De schuldenlast van huishoudens bevond zich al in een crisis voor de recente economische neergang, waarbij veel Canadezen meer schulden hadden dan ze ooit zouden kunnen hopen terug te betalen, en de sluiting van het coronavirus in 2020 heeft de ineenstorting versneld. Het torenhoge banenverlies heeft duidelijk gemaakt hoeveel mensen echt van loonbriefje naar loonbriefje leefden en afhankelijk waren van schulden om de eindjes aan elkaar te knopen. Hoewel de werkloosheidsverzekering en de CERB redelijk snel van start zijn gegaan, is geen van beide programma’s bedoeld als een volledige inkomensvervanging en bestrijken ze niet iedereen. Hogere schuldniveaus als gevolg van uitstel van betaling en meer lenen zal slechts een blijvende erfenis van de economische fall-out van COVID-19.

Dat is de reden waarom een aantal publieke figuren suggereren een radicale en oude oplossing:

Een schuldjubileum is precies wat het klinkt: schulden worden weggevaagd.

De noodzaak van een schuldjubileum

Het is niet moeilijk in te zien waarom mensen oproepen tot een schuldjubileum.

Canadezen hebben een recordschuld, en terwijl we niet werken tijdens de pandemie van 2020, zullen velen van ons zich nog dieper in de schulden steken. Kleine bedrijven en aannemers zullen schulden maken om de huur te betalen terwijl ze weinig of geen inkomsten genereren. Consumenten zullen zich nog dieper in de schulden steken om hun hypotheek te kunnen betalen, de huur te betalen, boodschappen te doen en in de eerste levensbehoeften te voorzien. Helaas zal een groot deel van deze schuld bestaan uit de subprime-variant met hoge rente. Uitstel van betaling kan helpen op de korte termijn, maar zal alleen maar toevoegen aan de schuldenlast post-COVID19.

Voor sommigen, zal het resultaat een onoverkomelijke hoeveelheid schuld – het zal meer schuld dan ze ooit in staat zal zijn om terug te betalen.

De wiskunde is ontnuchterend: de typische persoon die een consumentenvoorstel of faillissement aanvroeg bij Hoyes Michalos vóór de neergang verdiende $ 2.690 per maand (na belastingen), maar na het betalen voor de kosten van levensonderhoud (zoals huur, voedsel en vervoer) hadden ze slechts $ 264 over om hun schulden af te lossen.

Hier is het wiskundeprobleem: hun schulden, op iets minder dan $ 59.000, vereisten minimale rentebetalingen van iets meer dan $ 1.200 per maand.

Zie je het probleem? Het kost $ 1.200 om de rente te betalen, maar mijn typische klant heeft slechts $ 264 beschikbaar om hun schuld te voldoen. En dat dekt alleen de rente, dus zelfs als ze $ 1.200 per maand hadden, zouden ze nooit iets betalen voor de hoofdsom.

Ze zouden voor altijd in de schulden zitten.

En dat is een probleem, want als je veel schulden hebt, is de kans kleiner dat je trouwt en een gezin sticht of het risico neemt om een bedrijf te beginnen. Buitensporige schulden zijn niet goed voor jou, maar ook niet voor de samenleving.

En wanneer schulden zo groot worden dat terugbetaling de schuldenaar tot extreme financiële ontberingen zou dwingen, wordt een schuldenjubileum een manier om het evenwicht te herstellen voor zowel de schuldenaar als de samenleving.

Historisch precedent

Een schuldjubileum is geen nieuw idee.

In zijn boek “…en vergeef hun hun schulden” geeft Michael Hudson, hoogleraar economie, de geschiedenis weer van het schuldenjubileum in de oudheid.

Het was niet ongewoon dat een nieuwe heerser aan de macht kwam, en dan een schuldjubileum uitriep, waarbij schulden werden kwijtgescholden.

Waarom?

Twee redenen:

Ten eerste, je wordt erg populair bij de mensen als je hun schulden kwijtscheldt. Het is een geweldige manier om de macht vast te houden.

Tweede, de heersers realiseerden zich dat als burgers al hun inspanningen zouden besteden aan het terugbetalen van oude schulden, ze niet de middelen zouden hebben om nieuwe belastingen te betalen of hun land en familie te verlaten om in het leger te dienen.

Maar de tijden waren 4000 jaar geleden wel anders.

