Beschrijving

De diepe fascia van het bovenbeen wordt, naar zijn grote omvang, de fascia lata genoemd; zij vormt een beleg voor het gehele gebied van dit lidmaat, maar varieert in dikte in verschillende delen. Zo is zij dikker in het bovenste en laterale deel van de dij, waar zij een vezelige uitbreiding van de Glutæus maximus ontvangt, en waar de Tensor fasciæ latæ tussen zijn lagen wordt ingebracht; zij is zeer dun achter en in het bovenste en mediale deel, waar zij de Adductor spieren bedekt, en wordt opnieuw sterker rond de knie, waar zij vezelige uitbreidingen ontvangt van de pees van de Biceps femoris lateraal, van de Sartorius mediaal, en van de Quadriceps femoris vooraan.

De fascia lata is van boven en van achteren verbonden met de achterkant van het heiligbeen en het staartbeen; van opzij met de bekkenkam; van voren met het ligamentum inguinalis en met de bovenste schaambeenstam; en van mediaal met de onderste schaambeenstam, met de onderste schaambeenstam en de tuberositeit van het zitbeen, en met de onderrand van het ligament sacrotuberus.

Van de aanhechting aan de crista iliaca loopt hij omlaag over de Glutæus medius naar de bovengrens van de Glutæus maximus, waar hij zich in twee lagen splitst, de ene oppervlakkig aan en de andere onder deze spier; aan de ondergrens van de spier worden de twee lagen weer verenigd.

Lateraal ontvangt de fascia lata het grootste deel van de aanhechtingspees van de Glutæus maximus, en wordt evenredig verdikt.

Het deel van de fascia lata dat aan het voorste deel van de bekkenkam vastzit, en overeenkomt met de oorsprong van de Tensor fasciæ latæ, strekt zich uit langs de laterale zijde van het dijbeen in twee lagen, de ene oppervlakkig aan en de andere onder deze spier; aan het onderste uiteinde van de spier verenigen deze twee lagen zich en vormen een sterke band, die eerst de insertie van de spier heeft ontvangen. Deze band wordt naar beneden toe voortgezet onder de naam iliotibiale tractus (iliotibiale band) en is verbonden met de laterale condylus van het scheenbeen. Het deel van de iliotibiale band dat onder de Tensor fasciæ latæ ligt, wordt naar boven verlengd en sluit aan op het laterale deel van het kapsel van het heupgewricht.

Onderaan is de fasciæ lata gehecht aan alle markante punten rond het kniegewricht, namelijk de condylen van het femur en de tibia, en de kop van het fibula. Aan weerszijden van de knieschijf wordt zij verstevigd door dwarsvezels van de onderste delen van de Vasti, die aan dit bot vastzitten en het ondersteunen. Hiervan zijn de laterale het sterkst, en zijn doorlopend met de iliotibiale band.

De diepe oppervlakte van de fascia lata geeft twee sterke intermusculaire septa, die zijn gehecht aan de gehele lengte van de linea aspera en zijn verlengingen boven en onder; de laterale en sterkere scheidingswand, die zich uitstrekt van de aanhechting van de Glutæus maximus tot de laterale condylus, scheidt de Vastus lateralis vooraan van de korte kop van de Biceps femoris achteraan, en geeft een gedeeltelijke oorsprong aan deze spieren; de mediale en dunnere scheidt de Vastus medialis van de Adductores en de Pectineus. Daarnaast zijn er talrijke kleinere septa, die de afzonderlijke spieren scheiden, en elk in een aparte schede omsluiten.

Deze definitie bevat tekst uit een publiek domein editie van Gray’s Anatomy (20e Amerikaanse editie van Gray’s Anatomy of the Human Body, gepubliceerd in 1918 – uit http://www.bartleby.com/107/).