De groepering werd op 1 april 1971 opgericht met een bijeenkomst in het Nataniel-stadion en een toespraak van haar leider, de advocaat Pablo Rodríguez Grez. Zij maakte actief deel uit van de oppositie tegen de regering van de Volkseenheid van Salvador Allende, en voerde verschillende acties uit van proselitisme, sabotage en terroristische aanslagen, en nam deel aan protesten en pottenbakkerij tegen de regering. Hij steunde de staatsgreep en noemde de regering van Allende een “dictatuur van het proletariaat” en voegde eraan toe dat de Eenheid van het Volk “de Chileense samenleving corrumpeerde”. Voor zijn acties ontving het geld van de CIA.
In 1972 voerde de groep een wapensmokkeloperatie uit vanuit Argentinië, geleid door Roberto Thieme, die erin slaagde ongeveer 100 aanvalsgeweren binnen te brengen, bedoeld voor gebruik bij sabotageacties. Datzelfde jaar begon hij met de uitgave van de krant Patria y Libertad, bedoeld om zijn ideeën te verspreiden, met een eerste oplage van 5000 exemplaren, die tot 14 juni 1973 werd uitgegeven.
In maart 1973 voerde een groep van Patria y Libertad, waarvan Michael Townley deel uitmaakte, een operatie uit met als doel een apparaat uit te schakelen dat de regering had geïnstalleerd om de uitzendingen van Channel 5 in Concepción, onderdeel van de Pontificia Universidad Católica de Chile, te verstoren. De gebeurtenissen bereikten hun hoogtepunt met de dood van de arbeider José Tomás Henríquez. De morele verantwoordelijkheid werd toegeschreven aan de priester Raúl Hasbún, uitvoerend directeur van het televisiestation.
Voor de parlementsverkiezingen van 1973 steunde Patria y Libertad openlijk de Confederación Democrática (CODE), hoewel zij opriep tot het stemmen op de gemeenschappelijke lijst van de coalitie en niet op individuele kandidaten.
Moord op de adjudant-ter-zee van president AllendeEdit
In juli 1973 vermoordden militanten van Patria y Libertad en Comando Rolando Matus van de Nationale Partij de adjudant-ter-zee van president Salvador Allende, commandant Arturo Araya Peeters. Hij werd voor zijn huis neergeschoten door een sluipschutter.
Tot dusver is er geen overeenstemming tussen getuigenverklaringen en forensisch bewijs dat het fatale schot van bovenaf werd afgevuurd, waarbij de leden van het commando zich in een lage positie ten opzichte van de commandant bevonden.
De intracorporale baan die het projectiel volgde, met het lichaam in een normale positie, is van voor naar achter, van links naar rechts en lichtjes van boven naar onder. Het schot komt overeen met de zogenaamde lange-afstandsschoten in de forensische geneeskunde en is moorddadig.Autopsierapport van het adjudant-kamp Araya Peeters.
Op de muren van het huis op Fidel Oteíza 1953, in het Providencia-district, waar kapitein Arturo Araya Peeters woonde, werden na 01.30 uur op 27 juli 1973 vijf kogelinslagen aangetekend. Met de kogel die het adjudant-kamp doodde, werden zes schoten afgevuurd in de richting van het balkon op de eerste verdieping van zijn huis, dat rechtstreeks naar het noorden keek, in de richting van Providencia Avenue.
In totaal 32 leden van het Rolando Matus Commando (CRM) van Patria y Libertad, werden gearresteerd en vervolgd door het bureau van de procureur van de marine, na eenvoudige waarschuwingen, en zij werden allen vrijgelaten. Slechts één van hen, Guillermo Claverie, werd, na enige tijd voortvluchtig te zijn geweest, veroordeeld tot drie jaar en één dag gevangenisstraf als de dader van het misdrijf, een straf die hij ook niet heeft uitgezeten, aangezien alle samenzweerders uiteindelijk in 1981 gratie hebben gekregen van Augusto Pinochet Ugarte. Guillermo Claverie heeft niet alleen zijn gevangenisstraf niet uitgezeten, maar heeft ook gratie gekregen van José Toribio Merino.
Onder hen waren: de vermoedelijke dader van de schietpartij (Guillermo Claverie), een leider van de Jeugd van de Nationale Partij en van het Rolando Matus-commando (Uca Eileen Lozano), Odilio Castaño Jiménez, zoon van de bekende bakkerij-handelaar Castaño; Patria y Libertad militant Luis “Fifo” Palma Ramírez, die twee jaar later een prominente rol speelde in de DINA en bij de verdwijningen van het gezamenlijke commando, een neef van DINA-psychiater Laihlacar, bijgenaamd Potin Laihlacar, DR-leider Guillermo Schilling, en een CRM militant, Miguel Sepúlveda Campos, zoon van een bekende gepensioneerde admiraal.
