Golf van Mexico
(Golf van Mexico)
Oceaan of zee van de IHO (id. nr.: 26)
Golf van Mexico.Nr. id.: 26)
Golf van Mexico.gif Satellietbeeld van de Golf (NASA)
Geografisch / administratieve locatie
Oceaan	Oceaan Atlantisch
Continent	Noord-Amerika
Islands (grens)	Cuba
Ecorregion	—-
Land(en)	Mexico Verenigde Staten Verenigde Staten van Amerika Verenigde Staten van Amerika Verenigde Staten Cuba
Divisie (en)	Alabama (VS) Florida (VS) Louisiana (VS) Missississippi (USA) Texas (USA) Tamaulipas (MEX) Veracruz (MEX) Tabasco (MEX) Campeche (MEX) Yucatán (MEX)
Waterlichaam van water
Nabije zeeën	Caribisch en Atlantisch
eilanden	Perez-eiland (rif Los Alacranes), Florida Keys en Bermeja Island
Gedraineerde rivieren	—–
Oppervlakte	1.550.000 km²
Maximale diepte	4384 m (Sigsbee Trench)
Voorkomen van waterlichamen
Diepte	4384 m (Sigsbee Trench)
Golven en baaien	Golf van Campeche en Baai van Apalachee
Straits	Gracht van Yucatan (met het Caribisch gebied) en Straat van Florida (met de Atlantische Oceaan)	Gracht van Florida
Straits	Gracht van Yucatan (met het Caribisch gebied) en Straat van Florida Florida (met de Atlantische Oceaan)
Andere kenmerken	Yucatan en Florida schiereilanden
Andere gegevens
Andere kenmerken	Yucatan en Florida schiereilanden
Andere gegevens
Eerste verkenning	Amerigo di Vespucci (1497)
IHO nummer	26
Press

De Golf van Mexico. Zeegebied tussen de kusten van Mexico, de Verenigde Staten en Cuba. De Mexicaanse staten die een kustlijn met de Golf hebben zijn: Tamaulipas, Veracruz, Tabasco, Campeche, Yucatan. De Amerikaanse staten zijn: Florida, Alabama, Mississippi, Louisiana en Texas. In het oostelijk deel van de Golf ligt het eiland Cuba, de uitmonding van de Golf in de Atlantische Oceaan, terwijl het schiereiland Yucatan, eveneens in het westen, de Golf scheidt van de Caribische Zee.

Geografie

De Golf van Mexico is, evenals de aangrenzende Caraïbische Zee, een maritiem gebied van de Atlantische Oceaan dat vrijwel geheel omgeven is door het Amerikaanse continent en de eilanden. Om die reden wordt het ook wel eens “het Amerikaanse Middellandse-Zeegebied” genoemd. Terwijl de Golf van Mexico uitgestrekte continentale plateaus heeft die tot diep in de zee reiken, zijn de Caribische plateaus kleiner en lopen zij uit in kloven die een diepte bereiken van 2.000 tot 3.000 meter. In beide zeeën is overvloedig wetenschappelijk onderzoek verricht; de geschiedenis van hun geologische evolutie vertoont echter nog belangrijke leemten in de kennis. Terwijl zich in de Caraïbische Zee geïsoleerde seismische gebeurtenissen en vulkaanuitbarstingen voordoen, is het bekken van de Golf van Mexico geologisch gezien stabieler.

Beide zeegebieden zijn met de Atlantische Oceaan verbonden door talrijke zeestraten en doorgangen. De uitwisseling van watermassa’s tussen de verschillende zeebekkens is echter beperkt, aangezien de communicatiegebieden over het algemeen ondiep water zijn. Het Kanaal van Yucatan verbindt de Caribische Zee met de Golf van Mexico. Het water van het Caribisch gebied is helder, heeft een lager zoutgehalte dan dat van de Atlantische Oceaan en stroomt tegen de wijzers van de klok in. Het water stroomt het Caribisch gebied binnen, hoofdzakelijk via de zeestraten van de Kleine Antillen, waar het opwarmt en het gebied verlaat via het Kanaal van Yucatan in de richting van de Golf van Mexico. Deze wateren vormen hier de bronnen van de Golfstroom. De Caraïbische Zee ligt in de noordelijke zone van de passaatwinden en wordt derhalve gekenmerkt door de constante aanwezigheid van oostelijke winden. De zwaarste regenval doet zich voor tijdens de hete tropische zomer. Dit is ook de tijd waarin de meeste orkanen uit de Atlantische Oceaan aan land komen in het Amerikaanse Middellandse-Zeegebied, terwijl plaatselijk gevormde tropische cyclonen zeldzaam zijn.

