Laat me alsjeblieft helpen… Ik ben verdrietig. Ik denk dat ik verdrink, ik weet niet wat ik moet doen en ik weet niet waar ik heen moet. Ik voel me verstikt en gewurgd door het gewicht van mijn emoties. Ik voel me alsof ik verdwaald ben in een donkere tunnel van ondraaglijke pijn die maar niet ophoudt. Het gaat maar niet weg.

Ik schreef deze woorden als tiener in een dagboek dat ik allang heb laten liggen om stof te verzamelen, maar de waarheid is dat ik me soms nog steeds zo voel. Ik ben vaak teruggekeerd naar die donkere, verterende tunnel van emoties als ik me afgewezen, mishandeld, onbegrepen, voorgelogen en gekleineerd voel, en hetzelfde verhaal heeft de neiging zich steeds weer te herhalen:

Alles is waardeloos. Ik zal me nooit meer gelukkig voelen. Niemand is te vertrouwen. Het leven is oneerlijk.

Voel jij je ook zo? Heb je meegemaakt dat de wereld zo plotseling om je heen in elkaar stortte dat je niet eens de tijd had om adem te halen? Voelde u uw emoties zo intens worden, zo overweldigend in u dat ze een draaikolk lijken te vormen; een zwart gat van wanhoop?

Ik wil dat u weet dat, hoewel u op dit moment misschien erg lijdt, uw lijden niet zonder doel of betekenis is. We zullen binnenkort samen onderzoeken wat ik daarmee bedoel.

Ik ben verdrietig … Wat kan ik doen om me beter te voelen?

Je bent naar dit artikel gekomen om je beter te voelen. Dat begrijp ik. En ik verwelkom je om mild voor jezelf te zijn en zoveel mogelijk van dit artikel te leren als je kunt. Ik leer je hoe je je beter kunt voelen omdat ik mezelf heb geleerd hoe ik me beter kan voelen; er is geen andere manier waarop ik dit artikel had kunnen schrijven.

Net als jij heb ik veel pijn ervaren in mijn leven: emotionele pijn, psychologische pijn, en chronische fysieke pijn. Ik ben een gewonde genezer; een sjamaan, in mijn eigen recht, die heeft geleerd om mijn eigen pijn om te zetten in mijn eigen medicijn. Dit heilige alchemistische proces zou nooit zo vroeg in mijn leven zijn begonnen zonder de hulp van mijn partner, Mateo Sol.

Hoewel ik nog steeds de harde steken van pijn voel, leer ik de ervaring om te zetten in iets waar ik zelf beter van word. “Hoe is dat mogelijk?” zul je je afvragen, “Ik ben verdrietig, hartverscheurend … hoe kan dat in hemelsnaam in mijn voordeel werken?” Welnu, ik kan proberen je te laten zien hoe, maar de rest ligt in jouw handen.

Hier zijn een paar belangrijke dingen die ik wil dat je weet en/of in praktijk brengt om jezelf te helpen je beter te voelen:

1. Zoek een rustige plek van eenzaamheid.

Dit klinkt misschien contra-intuïtief, maar om je beter te voelen, moet je wat tijd uit de mensen en het leven nemen. Je zou de deur van je slaapkamer kunnen sluiten, op een rustig bankje in het park gaan zitten, een eenzame wandeling maken, of een andere plek vinden die je de tijd geeft om na te denken en te verwerken wat je hebt ervaren.

Hoe meer lawaai, verstoringen en afleidingen er zijn, hoe gemakkelijker het is om meegezogen te worden in een hersenloze cyclus van onbetwijfelde ellende.

