Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton’s gedetailleerde onderwijsbeleid is geworteld in investeringen in onderwijs en economische groei.

LA Johnson/NPR

Al bijna net zo lang als ze in de publieke belangstelling staat, rekent Hillary Clinton het welzijn van kinderen tot haar belangrijkste doelen – van de bestseller uit 1996 (en blijvend cliche) It Takes A Village tot haar pleidooi voor het State Child Health Insurance Program. Deze presidentscampagne vormt hierop geen uitzondering, behalve dat ze nog harder heeft gewerkt om een verband te leggen tussen investeringen in onderwijs en economische groei. Hier is een overzicht van haar standpunten van de wieg tot college.

Haar tegenstander Donald Trump heeft geen dergelijke details vrijgegeven, maar u kunt hier lezen wat hij zou kunnen denken.

Early Childhood

Clinton heeft kinderopvang en voorschools onderwijs tot een van de speerpunten van haar campagne gemaakt, waaronder:

• Verdubbeling van de federale financiering voor huisbezoekprogramma’s zoals een waarvoor ze pleitte als first lady van Arkansas;
• Verdubbeling van de federale financiering voor Early Head Start (een van haar doelen als First Lady) en Head Start voor jonge kinderen met lage inkomens.
• Funding for states to increase the wages of childcare workers;
• Universal pre-K for 4-year-olds.

She also has proposals to lower the cost of childcare for families, and particularly for parents who are also college students.

Ze heeft niet veel gesproken over hoe ze deze voorstellen zou betalen, die volgens de Committee for a Responsible Federal Budget tot een half triljoen dollar kunnen kosten.

Hoger onderwijs

“Gratis college” was een belangrijke strijdkreet voor Clintons primaire tegenstander, senator Bernie Sanders uit Vermont. Op de Democratische Conventie hield Sanders een toespraak waarin hij Clinton steunde en zei:

” … We zijn samengekomen op een voorstel dat een revolutie teweeg zal brengen in het hoger onderwijs in Amerika. Het zal garanderen dat de kinderen van elk gezin in dit land met een jaarlijks inkomen van 125.000 dollar of minder – 83 procent van onze bevolking – in staat zullen zijn om collegegeldvrij naar een openbare hogeschool of universiteit te gaan. Dat voorstel vermindert ook de studieschuld aanzienlijk.”

Clinton heeft ook een moratorium van drie maanden voorgesteld op alle betalingen van studieschulden. Als je een ondernemer bent, kan de bevriezing worden verlengd tot drie jaar. En ze is voorstander van gratis community college voor iedereen.

De CRFB schat dat deze voorstellen samen nog eens een half biljoen dollar kunnen kosten als ze over vier jaar worden ingevoerd.

K-12 Scholen

Clinton praat minder over de details van haar K-12 onderwijsvoorstellen dan ze doet over het hoger onderwijs of de vroege kinderjaren – misschien omdat er onder Democraten een breder scala aan meningen is over de beste manieren om het openbaar onderwijs te verbeteren.

Op haar website roept ze op tot “een campagne om het beroep van leraar te verheffen en te moderniseren.” Op de stump, heeft ze gezegd: “Ik respecteer leraren en opvoeders – en ik wil hen de steun geven die ze nodig hebben om het werk te doen dat we vragen.”

Clintons platform roept op tot:

• Herbouw van schoolinfrastructuur;
• Universeel computerwetenschappelijk onderwijs, een initiatief geïntroduceerd door president Obama;
• $ 2 miljard om schooldiscipline praktijken te hervormen met het doel om de “school naar gevangenis pijplijn te beëindigen.”

Het is ook vermeldenswaard dat, op de Democratische Nationale Conventie waar Clinton werd genomineerd, de partij belangrijke wijzigingen in haar onderwijsplatform heeft aangenomen:

• Steun voor het recht van ouders om hun kinderen uit gestandaardiseerde tests te kiezen.
• Ontwerping van “high stakes gestandaardiseerde tests” die worden gebruikt om scholen te sluiten, financiering te onthouden, of om leraren te evalueren.
• Gematigde steun voor charter scholen, waarbij erop wordt aangedrongen dat ze “democratisch worden bestuurd” en dat ze buurtscholen niet verdringen.

Al deze veranderingen werden gezien als vakbondsvriendelijk en druisten enigszins in tegen het onderwijsbeleid van president Obama. In het bijzonder zijn Race to the Top-initiatief expliciet aangemoedigd staten om testscores te gebruiken in de evaluatie van leraren, een aanpak die is zeer impopulair bij lerarenvakbonden en heeft ook de woede van de meting deskundigen bij de American Statistical Association getrokken.

Het is onduidelijk hoe deze partij standpunten zou kunnen vertalen in beleid onder een Clinton regering.

Wat we wel weten is dat ze relatief vroeg, afgelopen juli, werd gesteund door de Amerikaanse Federatie van Leraren. Zowel Randi Weingarten, hoofd van de AFT, als Lily Eskelsen-Garcia, hoofd van de andere grote onderwijsbond, de National Education Association, zijn overtuigde Clinton-voorstanders.