Honoring the Whole Person

In de eerste helft van de twintigste eeuw werd de Amerikaanse psychologie gedomineerd door de psychoanalyse, later gevolgd door het behaviorisme. Geen van beide scholen erkende volledig de kwaliteiten van het menselijk potentieel of de studie van waarden, intenties en betekenis in het menselijk bestaan. Er was behoefte aan een nieuw paradigma dat de inherente waarde en waardigheid van menselijke wezens vierde. Dat paradigma zou humanistische psychologie worden genoemd.

Humanistische psychologie als een “Derde Kracht” had zijn begin in Detroit, in de vroege jaren vijftig. Hier ontmoetten de oprichter van MSP, Clark Moustakas, Abraham Maslow, Carl Rogers en anderen elkaar voor het eerst om te discussiëren over de humanistische grondbeginselen van zelfrealisatie, gezondheid, creativiteit, intrinsieke natuur, zijn, worden, individualiteit en betekenis.

De humanistische psychologische oriëntatie is een eigentijdse en integratieve school van denken. Centrale leerstellingen van de humanistische benadering van psychotherapie zijn onder meer:

• het bevorderen van grotere capaciteiten voor zelfbewustzijn en begrip van relaties met anderen;
• het versterken van relationele banden;
• verduidelijking en ontwikkeling van waarden,
• persoonlijke betekenis en levensdoelen;
• bevordering van een omgeving van wederzijdse zorg,
• respect en empathie;
• ontwikkeling van een groter gevoel van persoonlijke vrijheid en keuze met respect voor de rechten en behoeften van anderen.

Interesses van de humanistische psychologie zijn onder meer:

• de aspiraties van individuen, hun doelen, verlangens, angsten, potentieel voor en actualisering van persoonlijke groei, en
• kwaliteiten van empathie, congruentie, authenticiteit, aanwezigheid, en intimiteit.
• Ervaringen met verlies, tragedie en pijn, die worden opgevat als een weerspiegeling van fundamentele kwesties betreffende de aard van het zelf, het bestaan, en iemands betrokkenheid bij de wereld.

“Humanistische psychologie streeft ernaar trouw te zijn aan het volledige scala van menselijke ervaringen. Tot haar fundamenten behoren het filosofisch humanisme, het existentialisme en de fenomenologie. Binnen de wetenschap en het vakgebied van de psychologie streeft de humanistische psychologie ernaar systematische en rigoureuze methoden te ontwikkelen om de mens te bestuderen, en het fragmentarische karakter van de hedendaagse psychologie te helen door middel van een steeds meer omvattende en integrerende benadering. Humanistische psychologen zijn bijzonder gevoelig voor uniek menselijke dimensies, zoals ervaringen van creativiteit en transcendentie, en voor de kwaliteit van het menselijk welzijn. Dienovereenkomstig wil de humanistische psychologie vooral een bijdrage leveren aan psychotherapie, onderwijs, theorie, filosofie van de psychologie, onderzoeksmethodologie, organisatie en management, en sociale verantwoordelijkheid en verandering. “*

De Vijf Basis Postulaten van de Humanistische Psychologie*

1. Mensen, als mensen, overstijgen de som van hun delen. Zij kunnen niet gereduceerd worden tot componenten.
2. Mensen hebben hun bestaan in een uniek menselijke context, zowel als in een kosmische ecologie.
3. Mensen zijn zich bewust en bewust van het bewust zijn – d.w.z., zij zijn bewust. Menselijk bewustzijn omvat altijd een bewustzijn van zichzelf in de context van andere mensen.
4. Menselijke wezens hebben een zekere mate van keuze en daarmee verantwoordelijkheid.
5. Menselijke wezens zijn intentioneel, streven doelen na, zijn zich ervan bewust dat zij toekomstige gebeurtenissen veroorzaken, en zoeken betekenis, waarde en creativiteit.

* Vereniging voor Humanistische Psychologie. (2006). Vijf basispostulaten van de humanistische psychologie. Tijdschrift voor Humanistische Psychologie, 46(3), 239. doi:10.1177/002216780604600301