Vele studenten dromen er al lang van om toegelaten te worden tot een bijzonder prestigieuze instelling, hetzij vanwege een populair atletiekprogramma, hetzij vanwege een familiegeschiedenis of een gerenommeerd studieprogramma dat na het afstuderen bijna garant staat voor succes.

Sommigen denken dat het voordeel om toegelaten te worden tot een HYPSM-school groter is dan het voordeel van andere elitescholen en opweegt tegen de financiële uitgaven die nodig zijn om dergelijke instellingen voor hoger onderwijs te bezoeken.

HYPSM verwijst naar Harvard, Yale, Princeton, Stanford, en MIT. De eerste drie zijn instellingen voor hoger onderwijs die van oudsher worden aangeduid als de “grote drie” – de oudste en meest prestigieuze universiteiten. De laatste twee meer recente toevoegingen weerspiegelen de stijgende status van de scholen tot prominentie

Terwijl de scholen opgenomen in het HYPSM acroniem worden vermeld als de meest gewilde elite-instellingen, andere populaire merken omvatten Columbia University, University of Pennsylvania, Cornell University, Brown University, en Dartmouth College.

Colleges zijn nu selectiever dan ooit – de meest selectieve top tier scholen hebben een 5-8% acceptatiegraad.

Ze zijn ook duurder dan ooit, waardoor studenten en ouders vaak onoverkomelijke schulden moeten maken in de loop van een vierjarige opleiding.

Al deze scholen zijn beschouwd als de “beste” scholen in de VS, hoewel veel van de status van een “ivy league” onderwijs. Dit geldt ook voor die van het acroniem HYPSM.

Investigating the History of HYP Schools

Vóór HYPSM kwam HYP – de eerste drie scholen van het acroniem. De reputatie van elk van deze scholen gaat terug tot de tweede helft van de 19e eeuw, en is vandaag de dag nog steeds zeer bekend.

De naamsbekendheid alleen al brengt een niveau van extra prestige en ongeëvenaarde mogelijkheden met zich mee.

Veel van die reputatie is gericht op de onderwijzende faculteit, ongeëvenaard universitair onderzoek, concurrerende academische programmering, en opmerkelijke stage- en carrièremogelijkheden.

Echter, er is een gevoel dat deze instellingen deel uitmaken van een historische erfenis van “upper-class only,” met een elitestatus die alleen is voorbehouden aan degenen die deze instellingen bezoeken – in de eerste plaats degenen die afkomstig zijn uit meer bevoorrechte milieus.

Het ontstaan van de “grote drie”

De uitdrukking “grote drie” ontstond in de jaren 1880 niet als een erkenning van een bepaald academisch programma, maar eerder toen deze drie colleges – Harvard, Yale en Princeton – het college football domineerden.

De drie universiteiten gingen een intense onderlinge rivaliteit aan met een competitie die in 1878 begon (bron).

De nomenclatuur dateert minstens een halve eeuw vóór elke verwijzing naar een instelling op ivy league-niveau.

Maar, het drietal is nog steeds bekend, ondanks het feit dat geen van de drie vandaag de dag specifiek op atletiekprogramma’s is gericht.

Harvard, Yale, en Princeton werden beschouwd als de westerse tegenhangers van zowel Oxford als Cambridge en waren in de eerste plaats onderwijsinstellingen voor de zonen van families uit de hogere klasse en de welgestelden.

Tegen 1920 hadden ze elk hun eigen focus op acceptatiebeleid dat zich richtte op een elite studenten uit de hogere klasse die vrouwen en mensen met een lage sociaaleconomische status uitsloot, en zelfs in 1930 lineage factoren opnam in acceptatiebeslissingen.

Hoewel dit een beetje een sombere, onaantrekkelijke geschiedenis is van het toelatingsbeleid, hebben de drie universiteiten maatregelen genomen om een divers studentencorps te vertegenwoordigen.

Ze worden momenteel gerekend tot de topinstituten van onderwijs en de beste universiteiten van Amerika, naast MIT en Stanford, beide recentere toevoegingen aan de “grote drie”.

