Generieke naam: meprobamaat en aspirine
Doseringsvorm: tabletten

Medisch beoordeeld door Drugs.com. Laatst bijgewerkt op 22 dec 2020.

• Overzicht
• Bijwerkingen
• Dosering
• Professional
• Interacties
• Images
• More

Code 1019A00

Rev. 09/06

Rx only

Equagesic Omschrijving

Elke tablet Equagesic, voor orale toediening, bevat 200 mg meprobamaat en 325 mg aspirine. Chemisch gezien is meprobamaat 2-methyl-2-propyl-1,3- propanediol dicarbamaat. De molecuulformule is C9H18N2O4 met een molecuulgewicht van 218,25.

Chemisch gezien is aspirine benzoëzuur 2-(acetyloxy)-. De molecuulformule is C9H8O4 met een molecuulgewicht van 180,16. Het komt voor als een geurloze witte, naaldachtige kristallijne of poedervormige stof. Bij blootstelling aan vocht hydrolyseert aspirine in salicylzuur en azijnzuur, en verspreidt het een azijnachtige geur. Het is goed oplosbaar in lipiden en slecht oplosbaar in water. De structuurformules van meprobamaat en aspirine zijn:

De aanwezige niet-werkzame bestanddelen zijn D&C Geel 10, FD&C Rood 3, FD&C Geel 6, gehydrogeneerde plantaardige olie, magnesiumstearaat, microkristallijne cellulose, polacrilinekalium, en zetmeel.

Equagesic – Klinische farmacologie

Meprobamaat is een carbamaatderivaat waarvan is aangetoond (in dierlijke en/of menselijke studies) dat het effecten heeft op meerdere plaatsen in het centrale zenuwstelsel, waaronder de thalamus en het limbische systeem. Aspirine is een niet-narcotisch pijnstillend middel met antipyretische en ontstekingsremmende eigenschappen.

Indicaties en gebruik voor Equagesic

Als hulpmiddel bij de kortdurende behandeling van pijn die gepaard gaat met spanning en/of angst bij patiënten met musculoskeletale aandoeningen. Uit klinisch onderzoek is gebleken dat in deze situaties de verlichting van de pijn iets groter is dan met aspirine alleen. Equagesic is niet bedoeld voor gebruik langer dan 10 dagen.

Contra-indicaties

Gebruik tijdens zwangerschap en borstvoeding

Een verhoogd risico op aangeboren misvormingen geassocieerd met het gebruik van kleine kalmeringsmiddelen (meprobamaat, chloordiazepoxide en diazepam) tijdens het eerste trimester van de zwangerschap is gesuggereerd in verschillende studies. Omdat het gebruik van deze geneesmiddelen zelden dringend is, moet het gebruik ervan in deze periode bijna altijd worden vermeden.

Omwille van het gekende effect van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) op het cardiovasculaire systeem van de foetus (sluiting van de ductus arteriosus), moet het gebruik ervan in het derde trimester van de zwangerschap worden vermeden. Salicylaatproducten zijn ook in verband gebracht met veranderingen in de maternale en neonatale hemostasemechanismen, een lager geboortegewicht en perinatale sterfte. Er moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid dat een vrouw die zwanger kan worden, zwanger is op het moment dat de therapie wordt ingesteld. Patiënten moet worden geadviseerd dat als zij zwanger worden tijdens de behandeling of van plan zijn zwanger te worden, zij met hun arts moeten overleggen over de wenselijkheid van het staken van het geneesmiddel. Meprobamaat passeert de placentabarrière. Het is aanwezig in navelstrengbloed op of nabij de niveaus van het moederplasma en in moedermelk van zogende moeders in concentraties die twee tot vier maal hoger zijn dan die van het moederplasma. Wanneer het gebruik van meprobamaat wordt overwogen bij patiënten die borstvoeding geven, moet rekening worden gehouden met de hogere concentraties van het geneesmiddel in de moedermelk in vergelijking met de maternale plasmaniveaus.

Equagesic is gecontra-indiceerd bij patiënten met acute intermitterende porfyrie en bij patiënten met allergische of idiosyncratische reacties op aspirine, meprobamaat, of verwante verbindingen, zoals carbromal, carisoprodol, mebutamaat, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, salicylaten, of tybamaat. Equagesic is ook gecontra-indiceerd bij patiënten met het syndroom van astma, rhinitis en neuspoliepen. De aspirinecomponent van Equagesic kan ernstig angio-oedeem, bronchospasme (astma) of urticaria veroorzaken. Syndroom van Reye: Aspirine mag niet worden gebruikt bij kinderen of tieners voor virale infecties, met of zonder koorts, vanwege het risico op het syndroom van Reye bij gelijktijdig gebruik van aspirine bij bepaalde virale ziekten.

