India in vogelvlucht

De belangrijkste prooien van wolven hier zijn de blackbuck en vee.

Er leven ongeveer 400-1.100 wolven in de Himalaya-regio en 4.000-6.000 wolven in de Peninsulaire regio.

De wolven in de Himalaya prefereren koudere, steilere habitats, terwijl die in de Peninsulaire Regio meestal worden aangetroffen in agropastorale gebieden met een geringere bosdichtheid (ongeveer 280.400 km²).

Soorteninformatie

Indische wolf in de dierentuin van Mysore in India

Soorten
Gemeenschappelijke naam: grijze wolf
Latijnse naam: Canis lupus

Subsoort
Gemeenschappelijke naam: Indische wolf
Latijnse naam: Canis lupus pallipes

Huidige wolvenpopulatie, trend, status
Aantal wolven: 4.400 – 7.100
Populatietrend: Stabiel
Wettelijke bescherming: Volledige bescherming

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt in 2020.

Menselijke relaties

Dr. Yadvendradev Jhala van India

J. Henry Fair: Yadvendradev Jhala, IUCN Wolf Specialist, India. – zoals voorgesteld op het Beyond 2000 Symposium, 2/2000 Yadvendradev Jhala, Wildlife Institute of India, Chandrabani, PO Box 18, Dehradun 248001, India

Wolven (Canis lupus pallipes) leven in doornbossen, struikgewas, aride en semi-aride graslandhabitats in India. Het is een van de veel voorkomende grote carnivoren in de agro-pastorale gebieden van semi-aride India. Het grootste deel van de 2000-3000 wolvenpopulatie in India leeft buiten de beschermde gebieden en in de onmiddellijke nabijheid van mensen. Deze wolven leven hoofdzakelijk van vee. Op het platteland van India leeft een zeer grote veestapel en in verschillende regio’s van India wordt door de meeste mensen geen rundvlees geconsumeerd. De tendens om karkassen van runderen en buffels die sterven als gevolg van ziekte, ouderdom of verhongering, in de omgeving van dorpen weg te gooien, leidt tot hoge dichtheden carnivoren zoals wolven, hyena’s (Hyaena hyaena) en jakhalzen (Canis aurius). Naast aasetende dieren jagen wolven ook op vee zoals geiten, schapen en kalveren. De predatie door wolven heeft ernstige gevolgen voor de economie van de nomadische en inheemse herdersgemeenschappen, die er ternauwernood in slagen een bestaan op te bouwen in het sterk overbegraasde en aangetaste landschap van semi-aride India. De herdersgemeenschap investeert aanzienlijk in maatregelen om schapen en geiten te beschermen tegen wolvenpredatie. Deze maatregelen omvatten nachtwaken, het houden van waakhonden, het bouwen van doornenkorven, en het elke nacht terugbrengen van de veestapel naar het dorp.

De houding van de mensen tegenover wolven hield verband met het voedsel dat de wolven in die streek verbreiden. In gebieden waar de voornaamste prooi van de wolf bestond uit wilde hoefdieren, stonden de mensen minder vijandig tegenover wolven en werden wolven zelden rechtstreeks vervolgd. In gebieden waar wolven leven van vee, was de houding van de mensen zeer vijandig en was het merendeel van de waargenomen wolvensterfte gerelateerd aan de mens. Deze analyse suggereert dat een vorm van economische compensatie voor wolvenschade zou helpen om de houding van het publiek ten opzichte van de wolf in India te verbeteren.

Militaire gebieden blijken bescherming en geschikte habitat te bieden voor verschillende bedreigde soorten in door mensen gedomineerde landschappen. Een roedel van 13 wolven die gebruik maken van een luchtmacht- en legerbasis in een semi-stedelijk gebied in Maharashtra wordt momenteel bestudeerd met behulp van telemetrie. De wolven gebruiken deze militaire schuilplaatsen overdag en patrouilleren ’s nachts op de geplaveide, met straatlantaarns verlichte wegen van de township. Zij leven van de vuilnisbelten van de huizen en van schapen en geiten uit de hutten. Deze wolven zijn in conflict gekomen met de luchtmachtautoriteiten, omdat zij het vangnet voor gevechtsvliegtuigen kapotbijten en beschadigen. Wij trachten dit probleem te verminderen door te experimenteren met chemische afweermiddelen om te voorkomen dat de wolven op het barrièrenet kauwen.

In het oostelijk deel van het verspreidingsgebied van de wolf zijn er verschillende meldingen geweest van aanvallen van niet-rabide wolven op kinderen. Deze ernstige vorm van conflict bereikte zijn hoogtepunt in het oosten van Uttar-Pradesh in 1996, toen een wolf verantwoordelijk bleek te zijn voor aanvallen op 76 kinderen (waarvan meer dan 50 met dodelijke afloop). Sporadische fatale aanvallen op kinderen door wolven zijn gemeld in 1997, 1998 en 1999 uit andere delen van Uttar Pradesh. Onze studie suggereert dat in gebieden met een hoge bevolkingsdichtheid (600 km2), met een lage economische status, met weinig wilde prooi, en met veepopulaties die zwaar bewaakt worden, wolven mogelijk kinderen aanvallen. Radio-telemetriegegevens uit drie verschillende regio’s in West-India wijzen erop dat wolven zeer vaak in contact komen met mensen. Het zou voor wolven in deze gebieden uiterst gemakkelijk zijn om kinderen aan te vallen. Er zijn echter geen authentieke verslagen van wolvenaanvallen op mensen uit deze gebieden, ondanks de hoge wolfdichtheid in deze gebieden. Onze gegevens suggereren dat aanvallen op kinderen uitzonderlijk zeldzaam zijn in vergelijking met de mogelijkheden die wolven in India hebben om aan te vallen. Dergelijke aanvallen zijn een aberratie van het gedrag van wolven en moeten worden gezien binnen hun speciale ecologische en sociaal-economische context.

Aanvullende informatie

• Mens-Wolf Conflict in door mensen gedomineerde landschappen van Ahmednagar District, Maharashtra (pdf) (2009)
• Wild Canids India Project
• Identificatie van geschikte habitat en corridors voor de Indiase Grijze Wolf in Chotta Nagpur Plateau en Lower Gangetic Planes: Een soort met verschillende beheersbehoeften
• Distributie, status en behoud van de Indiase grijze wolf in Karnataka, India
• Wolven van het braakland