Immersietherapie is een psychologische techniek waarmee een patiënt angsten (fobieën) kan overwinnen, maar kan ook worden gebruikt voor angst- en paniekstoornissen.

Eerst wordt een angst-hiërarchie gecreëerd: de patiënt krijgt een reeks vragen voorgelegd om te bepalen hoe ongemakkelijk de angst is in verschillende omstandigheden. Kan de patiënt praten over het voorwerp van zijn angst, kan hij een foto ervan verdragen of een film bekijken waarin het voorwerp van zijn angst voorkomt, kan hij in dezelfde kamer zijn met het voorwerp van zijn angst, en/of kan hij er lichamelijk contact mee hebben?

Als deze vragen zijn geordend, te beginnen met het minste ongemak tot het meeste ongemak, wordt de patiënt een ontspanningsoefening geleerd. Een dergelijke oefening zou kunnen bestaan uit het aanspannen van alle spieren in het lichaam van de patiënt, deze vervolgens ontspannen en “ontspan” zeggen, en dit proces herhalen totdat de patiënt kalm is.

Daarna wordt de patiënt blootgesteld aan het voorwerp van zijn angst in een toestand waarbij hij zich het meest op zijn gemak voelt – zoals alleen maar praten over het voorwerp van zijn angst. Dan, terwijl in een dergelijke omgeving, de patiënt voert de ontspanningsoefening tot zij of hij comfortabel is op dat niveau.

Daarna, de patiënt beweegt omhoog de hiërarchie aan de volgende voorwaarde, zoals een foto of film van het voorwerp van angst, en dan naar het volgende niveau in de hiërarchie, enzovoort totdat de patiënt in staat is om direct te gaan met de angst.

Hoewel het kan meerdere sessies duren om een oplossing te bereiken, wordt de techniek beschouwd als succesvol. Er worden veel onderzoeken gedaan naar het bereiken van immersietherapiedoelen in een virtueel computerprogramma, hoewel de resultaten niet overtuigend zijn.