23 okt Hoe lang duurt een wandelende longontsteking en hoe is het te behandelen?

Wandelende longontsteking is een informele term voor longontsteking die niet ernstig genoeg is om ziekenhuisopname of bedrust te vereisen. De meeste patiënten die dit hebben, hebben een atypische longontsteking, zoals Chlamydia pneumoniae. Mensen beschrijven een hoest, rillingen en pijn, maar kunnen hun dagelijkse activiteiten voortzetten. Ongeveer 2 miljoen mensen per jaar ontwikkelen een wandelende longontsteking in de Verenigde Staten.

Oorzaken van wandelende longontsteking

De meest voorkomende oorzaak van wandelende longontsteking is Mycoplasma pneumoniae, die kan groeien en leven in de keel, neus, luchtpijp, en longen. De bacteriën hebben geen starre celwanden, en de organismen kunnen van grootte en vorm veranderen afhankelijk van hun omgeving. De term atypisch is afgeleid van een mycoplasma-pneumonie omdat de bacteriën resistent zijn tegen penicilline en andere antimicrobiële middelen.

Een ander micro-organisme dat wandelende longontsteking veroorzaakt, is Chlamydia pneumoniae. Dit type ziekte wordt verspreid door contact van persoon tot persoon wanneer iemand niest of hoest. Schoolgaande kinderen lopen het grootste risico op deze infectie. Legionella-pneumonie leeft in het milieu en groeit vaak in water. Mensen met deze ziekte krijgen de ziekte wanneer ze waternevel of damp inademen die de bacterie bevat.

Behandeling voor loopneuspneumonie

Atypische longontsteking wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie van de bovenste en/of onderste luchtwegen. Sommige mensen met deze aandoening hebben milde symptomen, maar zullen zich moe voelen en hoesten. Als uw arts een lopende longontsteking vermoedt, zal hij/zij een röntgenfoto van de borstkas laten maken, wat de standaardprocedure is voor het diagnosticeren van longontsteking. De arts zal ook een lichamelijk onderzoek doen en een medische voorgeschiedenis afnemen.

Het begin van wandelende longontsteking is geleidelijk, met een incubatietijd van 1-4 weken na blootstelling. Tijdens de latere stadia van de ziekte verergeren de symptomen en wordt de koorts hoger. Hoesten kan ook verkleurd sputum opleveren. De behandeling van atypische longontsteking is een cycline-antibioticum, zoals doxycycline, of een macrolide-antibioticum, zoals azithromycine.

Haaltijd loopneuspneumonie

Loopneuspneumonie wordt vaak veroorzaakt door een type bacterie dat mildere symptomen geeft die geleidelijker optreden dan die van andere typen longontsteking. De ziekte wordt vaak mee naar huis gebracht door jonge kinderen die het op school hebben opgelopen. Familieleden van besmette kinderen krijgen meestal twee of drie weken later de eerste symptomen. Deze vorm van longontsteking kan worden behandeld met antibiotica. De hersteltijd is meestal 5-10 dagen, maar kan langer zijn.

In het afgelopen decennium zijn sommige stammen van mycoplasma resistent geworden tegen macroliden als gevolg van het wijdverbreide gebruik van azithromycine om infecties te behandelen. Mensen met de veteranenziekte moeten vaak in het ziekenhuis worden opgenomen, en volledig herstel kan tot 4 maanden duren. Tijdens het herstel zal de arts u adviseren om uw medicijnen in te nemen, te rusten, helder vocht te drinken en gezond te eten.

Thuiszorg bij longontsteking

Nadat u een zorgverlener ziet, is thuisbehandeling belangrijk voor het herstel van uw longontsteking. De volgende maatregelen zullen u helpen te herstellen en eventuele complicaties te voorkomen. Deze omvatten:

• Voldoende rust nemen, zodat het immuunsysteem van het lichaam zich kan opladen
• Voldoende drinken om uitdroging te voorkomen/verhelpen
• Frequent hoesten en diep ademhalen, om zuurstof naar de onderste longen te krijgen en afscheidingen te verwijderen
• Koortsverlagers zonder recept nemen (aspirine vermijden bij personen van 20 jaar en jonger)