neus in de luchtpijp en verder naar de longen wordt gebracht. Er wordt een licht verdovingsmiddel in de mond- en keelholte gespoten voordat de scoop wordt ingebracht. Tijdens dit proces kunnen kleine monsters longweefsel of sputum uit de longen worden genomen.

5. Meting van arteriële bloedgassen:

Dit stelt de arts in staat om te meten hoeveel zuurstof en kooldioxide er in het bloed aanwezig zijn, Ook kan de pH van het bloed worden getest. Voor de test wordt bloed afgenomen uit de polsslagader, de dijbeenslagader of de arteria brachialis.

Is wandelpneumonie besmettelijk?

Zoals de meeste bacteriële infecties is ook wandelpneumonie, veroorzaakt door de bacterie Mycoplasma pneumoniae, besmettelijk. Zij wordt verspreid door contact met de druppeltjes die door hoesten of niezen kunnen worden verspreid. Het slijm dat door de besmette persoon wordt opgehoest, is ook een bron van besmetting. Deze kleine druppeltjes kunnen worden ingeademd door iemand in de buurt.

Wanneer deze patiënten voorwerpen aanraken nadat ze hun neus of mond hebben aangeraakt, kunnen de bacteriën worden overgedragen op de voorwerpen, of fomites. De volgende persoon die de voorwerpen aanraakt, zal dan waarschijnlijk de infectie oppikken. Voor de overdracht van deze bacteriële infectie is langdurig nauw contact met de patiënt nodig. Daarom zijn drukke plaatsen en scholen waarschijnlijk infectiehaarden.

Hoe wordt looplongontsteking behandeld?

Antibiotica worden meestal voorgeschreven. Deze kunnen bestaan uit erytromycine, claritromycine, ciprofloxacine, levofloxacine, doxycycline, tetracycline of azithromycine. De symptomen van wandelende longontsteking kunnen zo mild zijn dat antibiotica niet nodig zijn om ze te behandelen.

Sommige stammen van Mycoplasma pneumoniae hebben de neiging resistent te zijn tegen macrolide antibiotica. Antibiotica verkorten de herstelperiode. Hoewel volledig herstel een paar maanden langer kan duren. Als de patiënt de veteranenziekte ontwikkelt, is ziekenhuisopname vereist.

Elk geval wordt behandeld op basis van de ernst van de symptomen. Mildere aanvallen kunnen verdwijnen zonder medicatie, terwijl ernstige gevallen constante monitoring vereisen, evenals ziekenhuisopname van de patiënt.

Voorkomen van longontsteking

Een vaccin tegen longontsteking is de ideale manier om besmetting te voorkomen. Als iemand in uw omgeving echter een longontsteking heeft opgelopen, moeten andere maatregelen worden genomen. Het is mogelijk om de verspreiding van wandelende longontsteking naar andere leden van de groep te beperken door een hoog niveau van persoonlijke hygiëne voor de patiënt te handhaven.

• Zorg ervoor dat de patiënt regelmatig de handen wast met warm water en zeep.
• Alle borden, lepels, glazen en andere gebruiksvoorwerpen die door de patiënt worden gebruikt, mogen niet met anderen worden gedeeld. Zij moeten onmiddellijk na gebruik worden afgewassen.
• De patiënt moet worden aangemoedigd om in een vloeipapiertje te niezen en het papiertje moet vervolgens op steriele wijze worden weggegooid zodat de infectie zich niet kan verspreiden.
• Tijdens het hoesten moeten mond en neus met de hand worden bedekt om te voorkomen dat andere mensen in de nabijheid worden besmet. Daarna de handen wassen.

• http://www.nhs.uk/chq/Pages/1069.aspx?CategoryID=69/
• https://my.clevelandclinic.org/health/articles/atypical-pneumonia-walking-pneumonia
• https://www.health.ny.gov/diseases/communicable/mycoplasma/fact_sheet.htm
• https://medlineplus.gov/ency/article/003857.htm
• https://medlineplus.gov/ency/article/000082.htm
• https://medlineplus.gov/ency/article/003855.htm

Verder lezen

• Alle inhoud over longontsteking
• Symptomen en risicofactoren van longontsteking
• Pneumonie Classificatie
• Pneumonie Oorzaak
• Pneumonie Diagnose

>

Citaties