Imperial is een term die tot voor kort was voorbehouden aan bieren die speciaal voor de gekroonde hoofden van Europa werden gemaakt, maar die nu door Amerikaanse ambachtelijke brouwers is geleend en helaas vaag is gemaakt. Wanneer het gebruikt wordt om bier te beschrijven, wordt het woord “imperial” nu algemeen gebruikt om “sterker dan gewoonlijk” te betekenen. Het gebruik is afgeleid van de eerbiedwaardige Russian Imperial Stout die in de jaren 1700 werd gebrouwen door de Londense brouwerij van Henry Thrale en later door zijn opvolgers en anderen. Oorspronkelijk speciaal gebrouwen voor tsarina Catharina de Grote en het keizerlijk hof van Rusland, werd deze 10% alcoholvolume (ABV) stout uiteindelijk een op grote schaal gebrouwen bierstijl.
In de jaren 1980 dook de imperial stout stijl opnieuw op aan het begin van de Amerikaanse ambachtelijke brouwbeweging, die in de Verenigde Staten wellicht gepopulariseerd werd door Samuel Smith uit Tadcaster, Engeland. Hoewel het een uitgesproken “onimperiaal” 7% ABV had, had het Imperial Stout bier van Samuel Smith een diepe, rijke smaak en een zeer stijlvolle fles en etiket. Amerikanen waren begrijpelijk smoorverliefd.
Amerikaanse ambachtelijke brouwers, op zoek naar grotere, gedurfdere smaken voor hun eigen bieren, begonnen het woord “imperial” toe te voegen aan elk bier dat een bestaande stijl nabootste, maar het alcoholgehalte opvoerde en vaak ook de hopbitterheid. Eerst kwam imperial India pale ale (IPA), gevolgd door imperial brown ale, imperial pilsner, imperial witbier, en zelfs imperial mild. De creativiteit waarmee de bieren zelf werden gebrouwen, liet de brouwers blijkbaar in de steek toen het erop aankwam de nieuwe stijlen een naam te geven. Van elke bierstijl die een dosis steroïden heeft gekregen, wordt nu gezegd dat hij “imperialized” is, een term die doet denken aan het plotseling verkrijgen van superkrachten door een stripheld. De term “double”, zoals in “double IPA”, wordt op dezelfde manier gebruikt. Als de brouwer vindt dat imperialiseren niet volstaat, kan een sterke bruine ale double imperial brown ale worden, een bier dat zeker alle tegenstrevers moet verslaan.
Hoewel veel van deze bieren goed gemaakt zijn en het voorvoegsel “imperial” sommige ambachtelijke brouwers en bieraficionado’s amuseert, kan het grote publiek vergeven worden dat het zich enigszins verward voelt. Een bier dat 20 jaar geleden nog een hellesbock zou zijn genoemd, is plots een “imperial pilsner” geworden, ook al heeft het bier in kwestie geen imperiale connecties en is het beslist geen pilsner. Het doet denken aan Gallo Hearty Burgundy in de halve-gallon-kan. Volgens de gangbare bierwedstrijdregels begint imperial IPA bij 7,5% ABV, nauwelijks sterker dan gewone IPA van oudsher was. Hoewel sommigen de mogelijke teloorgang van een nuttige nomenclatuur voor bierstijlen hekelen, heeft het paard duidelijk de stal verlaten. De consument moet dus niet noodzakelijk de beste kwaliteiten van de oorspronkelijke bierstijlen verwachten in de imperialiseerde bierstijlen. Men kan hoogstens hopen op een echo van een gevestigde bierstijl, met enkele van zijn positieve eigenschappen samen met de alcohol opgevoerd.
Zie ook catherine the great, imperial stout, india pale ale, en samuel smith’s old brewery.