2. Vraag: “Is dat waar?”

Als je eenmaal stil en stil bent, zul je op natuurlijke wijze het moment, de woorden, de handelingen, de situatie of de persoon herbeleven die je zo’n groot verdriet en leed bezorgden. Je geest zal het moment steeds opnieuw afspelen omdat je het probeert te begrijpen. Sta jezelf toe dit te doen, maar realiseer je ook dat je geest zich gemakkelijk zal vastklampen aan elke conclusie, veronderstelling of misvatting die zich voordoet. Je zou bijvoorbeeld direct kunnen aannemen dat de reden waarom je partner kritiek heeft op je gewicht is dat ze je lelijk vinden en dat ze niet meer van je houden. Vraag jezelf in deze situatie af: “Is dat waar? Weet ik echt, echt dat dit waar is?” Waarschijnlijk zal je antwoord zijn: “Nee, ik weet niet of het absoluut waar is of niet.” Dit opent een ruimte om andere mogelijkheden te overwegen: misschien waren ze onzeker over hun eigen gewicht, misschien waren ze schuldig over hun eigen voedselkeuzes die dag, misschien had hun snarkiness niets te maken met jou persoonlijk, enzovoort.

Ik zal een persoonlijk voorbeeld gebruiken. Gisteren kreeg ik een vreemde e-mail van een auteur met wie ik had samengewerkt aan mijn boek. Deze auteur had eerder toegezegd mijn boek te recenseren, en toen ik vroeg of ze het goed vonden dat ik hun recensie op de achterflap zou publiceren, zeiden ze “ja.” Maar plotseling kreeg ik een willekeurige e-mail van hen waarin ze zeiden dat ze “niet denken dat we op dezelfde lijn zitten” en dat ze niet willen dat hun recensie van mijn boek wordt gepubliceerd. Dat was het. Geen uitleg. Helemaal niets. Tot ziens.

Natuurlijk was ik geschokt en overstuur. Mijn onmiddellijke gedachte was: “ze deden alleen maar alsof ze mijn boek goed vonden; ze gaven het vijf sterren, maar ze vinden het rotzooi.” Ik voelde me toen beschaamd, beschaamd, gekwetst en afgewezen. Maar ik stopte. Ik zag de waarde in de ervaring en vroeg: “Is dat waar? Weet ik echt dat ze mijn boek waardeloos vinden?” Dat weet ik niet. Misschien hebben ze het niet echt gelezen en voelden ze zich zelf in verlegenheid gebracht? Misschien waren ze jaloers op alle positieve recensies die het boek heeft gekregen, of voelden ze zich ongemakkelijk door de dreigende schijnwerpers die zij zouden krijgen? Wie weet. Maar mezelf openstellen om mijn veronderstellingen in twijfel te trekken, bracht me een grote en verrassende emotionele bevrijding.

3. Zie wat je voelt moedig onder ogen. Stop met weglopen.

Wanneer we intens emotioneel leed of ongemak voelen, is het natuurlijk voor elke vezel van ons wezen om weg te lopen en ons te verbergen. We doen dit door onze emoties te verdoven met TV, technologie, drugs, alcohol, seks, vrienden en eten, en door onszelf zo lang mogelijk af te leiden tot het “slechte gevoel weggaat.” Maar dat doen ze niet. Ze zijn er nog steeds, op de loer diep van binnen, opgesloten in de donkere plekken van ons schaduwzelf. Hoezeer je ook denkt dat je kunt vermijden wat je voelt, je kunt het niet. Het zal altijd terugkomen en je achtervolgen in de een of andere vorm, vaak met een nog grotere intensiteit. Uiteindelijk, na het vermijden van onze emoties voor zo lang, eindigen sommigen van ons zelfs met psychische aandoeningen of chronische gezondheidstoestanden.

Dit is precies waarom je onder ogen moet zien wat je nu voelt, met moed. Als er iets is, bedank jezelf dan voor je bereidheid om sterk en moedig te zijn in het aangezicht van zulke grote innerlijke beroering. Weinig mensen zijn zoals u in hun bereidheid om dit te doen.

Nadat u een rustige plek hebt gevonden om te zitten of stil te zijn, moet u het genezingsproces verwelkomen. Aan het begin van elk genezingsproces moet u erkennen wat er is gebeurd en uzelf toestaan te voelen wat u voelt. Je kunt je bijvoorbeeld beschaamd, schuldig, waardeloos, lelijk, slecht, bang of boos voelen (of een combinatie van deze gevoelens en vele andere). Wees stil en sta jezelf toe deze gevoelens volledig te voelen. Laat jezelf deze gewaarwordingen uit je systeem halen zodat ze je niet langer vervuilen. Reinig jezelf door je eraan over te geven.

