Cribbage is een kaartspel dat in de 17e eeuw zou zijn uitgevonden door Sir John Suckling. Het was ook het favoriete kaartspel van Mr. en Mrs. Benjamin Franklin. Hier is hoe te spelen:
Aantal spelers: Het beste voor twee spelers, hoewel er ook drie- en vierhandige variaties bestaan.
Object: Het bereiken van 121 punten voor het traditionele of lange spel; 61 punten voor het korte spel. Punten worden gescoord door specifieke combinaties van kaarten te vormen.
De kaarten: Standaard kaartspel van 52 kaarten. Kaarten krijgen een puntwaarde gelijk aan hun rang. Azen zijn laag en tellen 1; face cards tellen 10.
Het Cribbage-bord: Een reglementair bord heeft vier rijen van 30 gaten, afgebakend in groepen van vijf en georganiseerd in twee rijen van twee (twee voor elke speler). De pinnen die bij het bord worden geleverd hebben meestal verschillende kleuren om de individuele spelers te identificeren. Elke speler heeft twee wasknijpers. Voordat het spel begint, worden de vier wasknijpers aan het begin van het bord geplaatst. De beweging van de pinnen, langs de buitenste rij naar boven en langs de binnenste rij terug naar het begin, geeft de voortgang van het spel van elke speler aan. De volledige reis van de pinnen is gelijk aan 61 punten. Het traditionele spel is twee reizen, of 121 punten. Gebruik de twee pinnen om en om (de eerste pin geeft de vorige score aan; de tweede pin geeft de meest recente score aan); op deze manier kunnen de scores op nauwkeurigheid worden gecontroleerd. (Maak je geen zorgen als je geen Cribbage-bord hebt, want papier en potlood kunnen ook als vervanging dienen om de score bij te houden. Een Cribbage-bord verdient echter de voorkeur). Zie de secties over de puntentelling voor een complete gids over hoe punten te scoren en de pinnen te verplaatsen.
Handelen: Spelers snijden voor lage kaart om eerste dealer te bepalen. Als dit resulteert in een gelijkspel, opnieuw snijden. De niet-dealer krijgt onmiddellijk 3 punten ter compensatie, wat slechts eenmaal gebeurt. Van nu af aan delen de spelers om beurten, net zoals ze om beurten spelen tijdens een spel. Elke speler krijgt zes kaarten gedeeld, één voor één. Beide spelers kiezen twee kaarten uit hun hand en leggen deze open neer om de “crib” te vormen, die aan de dealer toebehoort. De crib wordt niet getoond of gebruikt tot het einde van het spel. De crib is in wezen een extra hand die de dealer krijgt. Beslissen welke kaarten je in de crib legt, of je nu de dealer bent of niet, is een enorm onderdeel van de cribbage-strategie.

De startkaart: Na de deal en na het vormen van de crib, snijdt de nondealer het overgebleven pack. De dealer draait de bovenste kaart van de stapel om om de startkaart aan te geven. Als de startkaart een boer is (genoemd “twee voor zijn hielen”), pint de dealer automatisch 2 (scoort 2 punten). De startkaart wordt niet gebruikt totdat het spel is voltooid.
Spelen: De dealer mag nu één kaart uit zijn of haar hand spelen. Dit wordt gedaan door een kaart open te draaien en de waarde ervan af te roepen — de zichtbare kaarten tellen als 10, de aas telt als 1, en de rest van de kaarten telt als hun zichtbare waarde. De dealer doet vervolgens hetzelfde en zegt hardop de somwaarde van de twee gespeelde kaarten. Bijvoorbeeld, als de niet-dealer een 3 neerlegt en de dealer een 4, dan zou de dealer de gecombineerde waarde als 7 aankondigen. De kaarten worden apart voor de spelers gehouden. Het spel gaat verder heen en weer tussen de spelers tot één speler 31 maakt en 2 punten heeft.
