De eerste film waarin de hyperlapse-techniek werd gebruikt, lijkt Pacer te zijn geweest, in 1995 in Montreal opgenomen op Super 8-film door Guy Roland, na experimenten in de jaren 1980 en 1990. Er is gesuggereerd dat de term “hyperlapse” zelf voor het eerst werd gebruikt in 2011 door de Amerikaanse filmmaker Dan Eckert, en duurzaam werd gemunt door Shahab Gabriel Behzumi’s Berlin Hyperlapse in 2012.

Films gemaakt van beelden afkomstig van Google Street View en Google Maps zijn ook hyperlapse video’s genoemd. Software die kan helpen bij het produceren van hyperlapse-stijl video’s zijn onder meer Hyperlapse van Instagram en een gelijknamig programma van Microsoft.

Bemande luchtvaartuigen worden sinds ten minste 2015 gebruikt om hyperlapses vanuit de lucht te maken.

Subgenres van hyperlapse zijn flowmotion en hyperzoom. Flowmotion werd in de jaren 2010 ontwikkeld door de Britse filmmaker Rob Whitworth. Het combineert hyperlapse, timelapse en reguliere filmopnames om de suggestie te wekken dat een verhaal zich in één lange, bijna ononderbroken take afspeelt. Hyperzoom is ontwikkeld door Geoff Tompkinson en maakt gebruik van film- en postproductietechnieken om een naadloze vlucht door diverse locaties te creëren.