In juli 1983 besloten de wetgevers in Teheran een deel van de hoofdstad af te sluiten voor het gewone verkeer. Alleen automobilisten met een speciale vergunning mochten de wegversperringen passeren die op verschillende kruispunten naar de verboden zone leidden.
Wel, Iran is Duitsland niet. Respecteer je de wet? Alleen als je niet wegkomt door je recht op vrijstelling te bepleiten bij de verkeerspolitie. Alleen deze keer, alstublieft. Ik zal het morgen niet doen.
Kiarostami installeerde zich op een van die kruispunten en filmde de interactie van één agent met de vele automobilisten die de verboden zone probeerden binnen te rijden. De resultaten zijn voorspelbaar. Bestuurders zonder vergunning proberen met allerlei smoesjes er toch door te komen. De aanwezigheid van een ziekenhuis een blok verderop in de zone rechtvaardigt een verscheidenheid aan medische excuses. De arme agent lijkt overweldigd en laat uit ergernis velen door die de wet overtreden. Recidivisten worden herkend, geconfronteerd met de belofte van gisteren het niet meer te proberen, en we zijn weer terug bij af. Ga je gang mijn medeburger, overtreed de wet en heb een goede dag.
Het probleem met deze film is dat hij te lang doorgaat. De excuses omdat herhalend. Je blijft wachten op wat humoristische thematische variatie, maar er ontwikkelt zich niets fris.