Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Meer informatie, inclusief hoe u cookies kunt beheren.
Inleiding tot HCl
In de Middeleeuwen werd ontdekt dat HCl (Hydro Chloric zuur) zijn dampen vrijgaf, bekend als Marine Acid lucht. In de 17e eeuw, Johann Rudolf Glauber reageerde NaCl (Natrium Chloride zout) en H2SO4 (Waterstof Sulfaat) samen en zij vonden de dampen van HCl gas komen. In 1772 voerde Carl Wilhelm Scheele dezelfde reactie uit (NaCl + H2SO4) en zij werden gecrediteerd voor de ontdekking van HCl. Weer een andere wetenschapper genaamd Joseph priestly en Humphry Davy bereidden HCl in 1772 en 1810.
Over HCl
Een chemische verbinding genaamd Waterstofchloride met moleculaire formule als HCl samengesteld uit Waterstof en Chloor. HCl is in het algemeen een gas bij kamertemperatuur en in geval van vochtigheid; HCl-gas vormt witte dampen van HCl-zuur. HCl-gas bevat waterstof en chloor, twee tweeatomige moleculen. Bovendien zijn ze in HCl beide covalent gebonden. Door de hoge elektronegativiteit van chloor wordt de covalente binding in HCl polair. In HCl is er een gedeeltelijke negatieve lading op chloor (vanwege zijn elektronegativiteit) en een gedeeltelijke positieve lading op waterstof, dit zorgt voor een groot dipoolmoment in HCl. Als gevolg van deze hoge polariteit in HCl is het rustig gemakkelijk oplosbaar in water.
Ionische of covalente karakter van HCl
Zoals het is, vinden dat HCl heeft een groot dipool moment in het als gevolg van de aanwezigheid van zijn hoge polariteit, het is polaire covalente molecuul. HCl is oplosbaar in polaire oplosmiddelen zoals water, als gevolg van de aanwezigheid van polariteit in het (zoals “Houdt oplost als”). Daarom vormt HCl bij menging in water Hydronium-ionen (H3O+) en Chloride-ionen (Cl-), de reactie die dit laat zien is als volgt:
- HCl + H2O a `->` H3O+ + Cl-
Deze resulterende oplossing levert een sterk zuur op, nl. zoutzuur.
- Bij de berekening blijkt de ionisatieconstante van HCl (Ka) zeer groot te zijn, waaruit blijkt dat HCl ook volledig wordt gedissocieerd en geïoniseerd.
- Door zijn polariteit is HCl in staat om opgelost te worden in andere ionische of polaire covalente oplosmiddelen zoals Methanol.
Bindingen in HCL
Waterstofchloride is een chemische verbinding met molecuulformule als HCl. Waterstofchloride is opgebouwd uit waterstof- en chlooratomen. De binding in waterstofchloride is covalent, maar door de hoge neiging tot elektro-negativiteit van chloor wordt de binding polair-covalent van aard. Waterstofchloride reageert gemakkelijk met basen en andere ionische verbindingen. Als waterstofchloride in water wordt opgelost, wordt het gescheiden in H+ en Cl- ionen. In water geeft waterstofchloride zijn zuur. De directe synthese van waterstofchloride kan ook worden waargenomen, waarbij chloorgas zich in aanwezigheid van warmte aan waterstofatomen hecht en waterstofchloride produceert.
Polariteit van waterstofchloride
Zoals gezegd bestaat waterstofchloride uit twee tweeatomige atomen, het ene is waterstof en het andere chloor. Het chlooratoom is veel elektronegatiever dan het waterstofatoom, daarom krijgt waterstof (gedeeltelijk) een positieve lading en het chlooratoom (gedeeltelijk) een negatieve lading. Door het verschil in hun waarden van elektronegativiteit vormen waterstof en chloor een dipool (een opstelling van atomenparen met tegengestelde ladingen). Bovendien ontwikkelt waterstofchloride hierdoor een polaire covalente binding in zich. Uit vele reacties is gebleken dat waterstofchloride polair van aard is omdat de waterstof- en chlooratomen gemakkelijk van elkaar gescheiden worden wanneer ze in een oplossing met dipolen worden gemengd.
Conclusie
HCl kan rechtstreeks worden bereid in industriële processen en dit HCl wordt hoofdzakelijk gebruikt voor de productie van HCl-zuur en dit gebeurt door de directe combinatie van chloorgas en waterstofgas onder enkele specifieke omstandigheden. HCl wordt ook gebruikt in sommige kleine industriële doeleinden als reagens en ook bij zuivering.