Waarschuwingen

Equagesic moet met voorzichtigheid en in kleine hoeveelheden worden voorgeschreven aan patiënten met suïcidale neigingen.

Toevoegende effecten: Aangezien CNS-onderdrukkende effecten van meprobamaat en alcohol of meprobamaat en andere psychotrope geneesmiddelen additief kunnen zijn, dient de nodige voorzichtigheid te worden betracht bij patiënten die meer dan één van deze middelen tegelijk innemen.

Waarschuwing voor alcohol: Patiënten die dagelijks drie of meer alcoholische dranken nuttigen, moeten worden geadviseerd over de bloedingsrisico’s die gepaard gaan met chronisch, zwaar alcoholgebruik tijdens het gebruik van aspirine.

Stollingsafwijkingen: Zelfs lage doses aspirine kunnen de bloedplaatjesfunctie remmen, waardoor de bloedingstijd toeneemt. Dit kan een nadelige invloed hebben op patiënten met erfelijke (hemofilie) of verworven (leverziekte of vitamine K-deficiëntie) bloedingsstoornissen.

Gastro-intestinale bijwerkingen (GI): GI bijwerkingen omvatten grove GI bloedingen, brandend maagzuur, misselijkheid, maagpijn, en braken. Hoewel kleine symptomen van de bovenste GI, zoals dyspepsie, vaak voorkomen en op elk moment tijdens de behandeling kunnen optreden, moeten artsen alert blijven op tekenen van ulceratie en bloedingen, zelfs als er geen eerdere GI-symptomen zijn. Artsen moeten patiënten informeren over de tekenen en symptomen van GI bijwerkingen en welke stappen zij moeten nemen als deze zich voordoen.

Peptische ulcusziekte: Patiënten met een voorgeschiedenis van actieve maagzweer dienen het gebruik van aspirine te vermijden, omdat dit irritatie van het maagslijmvlies en bloedingen kan veroorzaken.

Potentieel gevaarlijke taken

Patiënten dienen te worden gewaarschuwd dat meprobamaat de geestelijke en/of lichamelijke vermogens kan aantasten die vereist zijn voor het uitvoeren van potentieel gevaarlijke taken, zoals het besturen van een motorvoertuig of het bedienen van machines. Dergelijke taken dienen te worden vermeden tijdens het gebruik van dit middel.

Voorzorgsmaatregelen

Algemeen

Equagesic dient met voorzichtigheid te worden voorgeschreven bij bepaalde risicopopulaties, zoals ouderen of verzwakte patiënten en patiënten met acute abdominale aandoeningen, de ziekte van Addison, stollingsstoornissen, verhoogde intracraniële druk, hoofdletsel, hypothyreoïdie, lever- of nierfunctiestoornis, prostaathypertrofie, of urethrale strictuur. Meprobamaat wordt gemetaboliseerd in de lever en uitgescheiden door de nieren. Om overmatige accumulatie te voorkomen, moet voorzichtigheid worden betracht bij de toediening aan patiënten met een gecompromitteerde lever- of nierfunctie. Meprobamaat kan af en toe epileptische aanvallen bij epileptische patiënten opwekken.

Informatie voor patiënten

Patiënten moeten worden geïnformeerd dat Equagesic aspirine bevat en niet mag worden ingenomen door patiënten met een aspirine-allergie.

Patiënten met een aanleg voor gastro-intestinale bloedingen dienen te worden gewaarschuwd dat gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen die aspirine en/of alcohol bevatten in dit opzicht een additief effect kan hebben.

Gedragsinteracties

Angiotensine Converterend Enzym (ACE)-remmers: De hyponatriëmische en hypotensieve effecten van ACE-remmers kunnen worden verminderd door gelijktijdige toediening van aspirine als gevolg van het indirecte effect op de reninangiotensineconversieroute.

Acetazolamide: Gelijktijdig gebruik van aspirine en acetazolamide kan leiden tot hoge serumconcentraties van acetazolamide (en toxiciteit) als gevolg van competitie bij de renale tubulus voor secretie.

Alcohol, algemene anesthetica, verdovende pijnstillers, kalmerende hypnotica, kalmerende middelen zoals chloordiazepoxide, of andere CNS Depressiva: De effecten van deze stoffen kunnen worden versterkt, waardoor een verhoogde CZS-depressie kan optreden.

Antistollingstherapie (Heparine en Warfarine): Patiënten met antistollingstherapie lopen een verhoogd risico op bloedingen vanwege interacties tussen geneesmiddelen en het effect op bloedplaatjes. Aspirine kan warfarine van de eiwitbindingsplaatsen verdringen, wat leidt tot verlenging van zowel de protrombinetijd als de bloedingstijd. Aspirine kan de antistollingsactiviteit van heparine verhogen, waardoor het bloedingsrisico toeneemt.