De meeste schulden waren aan het paleis of de tempel verschuldigd en betroffen vaak achterstallige belastingen, retributies, of pacht van kroonland. De heerser hief belastingen of andere vergoedingen, en als er een droogte of een overstroming was en de boer het geld niet had om te betalen, ging de boer in de schulden. In veel gevallen was dat buiten hun schuld om; extreme catastrofale gebeurtenissen zoals het weer heb je niet in de hand. Wanneer een heerser een schuldjubileum uitriep, schold hij een schuld aan zichzelf kwijt. Een schuldjubileum was niet een geheel egoïstische daad. Het was in zijn eigen belang, als heerser, om die schulden kwijt te schelden.

Student Loan Debt

Velen denken bij een schuldjubileum aan de schuld van een studielening.

Als je een Canada Student Loan hebt, is je studieschuld verschuldigd aan de overheid.

Het collegegeld is tegenwoordig erg duur. Als je geen volledige beurs krijgt, of als je ouders niet kunnen helpen, ga je ofwel niet naar school, of je krijgt een studentenlening.

Als je een studieschuld hebt en je studeert af in het midden van een coronavirus epidemie die de meeste bedrijven sluit, en dan komt er een recessie, en niemand neemt mensen aan, hoe moet je dan de aflossing van je lening betalen?

Het is vergelijkbaar met de boer van 4000 jaar geleden die zijn oogst verloor door droogte of overstroming en geen geld had. Hij kon zijn schuld niet terugbetalen, buiten zijn schuld om, net als veel studenten vandaag de dag die hun studielening niet kunnen terugbetalen, buiten hun schuld om.

Het is gemakkelijk te zien hoe een schuldenjubileum gunstig is voor student-schuldigen. Door studenten een pauze te geven, kunnen ze geld hebben om dingen te kopen, zoals huizen, en kinderen te krijgen, en geld te verdienen, en belastingen te betalen, en dat is goed voor de samenleving.

De Canadese regering heeft al ingegrepen met uitstel van betaling van studieleningen en een bevriezing van de rente voor afgestudeerden die door COVID-19 worden getroffen. Als de financiële gevolgen van het coronavirus blijven aanhouden, kan dit dan niet worden uitgebreid tot soepelere regels voor het kwijtschelden van studieleningen dan nu het geval is?

Het probleem dat het vaakst wordt genoemd, zijn de kosten.

Het Canada Student Loans-programma heeft ongeveer 20 miljard dollar aan uitstaande studieleningen. Als je daar de provinciale studieleningen en de particuliere studieschuld bij optelt, bedraagt de totale studieschuld vele tientallen miljarden dollars.

Kunnen we het ons veroorloven alle studieschulden kwijt te schelden?

Tien miljarden dollars is veel geld dat de regering verwacht terug te krijgen. Als die schuld wordt kwijtgescholden, kan dat ertoe leiden dat er minder geld beschikbaar is om andere programma’s te financieren zonder dat onze staatsschuld verder toeneemt. De overheid heeft nu al een tekort om bedrijven, werknemers en studenten te steunen. Hoe ver en hoe ver kunnen we gaan?

Een ander probleem met een schuldenjubileum is eerlijkheid. Wat is precies eerlijk?

Dat hangt van je perspectief af.

Als je bent afgestudeerd zonder studieschuld of de jouwe al lang geleden hebt afbetaald, vind je het niet eerlijk dat iemand anders zijn schuld kwijtgescholden krijgt. Als u nog steeds worstelt met studieleningen, bent u veel eerder van mening dat een schuldsanering eerlijk en rechtvaardig is.

Particuliere schulden

Heden ten dage zijn de meeste van onze schulden particuliere leningen, zoals hypotheken, HELOC’s, creditcards, autoleningen en payday-leningen. Particuliere leningen zijn geen schulden aan de kroon of de overheid. De geldschieters zijn banken, kredietverenigingen en andere particuliere geldschieters.

Hoewel grote banken en hypotheekverstrekkers diegenen die tijdelijk werkloos zijn of niet kunnen werken als gevolg van COVID-19 de mogelijkheid bieden om de hypotheekbetalingen voor een korte periode op te schorten, zullen deze particuliere geldschieters niet zomaar een schuld vergeven, zoals de heersers 4.000 jaar geleden.

Deze steun is tijdelijk. Uitstel van betaling helpt met de cash flow, maar in de meeste gevallen zal de rente doorgaan. Als schuldenaren weer aan het werk gaan, zullen ze met een nog hogere schuldenlast worden geconfronteerd. Wat gebeurt er als ze nog steeds niet aan hun schuldverplichtingen kunnen voldoen. Hebben we een vorm van ‘particulier’ schuldenjubileum nodig?

