Wat is rouwen?
Rouwen is een normale en natuurlijke reactie op verlies. Hoewel we vaak verwachten dat we rouwen om de dood van een familielid of vriend, kunnen veel andere belangrijke verliezen ook rouw veroorzaken. Voorbeelden hiervan zijn:
- Het einde van een relatie
- Een verhuizing naar een nieuwe gemeenschap
- Een langverwachte kans of levensdoel wordt plotseling voor ons gesloten
- De dood van een huisdier
- Iemand van wie we houden krijgt een mogelijk levensbedreigende ziekte
- Iemand van wie we houden krijgt een mogelijk levensbedreigende ziekte
- Iemand van wie we houden krijgt een mogelijk levensbedreigende ziekte
Rouwen om dergelijk verlies is belangrijk omdat het ons in staat stelt energie te ‘bevrijden’ die gebonden is aan de verloren persoon, object of ervaring, zodat we die energie elders kunnen investeren. Totdat we effectief rouwen zullen we het waarschijnlijk moeilijk vinden om opnieuw te investeren; een deel van ons blijft gebonden aan het verleden.
Rouwen is niet vergeten. Noch is het verdrinken in tranen. Gezond rouwen resulteert in het vermogen om ons het belang van ons verlies te herinneren – maar met een herboren gevoel van vrede, in plaats van verschroeiende pijn.
Het ervaren van rouw
Geen twee mensen zullen rouw waarschijnlijk op dezelfde manier ervaren. De manier waarop we denken en voelen, de manier waarop ons lichaam functioneert, en de manier waarop we met anderen omgaan, kunnen allemaal worden beïnvloed. Enkele van de meest voorkomende ervaringen zijn:
- Moeilijkheden om zich te concentreren
- Pathie
- Woede – op de verantwoordelijken, op de overledene, op onszelf, op God, op een willekeurig doelwit
- Wraakgevoelens – “Had ik maar gedaan. . .”
- slaapstoornissen
- verlies van eetlust
- terugtrekking van anderen
- Irriteerbaarheid
- Intense droefheid of tranen wanneer een herinnering wordt opgeroepen
- Nood
- Eenzaamheid, of een gevoel van afgescheidenheid van anderen
- verlies van de zin van het leven
Soms zijn onze reacties zo veranderlijk, intens of irrationeel dat we bang zijn dat we gek aan het worden zijn. Vaak zijn rouwende mensen bang om de confrontatie met hun verdriet aan te gaan uit angst dat ze, als ze de deur opendoen, verzwolgen zullen worden in een vloedgolf van tranen of woede. Hoewel dit zeer onwaarschijnlijk is, is het toelaten van anderen om ons te helpen in ons rouwproces een goede verzekering dat we ons evenwicht zullen bewaren.
Hoe intens onze rouwervaringen ook mogen zijn, ze zijn tijdelijk . Er is leven na verdriet – als we onze reacties erkennen en doorwerken, in plaats van te proberen ze te stoppen.
Hoe doe je aan rouwwerk?
Gelukkig lijkt een groot deel van het proces van gezond rouwen in onze genen te zijn ingebouwd. Het erkennen en verwerken van verliezen is zo’n natuurlijk proces dat veel ervan zonder onze leiding zal gebeuren – als we onze verwachtingen over hoe we “zouden moeten” rouwen wat temperen en onze behoefte aan controle wat laten varen.
Maar gezond rouwen is een actief proces; het is niet waar dat “je het gewoon tijd moet geven”. Een manier om het werk dat gedaan moet worden te begrijpen, is om rouwen te zien als een reeks taken die we moeten voltooien (niet noodzakelijkerwijs in volgorde):
- De finaliteit van het verlies accepteren;
- Het volledige scala van gevoelens die we als gevolg van het verlies ervaren erkennen en uiten;
- Zich aanpassen aan een leven waarin de verloren persoon, het object of de ervaring afwezig is;
- Afscheid nemen, onze beweging naar een nieuwe vrede met het verlies ritualiseren.
Goede vrienden, familieleden, of een persoonlijke raadgever kunnen allen behulpzaam zijn bij het doen van dit vitale werk. U kunt ook veel doen om uzelf te helpen.
Uzelf door rouw helpen
Actief en gezond rouwen vereist evenwicht – het in evenwicht brengen van de tijd die u direct aan uw verdriet besteedt met de tijd die u besteedt aan het verwerken van uw dagelijkse leven; het in evenwicht brengen van de hoeveelheid tijd die u met anderen doorbrengt met de tijd die u alleen doorbrengt; het in evenwicht brengen van het zoeken van hulp bij anderen met het zorgen voor uzelf. Als je je te sterk concentreert op één van deze combinaties, raak je van het juiste spoor af.