Als u in deze ronde echter geen van uw overgebleven kaarten kunt spelen zonder de 31 te overschrijden, zegt u: “Go.” Dit vertelt uw tegenstander om door te gaan met het neerleggen van kaarten zolang hij of zij niet voorbij de 31 kan gaan terwijl hij of zij combinaties scoort (zie “Pinnen voor melds in het spel”). Je tegenstander moet alle overgebleven kaarten in zijn of haar hand uitspelen, opgeteld tot 31 of minder. Op dit punt pint uw tegenstander 1 punt voor een “Go” of 2 punten als hij of zij precies 31 punten heeft. Het spel eindigt nu voor deze deal.
Het pinnen voor meldingen gemaakt tijdens het spel: De score wordt bijgehouden voor de “Go,” 31, laatste kaart, en combinaties (melds) gemaakt tijdens het spel. Meldingen worden gepind als ze gebeuren. Deze combinaties zijn:

• Als u tijdens het spel een telling van 15 maakt, pint u 2.
• Als u de waarde van de door de tegenstander gespeelde kaart evenaart, pint u 2 voor het paar.
• Drie kaarten van dezelfde waarde zijn 6 punten waard (6 penningen), de vierde levert 12 punten op (penningen).
• Opeenvolgingen tellen ook mee, en de kaarten hoeven niet in de exacte volgorde te liggen. Bijvoorbeeld, 3-6-4-5 is 4 punten waard voor de laatste speler, en als de volgende speler volgt met een 2, is die reeks 5 punten waard.
• Een flush (een serie kaarten van dezelfde kleur) in het spel levert echter geen punten op, totdat de hand is geteld.

Combinatiestapels zijn ook mogelijk. Bijvoorbeeld, als je begint met een 5, kan je tegenstander 2 punten scoren door jouw 5 te matchen, maar dan kan je matchen met een derde vijf en een bonus krijgen voor het raken van 15 en een bonus voor het matchen van drie kaarten.
Het scoren van de handen: Na het spel onderzoeken de spelers hun kaarten opnieuw op mogelijke scorende combinaties (zie de “Scoring Combinations” zijbalk). Eerst telt de niet-deler de punten van de vier gespeelde kaarten en de startkaart, en maakt zo veel combinaties als hij kan van de vijf kaarten die hij ter beschikking heeft. Ten tweede telt de dealer de punten van de vier gespeelde kaarten en de startkaart; en ten derde telt de dealer de punten van de vier kaarten in de crib en de startkaart.
Zoals de speelstenen in het spel, zijn combinatiescores niet alleen mogelijk, maar ook essentieel in cribbage. Kaarten kunnen meerdere malen worden gebruikt in een poging om aparte scorende combinaties te maken. Bijvoorbeeld, als de startkaart een 3 is en je hebt een J in je hand, dan kun je de J gebruiken om de “His Nobs” combinatie te maken, evenals alle andere combinaties die mogelijk zijn met de kaart.
Omdat Cribbage scoring betrokken en nauwkeurig is, volgen veel spelers de regel van Muggins. In deze variatie tellen de spelers hardop hun punten. Als er punten over het hoofd worden gezien, zegt de tegenstander hardop “Muggins” en neemt de over het hoofd geziene punten op in zijn eigen telling.
Pegging out: Een spel is afgelopen wanneer een speler op 121 (of 61, in het kortere spel) peg out gaat. Dit kan op elk moment gebeuren, ook voordat de tegenstander zijn of haar punten heeft behaald. Dus terwijl de dealer het voordeel van de crib krijgt, kan de niet-dealer — omdat zij hun punten eerst tellen — pinnen out voordat de dealer zelfs de kans heeft om zijn punten te scoren.
Het is ook niet nodig om precies 121 te halen. U kunt uitspelen door meer dan 121 punten te halen. U scoort een dubbel spel wanneer u uw tegenstander overklast of “lurch” — wint met meer dan 60 punten (in een spel van 121 punten).