Wat gebeurt er als we een groot bedrag aan particuliere schulden kwijtschelden?

Een schuld die u heeft, is het bezit van iemand anders, namelijk van uw schuldeiser. Als uw bank uw schuld afschrijft, verliest de bank dat geld.

Maar wacht, zegt u! De banken kunnen het zich veroorloven.

De grootste bank van Canada, The Royal Bank of Canada, heeft 426 miljard dollar aan leningen aan particulieren. RBC’s totale eigen vermogen (wat de bank op papier waard is; al hun activa min al hun passiva) is $83 miljard, dus als er een schuldenjubileum voor retailleningen zou zijn, zou RBC worden weggevaagd, vele malen meer.

Je vindt misschien dat de banken het verlies verdienen, maar wie is de eigenaar van de banken?

Dat bent u.

De CPP Investment Board belegt de premies van het Canada Pension Plan die u elke loonstrook betaalt; raad eens hoeveel zij in de Royal Bank hebben belegd?

555 miljoen dollar.

En zij hebben ongeveer $1.3 miljard dollar belegd in de andere vier grote banken, dus als de banken weggevaagd worden, zal je pensioen een stuk minder zijn als je met pensioen gaat; het geld zal er niet zijn.

Dat is maar één voorbeeld. Als u eigenaar bent van een algemeen beleggingsfonds, is het ook belegd in Canadese bankaandelen, dus als de banken weggevaagd worden, wordt u weggevaagd. U bent eigenaar van de bank, via uw CPP-pensioen, en uw bedrijfspensioen, en uw beleggingsfondsen en ETF’s en andere beleggingen.

De bank vernietigen is niet goed voor u.

En we zijn weer terug bij dat heikele punt van eerlijkheid.

Als je je huis op het hoogtepunt van de markt hebt gekocht en je je hypotheekbetaling niet kunt veroorloven, vind je het misschien niet meer dan eerlijk dat de bank je betalingen kwijtscheldt terwijl je werkloos bent of geen rente op rente in rekening brengt. Maar als je hebt gespeculeerd op een Airbnb appartement, moet je dan hetzelfde jubileum krijgen?

Boom & Bust & Schuld

Het lijdt geen twijfel dat COVID-19 de katalysator zal zijn van een recessie, en misschien zelfs een depressie.

Recessies zijn een normaal onderdeel van de boom and bust economy.

Sommigen beweren dat onze huidige neergang geen ‘schuld-gedreven’ recessie is. Ik zou zeggen dat de reden of aanleiding er niet toe doet; de uitkomsten zullen hetzelfde zijn – een heleboel probleemschulden.

De Amerikaanse econoom Hyman Minsky geloofde dat instabiliteit in het kapitalisme onvermijdelijk is. Sterker nog, Minsky geloofde dat wat een recessie veroorzaakt, particuliere schulden zijn.

Het heet hefboomwerking, en iedereen die de vastgoedmarkt deze eeuw heeft bekeken, begrijpt precies hoe het werkt.

Stijgende prijzen genereren vraag, die in eerste instantie wordt gefinancierd door gematigde leningen, vervolgens door meer risicovolle leningen en uiteindelijk door over-the-top sub-prime leningen.

Daarom veranderden zo veel mensen in Toronto en Vancouver hun huizen in geldautomaten. Ze voelden zich rijk. Ze maakten gebruik van hun vermeende rijkdom. Soms om te investeren in meer onroerend goed, soms om de consumptie te financieren.

Zoals ik al eerder zei, het probleem met een schuldenjubileum is wiens hypotheekbetalingen vergeven we? Het lijkt misschien eerlijk om verlichting te geven aan de millennial die een huis kocht om in te wonen tijdens deze krankzinnige markt en die nu een maandelijkse hypotheek betaalt op een huis dat onder water staat. Geven we dezelfde verlichting aan de man in de straat die zijn huisvermogen heeft gebruikt om te investeren in drie Airbnb-appartementen in het centrum van Toronto?

De oplossing

Dus wat is de oplossing?

We kunnen het er allemaal over eens zijn dat ieder mens op de planeet anders is, dus moeten we kunnen inzien dat verschillende situaties om verschillende oplossingen vragen.

Dat is hoe we het nu doen.