Volgens forensische en ballistische tests die in 2005 zijn uitgevoerd, is met geen van de gevonden wapens het projectiel van het kaliber 22 Long Rifle afgevuurd dat het adjudant-kamp heeft gedood, noch met de vier patronen van het kaliber 22 Long Rifle (drie Orbea en een Remington) die op straat voor het huis van het adjudant-kamp zijn gevonden. Zeven andere patroonhulzen die in Providencia en Lyon zijn gevonden, zijn afgevuurd met hetzelfde wapen als waarmee de drie Orbea-patronen voor het huis van het adjudant-kamp zijn afgevuurd. Het door Claverie gebruikte pistool, dat vermoedelijk de schoten heeft gelost die tot de genoemde 11 Orbea-pods hebben geleid, is echter verdwenen. Daarom kon nooit wetenschappelijk worden vastgesteld dat het dat automatische geweer was dat hen afvuurde.
Zijn vader werd gedood door een uitverkoren scherpschutter die hem van voren doodschoot, vanuit dat grote huis dat nog steeds bestaat en dat een nonnenschool was.Conclusie van de Chileense onderzoekspolitie volgens de zonen van commandant Araya Peters vernietigd na de staatsgreep van 11 september 1973.
De moord op Araya’s adjudant-kamp wordt opnieuw onderzocht door de rechter van de 17e Strafrechtbank van Santiago, Patricia Gonzalez. De magistraat vaardigde in maart 2005 een bevel uit om een onderzoek in te stellen naar de Brigade Speciale Zaken en Mensenrechten van de civiele politie. Bovendien hebben de zonen van de adjudant-kamp op vrijdag 8 oktober 2012 nog een klacht ingediend tegen Jorge Ehlers en andere burgers die deel uitmaakten van het complot. Er zijn ook vermoedens dat, gezien de aard van het moorddadige schot, een gekozen schutter, vermoedelijk behorend tot de marine, hierbij betrokken kan zijn geweest.
SabotageEdit
Dezelfde nacht van Araya’s dood werd de operatie uitgevoerd die bekend staat als “De nacht van de lange slangen” en die bestond uit het onderbreken van de brandstoftoevoer van de belangrijkste benzinestations in de Chileense hoofdstad. Daarna volgden sabotages aan de oliepijpleidingen Con-Con en Concepción, waarbij gebruik werd gemaakt van door de marine geleverde explosieven.
De groep voerde ook explosieve aanvallen uit op hoogspanningsmasten, met als doel de elektriciteitsvoorziening te onderbreken. Bij een gelegenheid slaagden zij erin het land zonder elektriciteit te verlaten, van La Serena tot Puerto Montt.
Militaire staatsgreep van 1973Edit
Na de militaire staatsgreep van 11 september 1973 werd de beweging ontbonden. Sommige leden hebben individueel toegegeven dat zij, na de officiële ontbinding van de beweging op 13 september 1973, hebben deelgenomen aan de schendingen van de mensenrechten tussen 1973 en 1990, tijdens de militaire dictatuur van Augusto Pinochet.
Pogingen tot herarticulatieEdit
2003-2006Edit
Tussen 2003 en 2005 waren er arrestaties van ex-militanten die beschuldigd werden van schendingen van de mensenrechten. In 2006 bekende de voormalige leider Roberto Thieme dat hij onder druk was gezet om in 1973 een aanslag te plegen op het leven van senator Carlos Altamirano.
De laatste jaren stelden zij voor opnieuw te beginnen, een voorstel dat niet veel kracht heeft gewonnen en dat door Pablo Rodríguez Grez is afgewezen. Een van de laatste demonstraties waar ze werden gezien was voor het Palacio de La Moneda in 2006, tijdens de begrafenis van Augusto Pinochet, toen ze acte de présence gaven om hem een laatste eer te bewijzen.
2019-actualityEdit
In 2019, en als gevolg van de sociale uitbarsting, verschenen er accounts op sociale netwerken en graffiti die de groep Patria y Libertad claimden. Eerst op het netwerk Twitter (waarvan zij door het platform werden geweerd), en vervolgens door begin november brand te stichten in het hoofdkwartier van de Communistische Partij in Chillán, waar zij ook “Brigada Manuel Contreras” op een muurschildering hebben gekrast. Op 6 december van hetzelfde jaar staken zij opnieuw brand, ditmaal in La Serena, bij het provisorische gedenkteken dat is opgericht na de dood van Romario Veloz Cortés, een jonge Ecuadoriaan die op 20 oktober door een militaire patrouille werd doodgeschoten tijdens de protesten van 2019; op de plaats van het gedenkteken lagen pamfletten met de “zwarte spin” met de tekst “Dit is zonder te huilen”. Patria y Libertad”. Drie dagen later, ditmaal in La Araucanía, werd een cultureel centrum beklad met symbolen van de groepering, trachtten zij het gebouw binnen te komen en stenigden zij het huis van een militant van de Communistische Partij. Similar acts were repeated in San Antonio, Osorno and Concepción, where memorials to disappeared detainees were attacked.
In early 2020, during the rejection marches, symbols of the Frente Nacionalista Patria y Libertad were seen on uniforms of “La Vanguardia”, a group of extreme right-wing hooded men who sought to confront members of the front line.
At the beginning of 2020, during the rejection marches, symbols of the Frente Nacionalista Patria y Libertad were seen on uniforms of “La Vanguardia”, a group of hooded men of the extreme right who sought to confront members of the front line.
The Nationalist Front for the Homeland and Liberty (Frente Nacionalista Patria y Libertad) was also attacked in the same way.