Tips: Een van de fijne kunsten van Cribbage is het kiezen van welke kaarten in de crib gaan en welke kaarten je moet houden. Als je een hoog scorende groep van vier kaarten hebt, zoals 7-8-8-9, houd die dan en leg de andere twee in de crib.
Als het je eigen crib is, leg dan scorende kaarten zoals paren en 15s (of tenminste een 5-spot) in de crib, als je daarmee ook een redelijke hand overhoudt. In het algemeen, leg middel-rang kaarten (4 tot en met 8) in je eigen crib, en leg hoge en lage kaarten (2s en koningen) in die van je tegenstander. Houd er rekening mee hoeveel startkaarten goed zullen zijn voor de verschillende keuzes van te houden kaarten. Overweeg ook hoe verschillende startkaarten kunnen combineren met je crib afleggingen.
In het spel, begin met een kaart die onder de 5 telt zodat de tegenstander niet meteen een 15 kan pinnen.
Naar het einde van het spel toe, kan de scorevolgorde je afleggingen en je beslissingen in het spel sterk beïnvloeden. Bijvoorbeeld, als je slechts 3 of 4 punten nodig hebt om te winnen, dan heb je geen hoog scorende hand nodig. Probeer kaarten te houden die u toelaten te winnen tijdens het uitspelen.
Zo ook, wanneer de dealer 5 of 10 punten verwijderd is van de overwinning, moet de tegenstander snel punten scoren en moet hij misschien gokken op hulp van de startkaart voor een hoogscorende hand.
©Publications International, Ltd.
spel; 61 punten voor het korte spel. Punten worden gescoord door specifieke combinaties van kaarten te vormen.
De kaarten: Standaard kaartspel van 52 kaarten. Kaarten krijgen een puntwaarde gelijk aan hun rang. Azen zijn laag en tellen 1; face cards tellen 10.
Het Cribbage-bord: Een reglementair bord heeft vier rijen van 30 gaten, afgebakend in groepen van vijf en georganiseerd in twee rijen van twee (twee voor elke speler). De pinnen die bij het bord worden geleverd hebben meestal verschillende kleuren om de individuele spelers te identificeren. Elke speler heeft twee wasknijpers. Voordat het spel begint, worden de vier wasknijpers aan het begin van het bord geplaatst. De beweging van de pinnen, langs de buitenste rij naar boven en langs de binnenste rij terug naar het begin, geeft de voortgang van het spel van elke speler aan. De volledige reis van de pinnen is gelijk aan 61 punten. Het traditionele spel is twee reizen, of 121 punten. Gebruik de twee pinnetjes om en om (het eerste pinnetje geeft de vorige score aan; het tweede pinnetje de meest recente score); op deze manier kunnen de scores op nauwkeurigheid worden gecontroleerd. (Maak je geen zorgen als je geen Cribbage-bord hebt, want papier en potlood kunnen als vervanging dienen om de score bij te houden. Een Cribbage-bord verdient echter de voorkeur). Zie de secties over de puntentelling voor een complete gids over hoe punten te scoren en de pinnen te verplaatsen.
Handelen: Spelers snijden voor lage kaart om eerste dealer te bepalen. Als dit resulteert in een gelijkspel, opnieuw snijden. De niet-dealer krijgt onmiddellijk 3 punten ter compensatie, wat slechts eenmaal gebeurt. Van nu af aan delen de spelers om beurten, net zoals ze om beurten spelen tijdens een spel. Elke speler krijgt zes kaarten gedeeld, één voor één. Beide spelers kiezen twee kaarten uit hun hand en leggen deze open neer om de “crib” te vormen, die aan de dealer toebehoort. De crib wordt niet getoond of gebruikt tot het einde van het spel. De crib is in wezen een extra hand die de dealer krijgt. Beslissen welke kaarten je in de crib legt, of je nu de dealer bent of niet, is een enorm onderdeel van de cribbage strategie.

Oorspronkelijk gepubliceerd: 13 mrt 2006