Ik volg Krista D. Ball (@kristadb1) op Twitter sinds ik een paar jaar geleden voor het eerst haar boek las, What Kings Ate and Wizards Drank: A Fantasy Lover’s Food Guide, een aantal jaren geleden. Het is een uitmuntend boek en het zal je gegarandeerd de stuipen op het lijf jagen elke keer als je questers even pauzeren om een snelle konijnenstoofpot te koken in het veld. Als je fantasy leest of schrijft, moet je echt een exemplaar op de kop tikken.

In ieder geval ben ik Krista op Twitter blijven volgen omdat ze zo nu en dan haar Newfoundlandse foodie-zelf loslaat. Ik ben altijd gefascineerd geweest door regionaal voedsel, en Newfoundland heeft een aantal geweldige.

Op een recente reis naar haar ouders, Krista opgepikt wat klinkt als een metrische vrachtwagenlading kabeljauwtongen. Ze was er erg enthousiast over, maar zoals je kunt zien, had ik moeite om het concept te begrijpen.

Ondanks Krista’s verzekeringen, had ik nog steeds moeite om het concept van kabeljauwtongen te verwerken. Dus zocht ik het op.

Wat is kabeljauwtong precies?

Ik vond een uitstekend artikel op Atlas Obscura over dit onderwerp. U zult opgelucht zijn te weten dat gebakken kabeljauwtongen een echt voedsel zijn. Blijkbaar smaken ze als sint-jakobsschelpen. Mensen eten ze lichtjes gebakken in beslag en gekruid met zout, peper, en kleine stukjes varkensvlees. Klinkt best lekker, eigenlijk.

Maar in een schokkende wending, kabeljauwtongen zijn niet echt tongen. Volgens Atlas Obscura, zijn kabeljauwtongen eigenlijk een kleine spier die uit de rug van de vis wordt gehaald. Ze worden gewoon tongen genoemd omdat het zo smakelijker is voor de consument. Theoretisch althans. (Mijn dochter wil dat ik er hier op wijs dat “kabeljauwtong” een zekere universele aantrekkingskracht mist.)

Gebakken kabeljauwtongen werden een delicatesse nadat de kabeljauwvisserij in de Labradorzee instortte. Toen er kabeljauw in overvloed was, namen de mensen niet de moeite om die rare spier uit te lepelen en als voedsel te verpakken. Maar toen de kabeljauw zelf een kostbaar goed werd, werd elk eetbaar stukje ervan iets om van te smullen.

Nadat ik geleerd had dat kabeljauwtongen geen echte tongen zijn, vroeg ik me af…

Zijn er vissen met tongen?

Mijn man heeft immers in de bek van menig zeebaars gekeken en daar was geen tong te bekennen.

Het blijkt dat sommige vissen wel een tong hebben, maar niet zoals wij.

Volgens Science Focus, de online site van BBC Focus Magazine, hebben de meeste vissen een benige structuur aan de onderkant van hun mond, een basihyal genaamd. Basihyal hebben geen smaakpapillen, zijn niet echt gespierd, en hebben niet veel bereik van de beweging, zodat we misschien niet herkennen ze als tongen als we ze zagen. Wetenschappers denken dat deze plooien zijn geëvolueerd om de ventrale aorta (die vrij dicht bij de mond van een vis ligt) te beschermen tegen beschadiging door contact met super wiggly voedsel.

Lezer, het wordt nog erger.

Wat echt gruwelijk is, hoewel, is dat sommige vis tongen zijn uitgerust met tanden voor het vastklampen aan prooi. Natuurlijk, ontdekte ik dit met dank aan het Australische Museum. (Van de tien wezens die me het meest angst aanjagen, leven er negen in Australië.) Tot ik deze blog post schreef had ik me nooit gerealiseerd dat vistanden op mijn lijst van angstaanjagende schepsel kenmerken stonden, maar daar zijn ze. Recht boven het item voor Mutant Chicken Teeth.

Related Links:

• Fish FAQ: Hebben vissen tongen? (Australisch Museum)
• Hebben vissen tongen (Science Focus)
• Hebben vissen tongen en andere vragen (Auckland Museum)
• Gebakken kabeljauwtongen (Atlas Obscura)
• Studie van kippentanden werpt licht op evolutie (NPR)