Tot elkaar weerspiegelen deze vijf scholen het HYPSM-acroniem van wat sommigen beschouwen als representatief voor een unieke, prestigieuze onderwijskans.

Verandering van de toelatingsprocedure en bevordering van economische diversiteit

Gezien de lelijke geschiedenis van een toelatingsbeleid dat gericht was op de insluiting van een rijke, overwegend mannelijke studentenpopulatie, hebben deze universiteiten een beetje een zware klim gehad om zich te distantiëren van een opvallend discriminerend toelatingsbeleid.

Zelfs tot het jaar 2000 waren de HYPSM-scholen van de laagste in aantal als het ging om economische diversiteit, en de druk om meer inclusief te zijn blijft sterk, vooral nu de maatschappij als geheel het probleem van ongelijkheid heeft erkend.

Harvard, Yale en Princeton hebben elk in het middelpunt gestaan van controverse over de betekenis van een op “verdienste” gebaseerd toelatingsbeleid ten opzichte van eerdere praktijken die de universiteit in grote lijnen zeggenschap gaven over wie werd toegelaten.

Dit bestendigde het bestaan van een eliteklasse die zich kansen veroorloofde die ver buiten het bereik van de armen lagen (bron).

Terwijl studenten van ivy league-instellingen nog steeds voornamelijk afkomstig lijken te zijn uit families uit de hogere middenklasse en de hogere klasse, hebben deze instellingen in toenemende mate en op strategische wijze de nadruk gelegd op sociaal-economische diversiteit en diversiteit in klassen.

Zij bieden nu financiële hulppakketten aan gezinnen uit gezinnen uit de lagere klasse (bron).

Dankzij de beschikbaarheid van Pell Grants (door de federale overheid gefinancierde studiebeurzen die worden toegekend op basis van behoefte) hebben meer studenten toegang tot HYP- en HYPSM-scholen.

De basis voor toelating wordt gelukkig zwaarder gelegd op een definitie van verdienste die academici, buitenschoolse activiteiten en andere persoonlijke kenmerken omvat, terwijl familieafstamming of erkenning van sociale elitestatus wordt uitgesloten.

Het belang van diversiteit in het hoger onderwijs

Het is niet alleen klasse die studenten scheidt in degenen die waarschijnlijk zowel een aanvraag zullen indienen als zullen worden geselecteerd om naar ivy league-universiteiten te gaan en degenen die dat niet zijn.

Naast de sociaaleconomische status moet er ook aandacht worden besteed aan diversiteit van ras, gezien het feit dat de twee op beslissende wijze met elkaar samenhangen.

De voordelen van rassendiversiteit op universiteitscampussen kunnen door meerdere lenzen worden gezien.

Of een dergelijke diversiteit al dan niet bestaat onder de meest gewilde ivy league-instellingen, met name HYPSM-scholen, is de vraag, ondanks inspanningen om het speelveld onder inkomensverschillen gelijk te trekken.

Net zoals economische diversiteit een grotere leeromgeving creëert, komt rassendiversiteit alle studenten ten goede door het bevorderen van mogelijkheden om zowel binnen het klaslokaal als daarbuiten betrokken te raken bij verschillende perspectieven en visies op de wereld.

Dit geldt vooral voor leerlingen die tijdens hun middelbare schoolcarrière slechts in beperkte mate aan dergelijke diversiteit zijn blootgesteld.

Diversiteit, in al haar vormen, is wat een kader mogelijk maakt dat gelijkheid voor iedereen bevordert.

Ondanks het feit dat er veranderingen zijn aangebracht in financiële hulppakketten die studenten uit een lagere economische klasse helpen, is het voor de meest zeer selectieve instellingen met de laagste acceptatiepercentages, met name HYPSM-scholen, helaas nog steeds een uitdaging om studenten uit huishoudens met lagere inkomens te werven, te accepteren en te behouden (bron).

De discussie en de kwestie van diversiteit op universiteitscampussen in heel Amerika zal een verhit onderwerp blijven.