Anticonvulsiva: Salicylaten kunnen eiwitgebonden fenytoïne en valproïnezuur verdringen, wat leidt tot een daling van de totale concentratie van fenytoïne en een stijging van de serumvalproïnezuurspiegel.

Bètablokkers: De hypotensieve effecten van bètablokkers kunnen worden verminderd door gelijktijdige toediening van aspirine als gevolg van remming van renale prostaglandinen, wat leidt tot verminderde renale doorbloeding en zout- en vochtretentie.

Corticosteroïden: Bij patiënten die gelijktijdig corticosteroïden krijgen en chronisch aspirine bevattende geneesmiddelen gebruiken, kan het staken van de corticosteroïden leiden tot salicylisme omdat corticosteroïden de renale klaring van salicylaten versterken en het staken van de corticosteroïden wordt gevolgd door terugkeer naar normale percentages van renale klaring.

Diuretica: De effectiviteit van diuretica bij patiënten met onderliggende nier- of cardiovasculaire aandoeningen kan afnemen door gelijktijdige toediening van aspirine als gevolg van remming van renale prostaglandines, wat leidt tot verminderde renale doorbloeding en zout- en vochtretentie.

6-Mercaptopurine en Methotrexaat: Beenmergtoxiciteit en bloeddyscrasie kunnen het gevolg zijn van de verdringing van deze geneesmiddelen van secundaire bindingsplaatsen, en in het geval van methotrexaat, ook van de vermindering van de uitscheiding ervan.

Nonsteroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s): Het gelijktijdig gebruik van aspirine met andere NSAID’s moet worden vermeden omdat dit kan leiden tot een toename van bloedingen of tot een verminderde nierfunctie.

Oral Hypoglycemics: Matige doses aspirine kunnen de effectiviteit van orale hypoglykemische middelen verhogen, wat leidt tot hypoglykemie.

Uricosurische middelen (Probenicid en Sulfinpyrazone): Salicylaten antagoneren de uricosurische werking, waardoor hun effectiviteit bij de behandeling van jicht afneemt. Aspirine concurreert met deze middelen voor eiwitbindingsplaatsen.

Interacties bij laboratoriumtests

Aspirine kan interfereren met de volgende laboratoriumbepalingen in bloed: bloedureumstikstof, cholesterol, verhoogde leverenzymen waaronder aspartaataminotransferase (AST), nuchtere bloedglucose, hyperkaliëmie, verlengde bloedingstijd, eiwit, protrombinetijd, serumamylase, serumcreatinine, en urinezuur. Aspirine kan interfereren met de volgende laboratoriumbepalingen in urine: 5-hydroxyindoleazijnzuur, diazijnzuur, Gerhardt keton, glucose, proteïnurie, urinezuur, spectrofotometrische detectie van barbituraten, en vanillylmandelic acid (VMA).

Carcinogenese, Mutagenese Impairment of Fertility

Toediening van aspirine gedurende 68 weken aan 0,5 procent in het voer van ratten was niet carcinogeen. In de Ames Salmonella-test was aspirine niet mutageen; aspirine induceerde echter wel chromosoomafwijkingen in gekweekte menselijke fibroblasten.

zwangerschap: Teratogene effecten. Zwangerschapscategorie X.

Zie contra-indicaties

Labor and delivery

Aspirine dient te worden vermeden tijdens het derde trimester van de zwangerschap en tijdens de bevalling omdat het kan leiden tot overmatig bloedverlies bij de bevalling. Verlengde zwangerschap en verlengde bevalling als gevolg van prostaglandineremming zijn gemeld.

Nursing Mothers

Nursing Mothers should avoid use aspirin because salicylaat is excreted in breast milk. Gebruik van hoge doses kan leiden tot huiduitslag, bloedplaatjesafwijkingen en bloedingen bij zogende zuigelingen. Vanwege de kans op ernstige bijwerkingen bij zogende zuigelingen moet een beslissing worden genomen over het staken van de borstvoeding of het staken van het geneesmiddel, rekening houdend met het belang van het geneesmiddel voor de moeder ( Zie ook Contra-indicaties).

Pediatrisch gebruik

Veiligheid en werkzaamheid zijn niet vastgesteld voor pediatrische patiënten jonger dan 12 jaar (Zie Contra-indicaties).

Geriatrisch gebruik

Clinische studies van meprobamaat met aspirine omvatten niet voldoende proefpersonen van 65 jaar en ouder om te bepalen of zij anders reageren dan jongere proefpersonen. In het algemeen dient de dosering voor een oudere patiënt met voorzichtigheid te worden gekozen, gewoonlijk beginnend aan de lage kant van het doseringsbereik, vanwege de grotere frequentie van verminderde lever-, nier-, of hartfunctie, en van gelijktijdige ziekte of andere geneesmiddelentherapie.

Bijwerkingen

Lichaam als geheel

Koorts, hypothermie, dorst.

