Wat is de Interbancaire Markt?
De interbancaire markt is het wereldwijde netwerk dat door financiële instellingen wordt gebruikt om onderling valuta’s te verhandelen. Terwijl sommige interbancaire handel wordt gedaan door banken namens grote klanten, is de meeste interbancaire handel voor eigen rekening, wat betekent dat het plaatsvindt namens de eigen rekeningen van de banken. Banken gebruiken de interbancaire markt om het wisselkoers- en renterisico te beheren.
Basisprincipes van de interbancaire markt
De interbancaire markt voor valuta’s dient voor de commerciële omzet van valutabeleggingen, evenals voor een grote hoeveelheid speculatieve, kortlopende valutahandel. De typische looptijd voor transacties op de interbancaire markt is ’s nachts of zes maanden.
Een korte geschiedenis van de interbancaire markt
De interbancaire valutamarkt ontwikkelde zich na de ineenstorting van de Bretton Woods overeenkomst en na het besluit van de Amerikaanse president Richard Nixon om het land in 1971 van de goudstandaard af te halen. De wisselkoersen van de meeste grote geïndustrialiseerde landen mochten op dat moment vrij zweven, met slechts incidentele overheidsinterventie. Er is geen gecentraliseerde plaats voor de markt, aangezien de handel gelijktijdig over de hele wereld plaatsvindt, en alleen in het weekend en op feestdagen stopt.
De komst van het systeem van zwevende koersen viel samen met de opkomst van goedkope computersystemen die een steeds snellere handel op wereldwijde basis mogelijk maakten. In de begindagen van de interbancaire forexhandel brachten spraakmakelaars via telefoonsystemen kopers en verkopers bij elkaar, maar deze werden geleidelijk vervangen door geautomatiseerde systemen die grote aantallen handelaren konden scannen voor de beste prijzen. Handelssystemen van Reuters en Bloomberg stellen banken in staat om miljarden dollars tegelijk te verhandelen, met een dagelijks handelsvolume van meer dan $ 6 biljoen op de drukste dagen van de markt.
Key Takeaways
- Het interbancaire netwerk bestaat uit een wereldwijd netwerk van financiële instellingen die onderling valuta’s verhandelen om het wisselkoers- en renterisico te beheren. De grootste deelnemers aan dit netwerk zijn particuliere banken.
- De meeste transacties binnen het interbancaire netwerk hebben een korte looptijd, variërend van één nacht tot zes maanden.
- De interbancaire markt is niet gereguleerd.
Grootste deelnemers aan de interbancaire markt
Om als interbancaire marktmaker te worden beschouwd, moet een bank bereid zijn om zowel prijzen aan andere deelnemers te doen als om prijzen te vragen. Interbancaire transacties kunnen oplopen tot $1 miljard in een enkele transactie. Tot de grootste spelers behoren Citicorp en JP Morgan Chase in de Verenigde Staten, Deutsche Bank in Duitsland en HSBC in Azië. Er zijn verschillende andere deelnemers aan de interbancaire markt, waaronder handelsondernemingen en hedgefondsen. Hoewel zij door hun aan- en verkooptransacties bijdragen tot de vaststelling van de wisselkoersen, hebben andere deelnemers niet zo’n grote invloed op de wisselkoersen als de grote banken.
Krediet en verrekening binnen de interbancaire markt
De meeste contante transacties worden twee werkdagen na de uitvoering ervan verrekend; de belangrijkste uitzondering is de Amerikaanse dollar versus de Canadese dollar, die de volgende dag wordt verrekend. Dit betekent dat banken kredietlijnen bij hun tegenpartijen moeten hebben om te kunnen handelen, zelfs op spotbasis. Om het afwikkelingsrisico te beperken, hebben de meeste banken verrekeningsovereenkomsten die vereisen dat transacties in hetzelfde valutapaar die op dezelfde datum met dezelfde tegenpartij worden verrekend, worden gecompenseerd. Hierdoor wordt de hoeveelheid geld die van eigenaar verandert en daarmee het risico aanzienlijk verminderd.
Weliswaar is de interbancaire markt niet gereguleerd – en dus gedecentraliseerd – maar de meeste centrale banken zullen gegevens van marktdeelnemers verzamelen om te beoordelen of er economische implicaties zijn. Deze markt moet in het oog worden gehouden, omdat eventuele problemen directe gevolgen kunnen hebben voor de algemene economische stabiliteit. Ook brokers, die banken met elkaar in contact brengen voor handelsdoeleinden, zijn in de loop der jaren een belangrijk onderdeel van het ecosysteem van de interbancaire markt geworden.