Maar, veel instellingen maken opmerkelijke veranderingen om diversiteit op hun campussen te bevorderen, evenals binnen academische programma’s en over extracurriculaire evenementen.

Een nadere blik op HYPSM-scholen

Ondanks het feit dat alle vijf HYPSM-scholen deel uitmaken van de belangrijkste instituten voor hoger onderwijs in de VS en over de hele wereld bekend zijn, heeft elke universiteit zijn eigen waarneembare propositie met toegevoegde waarde en unieke kenmerken, voorkeur, voor het grootste deel, afhankelijk van studentendoelen en carrièredoelstellingen.

Harvard

Harvard, de eerste in de HYPSM-acroniem, is misschien wel de meest bekende en gerefereerde ivy league-instelling, evenals de oudste, met een oprichting in 1636.

Harvard’s missie is duidelijk: “burgers en burger-leiders voor onze samenleving op te leiden” (bron).

Hun hoop is om studenten bloot te stellen aan nieuwe manieren van denken over en het begrijpen van de wereld, met de nadruk op het creëren van de volgende generatie van zowel geleerden als leiders.

En historisch gezien hebben ze dat ook gedaan – ze hebben de toon gezet voor een ongelooflijk bekende, hoogwaardige opleiding.

Acceptatie voor Harvard is van de laagste in vergelijking met andere ivy league-scholen, maar acceptatie, en dus afstuderen, betekent toegang tot een ongelooflijk prestigieuze groep alumni, waaronder Barack Obama en Bill Gates.

Heden ten dage biedt Harvard een enorme arena van studie in het buitenland programma’s en curriculum dat zich richt op de echte wereld toepassing en studie en heeft wegen gecreëerd om te bereiken en te werven studenten van verschillende economische, sociale, en raciale achtergronden.

Yale

Yale, iets later opgericht dan Harvard in 1701, bevordert een mondiale strategie in zijn onderwijs en leren, waarbij het zich inzet voor “het verbeteren van de wereld vandaag en voor toekomstige generaties” (bron).

Studenten aan de universiteit maken deel uit van een studieprogramma dat de wereld op mondiaal niveau hoopt te bereiken, waarbij mogelijkheden worden gecreëerd voor wereldwijd onderzoek en mondiale netwerken, zowel tijdens de tijd van een student aan Yale als na het afstuderen.

Studenten aan Yale zijn ook mondiaal divers: de universiteit accepteert ongeveer 22% van haar studenten uit het buitenland.

Daarnaast streeft de universiteit naar acceptatie van studenten met verschillende economische achtergronden, door genereuzere financiële hulp te bieden aan aanvragers om zo toegankelijkheid te bieden aan studenten ongeacht hun inkomen.

Gelijk aan Harvard in prestige, wordt de waarde van een Yale opleiding consequent ondersteund door de studentenpopulatie met een hoge plaatsing op de arbeidsmarkt na het afstuderen – hoewel met extra kansen komt een zeer zware werklast, natuurlijk.

Princeton

Princeton, de derde in het HYPSM-acroniem en de laatste van de “grote drie”, is een universiteit die een verschil hoopt te maken in dienst van de mensheid.

Gesticht 45 jaar na Yale in 1775, is het de vierde oudste universiteit in de Verenigde Staten en heeft Nobelprijswinnaar en auteur Toni Morrison evenals Associate Justice van het Hooggerechtshof, Sonia Sotomayor (bron) afgestudeerd.

Princeton richt zich ook sterk op onderzoek op gebieden als techniek en wetenschap, geesteswetenschappen, evenals de natuur- en sociale wetenschappen en concurrerende studieprogramma’s waarin leren, creativiteit, innovatie en samenwerking centraal staan.

Ook in de hoop een breder net van kansen te creëren voor alle aankomende studenten, biedt Princeton financiële hulpprogramma’s en beurzen waarmee sommige studenten op undergraduate-niveau van wie de gezinnen minder dan $ 65.000 per jaar verdienen, schuldenvrij kunnen afstuderen (bron).

