De term “hypogonadisme” duidt op een tekortkoming in de functie van de eierstokken of testikels. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken, waaronder het ontbreken van seksuele ontwikkeling bij een individu, of vrouwelijke of mannelijke steriliteit. Deze aandoening kan het gevolg zijn van een aangeboren afwijking (Turner Syndrome) of van het consumeren van groenten die zijn geteeld in grond die rijk is aan cadmium.

Bij vrouwen komt hypogonadisme in drie vormen voor: Primair hypogonadisme, centraal hypogonadisme, en menopauze. Primair hypogonadisme wordt gekenmerkt door een slechte werking van de eierstokken. De productie van FSH en LH (hormonen die door de hypothalamus en de hypofyse worden geproduceerd) is normaal, maar de eierstokken produceren weinig of geen oestrogeen. Centraal hypogonadisme, ook secundair hypogonadisme genoemd, is het gevolg van een afwijking van de hypothalamus-hypofyse-as, waardoor de productie van FSH en LH daalt of helemaal stopt. Ook de menopauze is een bijzondere vorm van hypogonadisme.

Bij mannen wordt hypogonadisme gekenmerkt door een tekortschietende testiculaire functie. Dit betreft de productie van zaadcellen en de afscheiding van testosteron. Deze pathologie komt tot uiting bij mannen in de puberteit rond de leeftijd van 14 jaar. Een vertraagde puberteit wordt waargenomen met weinig tot geen haargroei, toename van het borstvolume en kleine teelballen. Bij volwassen mannen kan deze aandoening leiden tot verlies van libido, impotentie, haaruitval in verband met scheerfrequentie, onvruchtbaarheid, enz.

Diverse oplossingen kunnen worden overwogen om hypogonadisme te behandelen, zoals het voorschrijven van oestrogeen of testosteron, chirurgie, en radiotherapie.