Dit proces kan een uur duren, of het kan een hele dag duren of zelfs langer. Maar eer jezelf en je moed, en hou vol. Het is het waard.

4. Herinner jezelf eraan dat hoezeer je ook denkt dat je alleen bent, je veel gezelschap hebt.

Wanneer we pijn voelen, ontwikkelen we vaak een zeer kleine, zeer slachtofferachtige denkwijze over onszelf die ongeveer zo klinkt: ” … ik ben verdrietig. Dit is verschrikkelijk. Ik wil me niet zo voelen. Ik haat dit. Ik heb dit nooit gewild. Waarom ik?” enzovoort. Natuurlijk hebben we de neiging om ons zozeer te richten op de bron van ons lijden, en op onze pijn zelf, dat we een kortzichtig perspectief op het leven ontwikkelen, in de overtuiging dat we er helemaal alleen voor staan. Dit draagt natuurlijk aanzienlijk bij aan onze pijn.

De waarheid is dat ik verdrietig ben, jij bent verdrietig, we zijn allemaal op een bepaald moment verdrietig. We zijn allemaal verraden, we zijn allemaal afgewezen, we zijn allemaal mishandeld. Hoe eerder je jezelf daaraan herinnert, hoe beter je met je verdriet kunt omgaan, en hoe minder het je in zijn greep zal hebben.

5. Alles vergaat – en zo ook je verdriet.

Vertel me, wat blijft er voor eeuwig hetzelfde? Niets. En uw verdriet ook niet. Net zoals de wolken door de lucht rollen en wegdrijven, zo zal ook je verdriet uiteindelijk verdwijnen. Hoewel je nu rouwt, zal deze ervaring over een dag, een week of een jaar een voorbijgaande herinnering zijn. Dit helpt misschien niet om je pijn onmiddellijk te bedwingen, maar het helpt wel om de ernst ervan te verminderen en het niveau waarop het je verteert.

6. Je pijn is een harde, maar eerlijke en krachtige leraar. Gebruik het. Hier is hoe:

Het is gemakkelijk om slachtoffer te zijn, het is gemakkelijk om te zwelgen in onze pijn, en tot op zekere hoogte zijn dit beide noodzakelijke stappen die we allemaal ondergaan totdat we ons realiseren dat ze ons op geen enkele heilzame manier dienen.

Voor een lange tijd heb ik onmiddellijk op elke pijnlijke omstandigheid gereageerd met een emotionele reactie, denkend dat de wereld vergaan is en dat niets ooit nog goed zal zijn. Maar Sol heeft voortdurend tegen me gezegd: “Waarom zie je dit als iets om ongelukkig over te zijn? Waarom zie je het niet als een les waar je van kunt leren?” Door de tijd heen heb ik dit advies echt ter harte genomen, en het heeft de manier waarop ik pijn zie radicaal veranderd.

Pijn kan je een aantal dingen leren; het kan je manieren leren om je als persoon te verbeteren; het kan je leren over emotionele veerkracht; het kan je leren over je eigen onontdekte kwetsbaarheden en kernwonden; het kan je wijsheid leren; en het kan je leren over hoe je een meer geaard persoon kunt zijn. Zonder pijn zou het onmogelijk voor ons zijn om plezier te begrijpen. Zonder nacht zouden we de dag niet kunnen waarderen. Dit is de essentie van het Taoïsme: het een is nodig om het ander in evenwicht te brengen.

Finishing …

Hoewel je pijn ervaart, begrijp dat je niet je pijn bent. Hoe meer u zich met uw pijn identificeert en hoe meer uw pijn “u” wordt, hoe meer u lijdt. Lees dit artikel om te ontdekken waarom jij niet je pijn bent.