Stanford

De vierde toevoeging aan de vijf ivy league-instellingen op de lijst is Stanford, dat in 1891 is geopend (de jongste van de HYPSM-scholen).

De universiteit legt de nadruk op haar zich voortdurend ontwikkelende waarden, die in de afgelopen 125 jaar (bron) net als de wereld en de cultuur zijn veranderd.

De universiteit accepteert ergens rond de 1700 studenten per jaar, en biedt acceptatie aan aanvragers op basis van academische uitmuntendheid, intellect, en persoonlijk verhaal.

Daarnaast biedt Stanford, net als Princeton, volledig collegegeld, kamer en pension voor studenten met een gezinsinkomen van minder dan $ 65.000 en voldoet het ook aan de collegegeldbehoeften van studenten met een gezamenlijk jaarlijks gezinsinkomen van minder dan $ 150.000 per jaar.

In tegenstelling tot de andere HYPSM-scholen bevindt Stanford zich in het centrum van Silicon Valley in Californië en heeft het succesvolle technologiestudenten afgestudeerd, waaronder de medeoprichters van Instagram.

Daarnaast is Stanford geen onbekende in andere wegen naar succes, waaronder de entertainmentindustrie, die actrices Jennifer Connelly en Sigourney Weaver heeft afgestudeerd, evenals omroepen Ted Koppel en Rachel Maddow (bron).

Onder de top ivy league universiteiten, stellen sommigen dat Stanford nummer één is op de lijst van hogescholen die de aanzienlijke kosten waard zijn.

Toelating tot Stanford is vooral afhankelijk van de match tussen de student en de doelen van de universiteit, namelijk impact hebben op de wereld in het algemeen en binnen de Stanford-gemeenschap (bron).

MIT

Een laatste toevoeging aan het HYPSM-acroniem, het Massachusetts Institute of Technology (MIT), werd in 1861 opgericht om “de industriële revolutie van de natie te versnellen” en bevordert een gemeenschap van studenten die “elitair maar niet elitair” zijn, evenals “artistiek, geobsedeerd door cijfers, en gastvrij voor getalenteerde mensen ongeacht waar ze vandaan komen” (bron).

MIT, ook, richt zich op zijn dienst aan de wereld in het algemeen, met een mondiaal perspectief op zijn onderwijs en leren van technologie en industrie.

In tegenstelling tot de “grote drie” scholen heeft MIT een grotere voetafdruk achtergelaten op het gebied van wetenschap en technologie en de ontdekking van innovatieve ideeën.

Een ander aspect van de programmering van MIT is de focus op zowel onderzoek als onderwijs als onderdeel van de gemeenschap van faculteiten die een unieke leeromgeving creëren bij MIT.

De huidige en vroegere leden van de faculteit van MIT hebben lofbetuigingen en prijzen ontvangen, waaronder zowel de Nobelprijs als de Pulitzerprijs.

De kosten van het bijwonen van MIT zijn iets lager dan die van Harvard, Yale, en Princeton, maar niet veel.

Toch is de universiteit voortdurend bezig om de diversiteit te vergroten, zowel binnen de faculteit als onder de studenten (bron).

De waarde van HYPSM-scholen: Zijn ze het waard?

Of het nu gaat om een traditionele Ivy League-school in het noordoosten van de VS of om een van de HYPSM-instellingen – ze dragen allemaal zeker een naam met zich mee die het waard is om erkend te worden.

Deze prestigieuze hogescholen en universiteiten behoren tot de oudste van Amerika en worden gerangschikt als de beste plaatsen om onderwijs te volgen, niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereldwijd.

De vraag blijft echter: is het volgen van een van deze leerinstellingen waardevoller dan enig ander instituut voor hoger onderwijs? Het antwoord hangt er waarschijnlijk van af aan wie je de vraag stelt.

Hoe meten we de waarde?

Wanneer we de betekenis van waarde in ogenschouw nemen, meten we eenvoudigweg wat we van iets hopen te krijgen in vergelijking met de vraagprijs. Voor een opleiding aan een HYPSM-school is die prijs hoog.