De warme wateren van de Golf van Mexico en de Caribische Zee herbergen een van de spectaculairste en biologisch meest diverse ecosystemen op aarde. Naast zeldzame soorten zoals zeekoeien, speelse gevlekte dolfijnen en reusachtige walvishaaien, zijn er zeeschildpadden, alligators en verschillende soorten kraanvogels in overvloed. Vooral de Golf van Mexico staat bekend om zijn rijkdom aan vis, waarvan de belangrijkste soorten bijvoorbeeld zeeforel, zalm, tong, makreel, tonijn, zeilvis, mojarra, tandbaars en cubera zijn.

De regio kampt met ernstige milieuproblemen. Toerisme, sportvisserij en commerciële visserij hebben reeds enkele kleine koraaleilanden verwoest. Lokale garnaalvissers komen in conflict met schildpaddenbeschermers en natuurbeschermers maken zich zorgen over de grote bijvangst van bedreigde diersoorten. De achteruitgang van sommige pelikaan- en kraanvogel soorten is de laatste jaren echter tot staan gebracht, en milieugroeperingen zijn nu actief in het beschermen van veel van de kleine eilanden.

Producten als aardolie en aardgas, ijzererts, bauxiet, suiker, koffie en bananen behoren tot de belangrijkste handelsgoederen van het Amerikaanse Middellandse-Zeegebied. In deze maritieme regio bevinden zich duizenden olie-exploratieplatforms en raffinaderijen, waardoor accidentele lekkages en platformbranden bijna onvermijdelijk zijn en moeilijk te controleren. Bovendien is de regio economisch sterk afhankelijk van de Amerikaanse en Europese handel en van de toeristische industrie.

Geschiedenis

In het gedeelte van de Golf van Mexico dat overeenkomt met de noordkust van het schiereiland Yucatan, in de richting van het Kanaal van Yucatan, is naar verluidt 65 miljoen jaar geleden een meteoriet neergekomen die een krater van 180 km doorsnee heeft gevormd, de Chicxulub-krater genaamd, en die het uitsterven van dinosaurussen en andere diersoorten heeft veroorzaakt.

Mariene grenzen

De hoogste internationale autoriteit inzake de afbakening van de zeeën, de Internationale Hydrografische Organisatie (IHO), definieert in haar wereldreferentiepublicatie, “Limits of oceans and seas” (3e editie 1953), de Golf van Mexico (die het identificatienummer 26 heeft) als volgt: In het zuidoosten,
Een lijn tussen de vuurtoren van Kaap Catoche (21º37’N, 87º04’W) en de vuurtoren van Kaap Antonio in Cuba, over dit eiland tot de meridiaan 83ºWL en noordwaarts langs deze meridiaan tot de breedtegraad van de zuidpunt van Tortugas Secas (24º35’N), Langs deze breedtegraad in oostelijke richting tot Rebecca Shoal (82º35’W) en vandaar door de Florida Keys en Banks tot het vasteland aan het oostelijke einde van Florida Bay, worden alle wateren van Dry Tortugas Sound en het vasteland beschouwd als wateren in de Golf.|col2=Op het Zuidoosten,
Een lijn die het licht van Kaap Catoche (21º37’N, 87º04’W) verbindt met het licht op Kaap Antonio in Cuba, door dit eiland tot de meridiaan van 83ºWL en de noordwaartse langs deze meridiaan tot de breedte van de zuidpunt van de Dry Tortugas (24º35’N), Langs deze breedtegraad oostwaarts tot Rebecca Shoal (82º35’W), vandaar door de zandbanken en Florida Keys tot het vasteland aan het oostelijke einde van Florida Bay, waarbij alle smalle wateren tussen de Dry Tortugas en het vasteland worden geacht deel uit te maken van de Golf.|Grenzen van oceanen en zeeën. P. 14.

Bronnen