Er is een algemeen geloof dat de meeste landen het beste vocht voor zichzelf houden. De wijnen, rum, cognac en wat dies meer zij blijven stevig binnen de landsgrenzen voor eigen consumptie. Misschien is er wel een kern van waarheid in deze overtuiging en buitenlandse reizen openen je ogen voor de mogelijkheden.
Maar dat is als het gaat om whisky of Scotch aan het buitenlandse contingent. We houden ervan om te delen. Dit geldt ook voor sommige van onze beste distilleerderij waren, zo ver gaan als exclusieve vaten of specifiek thema releases. Een voorbeeld hiervan is het grote aantal Springbank fans in het Verenigd Koninkrijk dat klaagt over het verlies van flessen die naar het buitenland worden verscheept. Dit slechte gevoel bij gebrek aan een betere uitdrukking – ik betwijfel of er al doodsbedreigingen of gewelddaden zijn geuit – komt voort uit de strijd om een eigen fles te bemachtigen die geschikt is voor consumptie.
Een single cask of een limited release is precies dat. Je kunt niet meer flessen produceren als de oplage wordt vermeld. Deel dat cijfer door het aantal winkels en internationale markten die je moet ondersteunen – elk klauterend voor meer flessen – en het is een moeilijke situatie voor elke producent. Aangewakkerd door de huidige vogue voor investeringen en omwisselen, of doordat sommige liefhebbers meerdere exemplaren in voorraad houden en zo anderen ontzeggen. De vraag is goed voor de zaken.
Het helpen van mijn zuster bij een buitenlandse winkel onderstreepte de beperkte keuze in het buitenland en de enorme kosten van de flessen die werden uitgestald. Zeker, ik ben het ermee eens, een Amerikaan kan struikelen over een single cask exclusief in een willekeurige winkel en heeft niet gevochten met hand en tand voor dezelfde kans die u of ik zou in het Verenigd Koninkrijk. Maar eerlijk gezegd, wie kan dat wat schelen? Ik niet en het geluk heeft een manier om zichzelf uit te betalen. Ik vind die fles wel als ik er niet naar op zoek ben of als een vriend me terloops de kans geeft. Ik zeg altijd dat je niet alles kunt hebben. Let op jezelf, je banksaldo en je lever.
Specifieke marktexclusies zijn een groeiende kans voor whisky distilleerderijen. Edrington heeft de kunst al vaak onder de knie door specifieke Macallan’s op een getimede manier over de hele wereld uit te brengen. Whisky is nu een internationale business en dit omvat verzamelaars, investeerders en flippers die de kans zullen grijpen om als eerste te kopen en te verkopen voor de curve. Dezelfde logica geldt voor Highland Park, dat landspecifieke single casks en zelfs staatsspecifieke exclusives uitbrengt.
Dit verspreidt het Viking-liefdesap zo ver en zo wijd mogelijk.
Voor de verzamelaars is het een nieuwe hindernis, maar wel een die ze met plezier overwinnen. Voor Highland Park wordt het vat een vat voor nieuwe publiciteit en inkomsten. Vaten die stilletjes hebben liggen rijpen in Orkney of elders zonder een vooraf bepaalde bestemming kunnen nu worden ingezet. Uiteindelijk zullen we exclusives hebben voor woonwijken of een gratis fles bij aankoop van die Viking thema fauteuil of barbecue.
Maar het type exclusief dat we hier hebben is er een dat potentieel de norm breekt. Een Noord-Amerikaanse exclusieve zonder een outturn of een leeftijd verklaring. In principe, het whisky equivalent van een Viking overval. Een jonge, vurige spirit die op grote schaal kan worden geproduceerd terwijl de klant geen weet heeft van wat er in zit. Deze potentiële consumenten zijn al op de hoogte van het merk zelf of zijn er zelfs trouw aan. Het feit dat dit een Highland Park is voor hun eigen markt brengt een gevoel van trots met zich mee, of voor de cynicus een zekere mate van whiskyblindheid.
Step forth the Highland Park Magnus. Er zijn geen details anders dan dat deze voor jou is. Hij heeft een natuurlijke kleur en is gemaakt van een combinatie van sherry-seasoned Amerikaanse eiken vaten en refill ex-bourbon vaten. Er is een Viking verhaal natuurlijk, maar laten we dat overslaan, want het betekent niets.