Hier zijn enkele dingen die anderen nuttig hebben gevonden bij hun gezonde rouwverwerking. Kies degene die bij je passen, of verzin je eigen methoden van zelfzorg. Vergeet niet dat rouwen een actief proces is, het kost energie die je waarschijnlijk tijdelijk zult moeten onttrekken aan de gebruikelijke bezigheden van je leven. Behandel uzelf met dezelfde zorg, verdraagzaamheid en genegenheid die u een gewaardeerde vriend in een vergelijkbare situatie zou betonen.
- Ga voorzichtig te werk – neem de tijd die nodig is, in plaats van uzelf een deadline te geven voor wanneer u er “overheen” moet zijn;”
- verwacht en accepteer enige vermindering van uw gebruikelijke efficiëntie en consistentie;
- Probeer een tijd lang geen nieuwe verantwoordelijkheden op u te nemen of belangrijke levensbeslissingen te nemen;
- Bespreek uw verdriet en uw herinneringen regelmatig met iemand die u vertrouwt;
- Accepteer hulp en steun wanneer u die wordt aangeboden;
- Zorg vooral voor een gezond eet- en slaappatroon;
- Sport matig en regelmatig;
- Houd een dagboek bij;
- Lees – er zijn veel nuttige boeken over rouw; een aantal vindt u op de achterkant van deze brochure. Als verdriet wordt begrepen, is het gemakkelijker te verwerken;
- Plan, en sta jezelf toe om zonder schuldgevoel te genieten van goede tijden. Het doel is evenwicht;
- Draag of draag een verbindend voorwerp-een aandenken dat u symbolisch aan uw verlies herinnert. Anticipeer op het moment in de toekomst dat u deze herinnering niet langer hoeft te dragen en laat het voorzichtig los;
- Vertel aan uw omgeving wat u helpt en wat niet. De meeste mensen zouden graag helpen als ze wisten hoe;
- Neem een warm, ontspannend bad;
- Neem contact op met een consulent;
- Geef regelmatig een massage;
- Stel dagelijks een bepaalde tijd vrij om herinneringen op te halen en te ervaren welke gevoelens bij die herinneringen opkomen;
- Kies uw ontspanning zorgvuldig uit – sommige films, tv-programma’s of boeken kunnen reeds sterke gevoelens versterken;
- Neem deel aan een steungroep – er zijn honderden van dergelijke groepen en mensen hebben een geweldig vermogen om elkaar te helpen;
- Plan ‘speciale dagen’, zoals feestdagen of verjaardagen. Op deze momenten kunnen de gevoelens bijzonder intens zijn;
- Bidt;
- Neem yogales;
- Neem contact op via internet. Er zijn veel bronnen voor mensen in rouw, en ook mogelijkheden om met andere rouwenden te chatten;
- Ventileer je woede op een gezonde manier, in plaats van het in te houden. Een stevige wandeling of een partijtje tennis kan helpen;
- Spreek met een spiritueel leider;
- Plaats uzelf in de natuur;
- Doe iets om iemand anders te helpen;
- Schrijf uw lessen op. Gezonde rouw zal je veel te leren hebben.
Aanbevolen lectuur
Voor meer informatie over het rouwproces en hoe je jezelf of iemand in rouw kunt helpen, zijn hier een paar uitstekende bronnen:
- Hoe verder te leven als iemand van wie je houdt overlijdt. Rando, T.A. (1991).
- Inzicht in je verdriet: Tien essentiële toetsstenen voor het vinden van hoop en het helen van je hart. Wolfelt, A.D. (2004).
- Als er geen woorden zijn: Je weg vinden om met verlies en rouw om te gaan. Walton, C. (1996).
- Hoe je gebroken hart te herstellen: Overwin emotionele pijn bij het einde van een relatie. McKenna, P. & Wilbourn, H. (2005).
- Ik was nog niet klaar om afscheid te nemen: Overleven, verwerken en genezen na de dood van een dierbare. Noel, B. & Blair, P.D. (2000).
- Mannen huilen niet. . . vrouwen wel. Martin, T.L. & Doka, K.J. (1999).
- Ambigu verlies. Goss, P. (1998).
- Geen tijd om afscheid te nemen: Het overleven van de zelfmoord van een dierbare. Fine, C. (1997).
- Herstellen van het verlies van een broer of zus. Donnelly, K.F. & Toomey, M. (2000).
- Wanneer ouders overlijden. Myers, E. (1997).
- Nooit te jong om het te weten: De dood in het leven van kinderen. Silverman, P.R. (2000).