Magneten die achter het oog van een patiënt zijn geïmplanteerd, zijn gebruikt om onwillekeurige oogbewegingen te behandelen die bekend staan als nystagmus, volgens nieuw onderzoek van het University College London (UCL) en de Universiteit van Oxford.

Het onderzoeksteam implanteerde een set magneten in de oogkas onder elk oog bij een patiënt die nystagmus heeft. Het was een van de eerste succesvolle toepassingen van oculomotorische prothesen.

“Onze studie opent een nieuw gebied van het gebruik van magnetische implantaten om de beweging van lichaamsdelen te optimaliseren,” zei Parashkev Nachev, een lid van het UCL Institute of Neurology en de hoofdauteur van de studie, in een persbericht.

Nystagmus is een oogaandoening die ertoe leidt dat het oog ongecontroleerde en repetitieve bewegingen maakt. Door de bewegingen ervaren mensen vaak een verminderd gezichtsvermogen en problemen met diepteperceptie die zelfs het evenwicht en de coördinatie kunnen beïnvloeden, volgens de American Optometric Association. De onwillekeurige oogbewegingen die gepaard gaan met nystagmus kunnen van links naar rechts, op en neer of in een cirkelvormig patroon plaatsvinden. Ongeveer 1 op de 400 mensen heeft nystagmus.

“Nystagmus heeft tal van oorzaken met verschillende oorsprongen in het centrale zenuwstelsel, wat een uitdaging vormt voor het ontwikkelen van een farmaceutische behandeling, dus kozen we ervoor om ons te richten op de oogspieren zelf. Maar tot nu toe zijn mechanische benaderingen ongrijpbaar geweest vanwege de noodzaak om de onwillekeurige oogbewegingen te stoppen zonder de natuurlijke, opzettelijke bewegingen van het verplaatsen van de blik te verhinderen,” zei Nachev.

De patiënt die de procedure onderging, ontwikkelde nystagmus in zijn late jaren 40 als gevolg van Hodgkin-lymfoom. Het onderzoeksteam ontwikkelde een prothese voor hem met behulp van een magneet die werd geïmplanteerd in het bot aan de onderkant van de oogkas. De magneet stond in wisselwerking met een kleinere magneet die was vastgehecht aan een extraoculaire spier die de oogbewegingen regelt. De magneten zijn omsloten door titanium, waardoor ze veilig kunnen worden geïmplanteerd en tegelijkertijd een magnetische kracht creëren die geen schade veroorzaakt.

“Gelukkig is de kracht die wordt gebruikt voor vrijwillige oogbewegingen groter dan de kracht die de flikkerende bewegingen veroorzaakt, dus we hadden slechts vrij kleine magneten nodig, waardoor het risico van immobilisatie van het oog tot een minimum wordt beperkt,” zei Quentin Pankhurst, hoofdontwerper van de prothese.

Om de prothese te testen voordat deze bij de patiënt werd geïmplanteerd, bevestigde het onderzoeksteam de magneet op een op maat gemaakte contactlens. Toen eenmaal was aangetoond dat deze veilig en succesvol was, kreeg de patiënt de magnetische prothese in twee afzonderlijke sessies.

De patiënt herstelde snel en meldde dat zijn gezichtsscherpte aanzienlijk was verbeterd. Er was ook geen negatieve invloed op het functionele bereik van de beweging. De symptomen van onwillekeurige oogbewegingen zijn stabiel gebleven over een periode van 4 jaar van controles.

“Hoewel de exacte neurale mechanismen die nystagmus veroorzaken nog steeds niet volledig worden begrepen, hebben we aangetoond dat het nog steeds kan worden gecorrigeerd met een prothese, zonder dat de neurale oorzaak hoeft te worden aangepakt. Waar het hier om gaat is de beweging van het oog, niet hoe die wordt gegenereerd,” zei Christopher Kennard, een van de leiders bij de studie.

De onderzoekers suggereren dat de magnetische prothese niet voor iedereen geschikt is. Degenen die regelmatige MRI’s nodig hebben, zouden niet in staat zijn om de implantaten te gebruiken en er moet meer onderzoek worden gedaan om te bepalen wie het meest zou profiteren van de prothese. De onderzoekers werken momenteel aan een grootschaliger onderzoek.

Oxford heeft onlangs een paar andere doorbraken op het gebied van slechtziendheid gehad, waaronder een netvlieschirurgierobot en synthetische netvliesvooruitgangen.

De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Opthalmology en werd gefinancierd door het National Institute for Health Research’s (NIHR) National Program for New and Merging Applications of Technology, NIHR Biomedical Research Centers in UCLH, Moorfields Eye Hospital en Oxford en Wellcome.