De toegevoegde waarde is, volgens veel ouders en studenten, evenredig met de kosten van de studie voor degenen die hopen te worden toegelaten.

In dit geval ligt de toegevoegde waarde zowel in kansen als in toekomstig succes.

De waarheid is echter dat studenten zowel aan een ivy league school als aan een algemene liberal arts college een uitstekende opleiding kunnen volgen en in de toekomst succesvol kunnen zijn. Elk heeft zijn eigen voor- en nadelen.

Dus, een groot deel van het antwoord op de vraag of een HYPSM-school al dan niet de moeite waard is, of waardevoller dan andere hogescholen en universiteiten, ligt simpelweg in de doelen van de student en de redenen waarom de student hoopt een van deze instellingen te bezoeken.

Toch zijn er bepaalde kenmerken en voordelen die inherent zijn aan het bijwonen van een HYPSM-school die enkele tastbare voordelen kunnen toevoegen, waaronder toegang tot prominente alumni, extra carrière- en stagemogelijkheden, en specifieke academische programma’s met gerenommeerde faculteit.

Hieronder volgen enkele van de meer specifieke voordelen van het bijwonen van een HYPSM- of ivy-league-instelling:

Alumni en netwerken

Wanneer je kunt zeggen dat een voormalig president of invloedrijk zakenpersoon ook aan je universiteit is afgestudeerd, zullen er waarschijnlijk deuren op je pad opengaan. Dat valt niet te ontkennen.

Er is ook een gevoel dat de toegang tot deze personen duidelijk is, velen van hen bezoeken de universiteiten opnieuw voor besprekingen en/of verder onderzoek.

Alumni van veel van deze scholen bieden ook stagemogelijkheden en werkgelegenheid bij wereldwijde organisaties en bekende, wereldwijde bedrijven.

Carrièremogelijkheden en stages

Wanneer we naar gemiddelden kijken, hebben degenen die afstuderen aan Ivy League-instellingen en HYPSM-scholen de neiging om na hun afstuderen meer geld te verdienen in vergelijking met hun tegenhangers die afstuderen aan andere, minder selectieve scholen.

Alleen al de naam van de school op een cv kan een kans bieden die er anders misschien niet was geweest.

De baan is echter geen garantie en hoewel de deur misschien wordt geopend, staat dit niet noodzakelijkerwijs gelijk aan een hoger kwalificatieniveau.

Onderwijs en academische programmering

Aanwezig zijn op een HYPSM-school is geen garantie voor een superieure opleiding – veel van de opleiding van een student wordt bepaald door de hoeveelheid die hij of zij erin steekt.

Deze scholen behouden echter wel faculteitsleden die aanzienlijke hoeveelheden onderzoek bijdragen in hun respectieve vakgebieden, waardoor studenten de kans krijgen om te leren van enkele van de slimste en meest getalenteerde docenten (bron).

Final Thoughts

De kosten van de universiteit stijgen voortdurend, en veel studenten betalen niet alleen voor een vierjarige graad, maar werken eerder aan geavanceerde graden op zowel master- als doctoraalniveau.

Deze studenten hebben aangegeven een onoverkomelijke schuldenlast te hebben na hun afstuderen, en dat is – en blijft – een probleem in het hele land.

Met voortdurende financiële steunprogramma’s, beurzen, en een drang om alle studenten te accepteren, ongeacht hun economische status, is de mogelijkheid om een HYPSM-school te bezoeken verruimd om veel meer studenten met diverse achtergronden te bereiken.

De waarde van een opleiding kan voor een student die ervan droomt naar Harvard te gaan, ongelooflijk hoog zijn.

Een vergelijkbare student heeft misschien niet de wens om naar een ivy league-universiteit te gaan, maar droomt ervan om zijn of haar stempel te drukken in de gemeenschap rond de plaatselijke liberal arts of community college.

Er is inderdaad behoefte aan beide. De waarde van het volgen van een van beide opleidingen is wellicht even groot, omdat elke student hoopt de wereld waarin wij leven op zijn of haar manier te verbeteren.