Op 24 april 1965 protesteerden duizenden Armeniërs in de straten van Jerevan tijdens de vijftigste verjaardag van de Armeense genocide en vroegen om erkenning ervan door de regering, maar de Sovjettroepen trokken de stad binnen en herstelden de orde. Om verdere protesten te vermijden, stemde het Kremlin ermee in een monument op te richten ter ere van hen die bij deze gruweldaad het leven lieten. In 1967 werd in Yerevan een monument gebouwd, ontworpen door de architecten en Kalashian Mkrtchyan, bestaande uit een 44 meter hoge stele die de nationale wedergeboorte van de Armeniërs symboliseert en twaalf monolieten die in een cirkel zijn opgesteld om de twaalf verloren provincies voor te stellen die nu op Turks grondgebied liggen. In het midden van de cirkel brandt een eeuwige vlam ter nagedachtenis aan de doden, terwijl langs het pad dat naar het monument leidt, een 100 meter lange herdenkingsmuur de namen vermeldt van de dorpen waar de moorden hebben plaatsgevonden.
De onafhankelijkheid en de oorlog om Nagorno-Karabach
Op 23 augustus 1990, een jaar voor de ineenstorting van de Sovjet-Unie, verklaarde Armenië zich onafhankelijk. De onafhankelijkheid werd echter pas officieel erkend op 21 september 1991, de dag waarop de nieuwe Republiek Armenië werd uitgeroepen. De spanningen tussen Armenië en Azerbeidzjan bleven echter toenemen vanwege het grondgebied van Nagorno-Karabach, culminerend in het uitbreken van een oorlog tussen de twee landen die, ondanks een in 1994 ingesteld staakt-het-vuren, nog steeds niet is opgelost.
Armenië vandaag
Armenië heeft sinds zijn onafhankelijkheid, ondanks de blokkade van de grenzen met Turkije en Azerbeidzjan, een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt en staat sindsdien bekend als “de tijger van de Kaukasus” met een groeipercentage van dubbele cijfers. De ontwikkeling wordt gefinancierd door het internationale netwerk van expats van de diaspora, die elk jaar 1,5 miljard dollar betalen: ongeveer 20% van het BBP. Armoede is nog steeds wijdverspreid: om dit te bestrijden steunt de regering export gericht op hoge technologie en menselijk kapitaal en, hoewel in de laatste vijf jaar de economische boom is afgenomen, is Armenië nog steeds een land met een sterke groei dankzij de vriendschappelijke betrekkingen die het onderhoudt met de andere buurlanden: Rusland, Georgië en Iran.