Als je kinderen hebt, kun je de kinderbijslag aanvragen. Als je geen kinderen hebt, kan dat niet. Is dat oneerlijk? Nee, verschillende situaties vragen om verschillende oplossingen.

Moet je op je 22e al AOW kunnen krijgen? Nee, we hebben besloten dat ouderdomspensioenen bedoeld zijn voor mensen die een bepaalde leeftijd hebben bereikt, en vermoedelijk minder goed in staat zijn om inkomen te genereren.

Dus we kunnen het er allemaal over eens zijn dat een universeel schuldjubileum, waarbij alle schulden worden kwijtgescholden, ongeacht de omstandigheden, geen zin heeft.

Hoe zou een modern schuldjubileum werken?

Hoe beslissen we wie een schuldjubileum krijgt, en wie niet?

Hoe beslissen we wie een volledige kwijtschelding van zijn schulden moet krijgen, en wie slechts een beetje hulp nodig heeft, zodat ze slechts gedeeltelijke kwijtschelding nodig hebben?

Hoe kunnen we een systeem opzetten om verlichting te geven aan de mensen die het nodig hebben, maar niet de samenleving belasten door gratis geld te geven aan mensen die het niet nodig hebben?

Je weet al wat ik ga zeggen.

We hebben al een systeem.

We hebben het systeem in Canada al meer dan 100 jaar.

Alle regels zijn opgenomen in het grote boek, de Bankruptcy & Insolvency Act.

Als u denkt dat u meer schulden heeft dan u ooit kunt hopen terug te betalen, kunt u een schuldenjubileum aanvragen.

De Bankruptcy & Insolvency Act heeft al de regels en richtlijnen in plaats om een modern schuldenjubileum eerlijk en rechtvaardig te maken. De regels bepalen of u een schuldenjubileum krijgt of niet, en zo ja, hoeveel schuldkwijtschelding u krijgt.

Iedereen komt niet in aanmerking. Alleen degenen die het nodig hebben, komen in aanmerking. Alleen degenen die insolvabel zijn en hun schulden niet kunnen terugbetalen, kunnen hun schulden laten kwijtschelden.

Het concept van het overschot aan inkomen maakt schuldkwijtschelding eerlijk tussen verdieners. Als je een werkende persoon bent die zijn best doet, maar niet genoeg verdient om rond te komen, is het logisch dat je bijna volledige kwijtschelding zou krijgen. Als u een arts of een advocaat bent die een goed inkomen verdient, moet u meer betalen voor het proces en krijgt u slechts gedeeltelijke kwijtschelding. Als u wilt aanpassen voor hoge hypotheek en huur in grotere steden zoals Toronto en Vancouver, zou de regering regionale overschot inkomensgrenzen kunnen aannemen.

Als we het schuldenjubileum tot meer mensen willen uitbreiden, zijn de mechanismen er.

We zouden de wachttijd voor de kwijtschelding van door de overheid gegarandeerde studieleningen kunnen afschaffen, een standpunt dat ik nu al vele jaren inneem. Ik geloof dat onze huidige wachttijd van 7 jaar voor studieleningen onrechtvaardig, oneerlijk en gemakkelijk te repareren is.

Als we van mening zijn dat COVID-19 een uitzonderlijke economische gebeurtenis is, kunnen kredietbureaus de periode verkorten gedurende welke ze afgeschreven schulden op kredietrapporten behouden, hoewel dit er misschien niet echt toe doet. Na COVID-19 zullen kredietverstrekkers weer op de markt zijn om leningen te verstrekken. Zij zullen hun eigen beslissingen nemen over de kredietwaardigheid.

Mijn punt is dit: elk systeem moet als betrouwbaar worden beschouwd en op een billijke en onpartijdige manier worden beheerd. De enige manier om dat te bereiken is door formele wetgeving zoals de Faillissements & Insolventiewet. We hebben al gevallen gezien van schuldenaren aan wie uitstel van hypotheekbetaling is geweigerd. Elk schuldsaneringsprogramma dat door individuele particuliere kredietverstrekkers wordt uitgevoerd, zit vol complicaties en heeft de potentie van zowel misbruik als vooringenomenheid.

Het echte probleem oplossen: de schuldencyclus

Ok, we zijn het er dus allemaal over eens dat we in plaats van een “one size fits all” schuldsaneringsprogramma, alleen de mensen helpen die hulp nodig hebben.

Klinkt logisch.

