The Combat Zone was de naam die in de jaren zestig werd gegeven aan het uitgaansgebied voor volwassenen in het centrum van Boston, Massachusetts. In het centrum van deze wijk, Washington Street tussen Boylston Street en Kneeland Street, bevonden zich ooit vele stripclubs, peepshows, bioscopen met seksueel getinte films en boekenwinkels voor volwassenen. Het had ook een reputatie voor criminaliteit, waaronder prostitutie.

Tijdens de hoogtijdagen van de Combat Zone, waren enkele van de grotere stripclubs de Teddy Bare Lounge, de Two O’Clock Club, Club 66 en het Naked I Cabaret. Naast de stripclubs en de X-rated bioscopen, waren er talloze peepshows en boekenwinkels voor volwassenen te vinden in Washington Street tussen Boylston Street en Kneeland Street. In 1976 noemde de Wall Street Journal het gebied “een seksueel Disneyland.”

De naam “Combat Zone” werd gepopulariseerd door een serie exposé-artikelen over het gebied geschreven door Jean Cole in de jaren 1960 voor de Boston Daily Record.De naam had een dubbele betekenis: niet alleen stond het gebied bekend om misdaad en geweld, maar veel soldaten en matrozen die met verlof waren van de marinewerf van Boston zouden in uniform de vele stripclubs en bordelen bezoeken, waardoor de straten leken op een oorlogszone

Gelatijn-zilverdruk, gedrukt 2011, oplage 3/12, 40,5cmx50cm, gesigneerd &gestempeld achterzijde

zilver-gelatine prent, 17cm x 23cm, gesigneerd & gestempeld achterzijde

zilver-gelatine afdruk, 20cm x 25cm, div. stempels achterzijde

De Combat Zone begon zich te vormen in het begin van de jaren 1960, toen stadsambtenaren het West End en de voormalige rosse buurt op Scollay Square, in de buurt van Faneuil Hall, met de grond gelijk maakten voor de bouw van het Government Center stadsvernieuwingsproject. Ontheemde bewoners van Scollay Square verhuisden naar het gebied van Lower Washington Street, omdat het slechts een halve mijl verderop was, de huren laag waren, en de bewoners van het nabijgelegen Chinatown niet de politieke macht hadden om hen buiten te houden.

Lower Washington Street maakte al deel uit van het uitgaansgebied van Boston met een aantal bioscopen, bars, delicatessenwinkels en restaurants die zich richtten op het nachtleven. Het lag tussen de klassieke, door studio’s gebouwde filmpaleizen zoals de RKO-Keith en Paramount theaters en de toneeltheaters zoals de Colonial op Boylston Street. Met de sluiting van de burlesque theaters in Scollay Square, begonnen veel van de bars go-go danseressen en later naaktdanseressen te tonen.Tijdens de jaren 1970, toen de wetten tegen obsceniteit werden versoepeld, begonnen veel van de bioscopen die toen films in tweede oplage vertoonden, films voor volwassenen te vertonen

De heersende houding ten opzichte van homoseksualiteit in die tijd was er een van intolerantie. Lower Washington Street stond daarentegen jarenlang bekend als de “Gay Times Square”. Naarmate het gebied veranderde, raakte die bijnaam in onbruik, maar de relatief open sfeer van de Combat Zone trok nog steeds veel LGBT’s aan. Populaire ontmoetingsplaatsen waren onder meer het Playland Café aan Essex Street en het Stuart Theater aan Washington Street. Het nabijgelegen Park Square en Bay Village waren de thuisbasis van verschillende homo en travestieten bars, zoals de Punch Bowl en Jacques Cabaret.

De tegenstanders van de Combat Zone groepeerden vaak homoseksuelen, travestieten, prostituees, strippers, leveranciers van boeken en films voor volwassenen, en drugsdealers onder een paraplu van vermeende immoraliteit. Jeremiah Murphy schreef in 1973 in een artikel in de Boston Globe over de Combat Zone: “Nu is het bijna 3 uur ’s nachts en de homobars zijn gesloten en de flikkers en hoeren en pooiers en pushers zwerven door de straten.” In een artikel in de Boston Herald uit 1974 noemden vertegenwoordigers van de Sack Theater Chain de Combat Zone “Satan’s speeltuin” en “een kwaadaardigheid bestaande uit pooiers, prostituees, erotica, en handelaren in immoraliteit” waarvan de groei verwijderd moest worden. Nog in 1984 verwees de Globe naar bepaalde theaters in de Zone als “beruchte ontmoetingsplaatsen voor homoseksuelen.”

De Combat Zone was ook raciaal divers in een tijd dat andere buurten in Boston relatief gesegregeerd waren. In zijn memoires herinnert Jonathan Tudan zich de spanning in zijn gebouw in Tremont Street over het nieuws van een op handen zijnde politie-inval in 1969. Samen met de drugsdealers en prostituees, schrijft hij, “begonnen koppels van gemengde rassen die bij elkaar hokken nerveus te twijfelen aan hun vrijheid.

Twee prostituees, Washingtom St. the Combat Zone, 1967