Degenen met een lang geheugen zullen zich herinneren dat we eerder een Magnus collectie van Highland Park hebben gehad en deze release heeft daar geen relatie mee. Zou dit een teken kunnen zijn dat de Vikingen eindelijk door hun verhalen heen zijn? Die vorige Magnus releases waren redelijk plezierig en een bepaalde fles heeft een speciale herinnering voor mij. Ik heb er een geschonken aan een vriend die in de industrie werkte en die op dat moment een familielid aan kanker had verloren. Hij was zeer onder de indruk van de zorg van de Marie Curie verpleegkundigen en wilde dank je wel zeggen door wat broodnodig geld in te zamelen. De fles was waardevol en mijn vrijgevigheid overschaduwde vele bedrijven en distilleerderijen die heel weinig of helemaal niets aanboden toen ze werden benaderd. Telkens wanneer ik aan de naam Magnus denk, denk ik aan die goede daad en aan de reactie van mijn vriend op mijn donatie. Een goede herinnering en een goed doel. Laten we hopen dat deze Magnus de vlam brandende houdt.
Als een Noord-Amerikaanse exclusieve, is dit stevig buiten bereik voor veel toeschouwers, wat misschien een goede zaak is als we het eenmaal hebben geprobeerd. Met een verkoopprijs van $39,99, of nu beschikbaar via SharedPour voor $49,99, is het verre van duur, maar het is gebotteld op een lauwe 40% sterkte en is een No Age Statement release en dat is het zo’n beetje voor whisky details. Een schande, aangezien de Vikingen waarschijnlijk exponenten van transparantie waren, maar hier weet de consument niet echt wat er in de fles zit. MALT is helemaal voor een beetje mysterie en intrige, maar op een bepaald moment, details moeten worden verstrekt.
Mijn dank aan Rose (@fromwhereidram) voor de mogelijkheid om weer een Highland Park en de prachtige foto’s review. Om de vreugde te delen heeft ze op mijn verzoek haar eigen notities bijgedragen.
Highland Park Magnus – Jason’s review
Kleur: Vers dennenhout.
Op de neus: Honing vanille flapjacks en bloemblaadjes. Vreemde natte sokken en een milde cheddar nemen het over. Een echt slecht gemaakte, d.w.z. timide marmelade gekocht van een basisschoolfeest met een zwak en flauw gevoel voor sinaasappel. Dan meer vanille en honing – is dit een vermomde bourbon? Afwasmiddel en braakselresten van de dag erna, dus iets heel aanstootgevends in de kern van deze neus.
In de mond: Oh mijn god. Bijna niets, nul, nul, helemaal niets. Crimineel. Als een goedkope blend die is verwaterd tot 20% om de kern van vanille kenmerken waarderen, behalve dat er niemand thuis is in smaak stad. Vermoord. Een rijk theebiscuit, een graannoot, een gevoel van Grouse graan met een troebele vage turfrand en een vleugje rook. Voeg geen water toe, want op 40% hebben we al geen gevoel voor detail meer.
Highland Park Magnus – Rose’s review
Kleur: Bosc pear.
Op de neus: Een vleugje verdunde vanille en karamel, slappe muntthee en een gefermenteerde funkiness zoals brood en boter augurken en rottende golden delicious appels. Ongeroosterd wonderbrood rechtstreeks uit de zak die op een warme dag op het aanrecht ligt; bijna beschimmeld.
In de mond: Een zeer dun en waterig mondgevoel. In het begin is de smaak niet te onderscheiden, maar na verloop van tijd komt er langzaam een subtiele bloemige rook binnen, een smaak van een kaarsgeur met de naam Leather & Vanille, dan citroen cupcakes besprenkeld met poedersuiker glazuur bestrooid met vers gekraakte roze peperkorrels, eindigend met een drogende aardsheid.
Conclusies
Gemengde gedachten hier over deze Highland Park. Ten eerste, het is shit. Bijna een anti-HP of HP-lite biedt het niets om te suggereren wat ooit deze distilleerderij groot. Ik ben eigenlijk razend. Vooral na het lezen van een artikel vandaag waar een merkambassadeur uitriep over de premiumisering van het merk en hoe het een USP is geworden. Kom op, serieus? Er is geen verdediging hier.
We verschepen dit spul naar Noord-Amerika als een exclusieve en ik ben verbaasd dat er geen oorlog is begonnen. Ik zou het Trump niet kwalijk nemen als ze de wapens opnamen; dit is echt slecht en beledigend. Maar Edrington lijkt heel gelukkig om deze jonge, smaakloze vloeistof te verschepen onder de Highland Park naam.
Mijn eerste reactie was om dit een dikke vette Viking 1 te scoren. Ik geef whisky zelden zo’n lage score, maar het gehemelte had niet de bizarre elementen van de neus. Als dat wel zo was, dan zou het walgelijk zijn en zo’n score rechtvaardigen. Rose vond een 2 ook genereus, maar dat ze kon iets slechter drinken in de toekomst en als zodanig het gewoon schraapt …
Jason’s score: 2/10
Er is een commissie link binnen dit artikel – zoals u kunt zien dergelijke dingen niet van invloed op onze mening!
highland park