Maar lost dat het probleem op?

Wat is het werkelijke probleem?

Professor Steve Keen, in zijn boek, Can We Avoid Another Financial Crisis, zegt dat een modern schuldenjubileum de klok zou terugzetten, en het zou schulden elimineren, maar het zou het probleem niet oplossen, omdat we gewoon weer te veel schulden zouden maken!

Kapitalisme is hausses en baisses. We lenen te veel, en kunnen het niet terugbetalen, dus om het probleem van de steeds groter wordende schulden op te lossen, zegt professor Keen dat we speculatief lenen moeten uitbannen.

Het is goed voor de samenleving dat als je een crèche wilt beginnen, je naar de bank moet kunnen gaan en geld moet kunnen lenen om een gebouw te betalen, of om een gebouw op te knappen, en om apparatuur te kopen en wat je verder nodig hebt om de zaak te beginnen.

Lenen voor productieve doeleinden is goed.

Ondernemersactiviteit is goed. Het schept banen en bouwt onze welvaart op.

Het probleem is dat veel van onze leningen tegenwoordig voor hefboomwerking zijn, zodat we activa, zoals huizen, kunnen kopen, en zoals we allemaal weten, creëert dat soort leningen schuldenzeepbellen en ongelijkheid, en dat is niet goed voor de samenleving.

Dus, waar sta ik?

Is een schuldenjubileum een goed idee?

Ik denk dat als je die vraag stelt, je de verkeerde vraag stelt.

De vraag die we ons moeten stellen is: als sommige schulden schadelijk zijn voor de samenleving, wat kunnen we dan doen om te voorkomen dat er überhaupt slechte schulden worden gemaakt?

Laten we het echte probleem aanpakken, niet het symptoom.

En een uitstekende plek om te beginnen is dat de overheid zich terugtrekt uit de garantiehandel voor leningen. Wanneer de overheid terugbetaling van leningen garandeert, volgt slechte economie.

Laten we als voorbeeld de schuld van studentenleningen nemen. De inflatie is twee keer zo hoog sinds ik 35 jaar geleden naar de universiteit ging, en toch is het collegegeld 17 keer zo hoog geworden. In die tijd zijn de jaarlijkse uitbetalingen van Canadese studentenleningen meer dan 12 keer zo hoog geworden. Ziet u hier een trend? Als de overheid garant staat voor studieleningen, stimuleert dat kredietverstrekkers en universiteiten alleen maar om de prijs te verhogen. Immers, hoe meer je kunt lenen, hoe meer je kunt betalen, nietwaar?

Hypotheken die door de overheid zijn verzekerd, zijn een ander voorbeeld van een verkeerde schuldeconomie. Canada Mortgage and Housing Corp (CMHC), een federale overheidsinstelling, verzekert momenteel voor ongeveer $500 miljard aan hypotheken. Als je in gebreke blijft, garandeert CHMC (de overheid) 100% van de terugbetalingsvordering van je geldschieter. Als u iemand geld kon lenen om een huis te kopen met de lening gedekt door de overheid, zou u die kans dan niet grijpen, ongeacht het risico? Dat is hoe uw hypotheekverstrekker zich gedraagt. En net als bij ons schoolvoorbeeld, hoe makkelijker het is om een hypotheek te krijgen, hoe hoger de huizenprijzen stijgen. En hoe hoger de huizenprijzen, hoe meer mensen met hefboomeffecten de huizenmarkt op willen.

Een regering moet zich bezighouden met het vangnet, wat betekent dat de regering het schuldenjubileumproces effectief kan beheren via de Faillissementswet &. Maar ze moeten niet in de schuldgenererende business zitten.

Dus geloof ik in een schuldenjubileum? Ja, maar het moet eerlijk en transparant zijn voor iedereen. We hebben al een fatsoenlijk systeem. Laten we het nog beter maken door de oneerlijkheden weg te nemen (zoals de 7-jaars studielening regel en de overwinstberekening die inwoners van grote steden dwingt meer te betalen bij een faillissement) zodat individuen, en de samenleving, kunnen herstellen van onze huidige financiële problemen.

Gelijkaardige berichten:

1. Hoe kan ik mijn studentenschuld consolideren?
2. Studentenleningen afbetalen vs Studentenkrediet
3. Gids voor Student Schuld Forgiveness
4. Wat kan ik doen als ik mijn studentenleningen niet kan betalen?
5. Student Schuld: feiten, lessen & oplossingen