Allergische of Idiosyncratische

Erge overgevoeligheidsreacties, waaronder anafylaxie, angioneurotisch oedeem, anurie, astma, bronchospasmen, bulleuze dermatitis, rillingen, erythema multiforme, exfoliatief erytrodermie, larynxoedeem, oligurie, proctitis, purpura, Stevens-Johnson syndroom, stomatitis, en urticaria. Mildere reacties worden gekenmerkt door een jeukende, erythemateuze maculopapuleuze of urticariële huiduitslag die kan zijn gegeneraliseerd of beperkt tot de lies. Andere reacties zijn onder meer acute niet-trombocytopenische purpura, adenopathie, kruisgevoeligheid tussen meprobamaat/mebutamaat en meprobamaat/carbromal, ecchymosen, eosinofilie, vaste-medicijneruptie met kruisreactie op carisoprodol, leukopenie, perifeer oedeem en petechiën.

Cardiovasculair

Verschillende vormen van aritmie, hypotensie, palpitatie, syncope, tachycardie, en voorbijgaande ECG-veranderingen.

Centraal Zenuwstelsel

Agitatie, ataxie, hersenoedeem, coma, verwardheid, duizeligheid, slaperigheid, dysforie, euforie, snelle EEG-activiteit, hoofdpijn, beperking van visuele accommodatie, lethargie, overstimulatie, paradoxale opwinding, paresthesieën, sedatie, onduidelijke spraak, subdurale of intracraniële bloeding, toevallen, duizeligheid en zwakte.

Vocht en elektrolyten

Dehydratie, hyperkaliëmie, metabole acidose, en respiratoire alkalose.

Gastro-intestinaal

Dominale pijn, constipatie, diarree, dyspepsie, epigastrisch ongemak, maagklachten, gastro-intestinale bloedingen, brandend maagzuur, hepatitis, misselijkheid, pancreatitis, syndroom van Reye, voorbijgaande verhogingen van leverenzymen, ulceratie en perforatie, en braken.

Hematologisch (zie ook “Allergisch of Idiosyncratisch”)

Agranulocytose en aplastische anemie zijn gerapporteerd, hoewel geen oorzakelijk verband is vastgesteld, coagulopathie, gedissemineerde intravasale stolling, exacerbatie van porfyrische symptomen, hemolytische anemie, ijzergebreksanemie, occult bloedverlies, verlenging van de protrombinetijd, trombocytopenie en trombocytopenische purpura.

Musculoskeletaal

Rhabdomyolyse

Metabolisme

Hyperglykemie en hypoglykemie

Reproductief

Verlengde zwangerschap en weeën, doodgeboorten, zuigelingen met een lager geboortegewicht, en antepartum- en postpartumbloedingen.

Respiratoir

Acute luchtwegobstructie, hyperpneu, longoedeem, en tachypneu.

Speciale zintuigen

Hoorverlies en tinnitus.

Urogenitaal

Interstitiële nefritis, papillaire necrose, proteïnurie, en nierinsufficiëntie en -falen.

Drugsmisbruik en -afhankelijkheid

Fysieke afhankelijkheid, psychische afhankelijkheid en misbruik zijn voorgekomen. Chronische intoxicatie na langdurige inname van, meestal, grotere dan de aanbevolen doses uit zich in ataxie, onduidelijke spraak en duizeligheid. Daarom wordt geadviseerd zorgvuldig toezicht te houden op de dosering en de voorgeschreven hoeveelheden, en langdurige toediening te vermijden, vooral bij alcoholisten en andere patiënten met een bekende neiging tot het innemen van buitensporige hoeveelheden drugs. Plotselinge terugtrekking van het geneesmiddel na langdurig en excessief gebruik kan leiden tot het opnieuw optreden van reeds bestaande symptomen, zoals anorexia, angst of slapeloosheid, of tot ontwenningsreacties, zoals ataxie, verwardheid, hallucinose, spiertrekkingen, beven, braken en, in zeldzame gevallen, convulsieve toevallen. Dergelijke toevallen komen vaker voor bij personen met beschadigingen aan het centrale zenuwstelsel of met reeds bestaande of latente convulsieve stoornissen. Ontwenningsverschijnselen treden gewoonlijk binnen 12 tot 48 uur na het staken van de toediening van meprobamaat op; de verschijnselen houden gewoonlijk binnen de volgende periode van 12 tot 48 uur op. Wanneer gedurende weken of maanden een te hoge dosering is aangehouden, moet de dosering geleidelijk over een periode van 1 tot 2 weken worden verlaagd in plaats van abrupt te worden gestopt. Als alternatief kan een langwerkend barbituraat worden vervangen en vervolgens geleidelijk worden teruggetrokken.

Overdosering

De behandeling van overdosering met Equagesic is hoofdzakelijk symptomatisch en ondersteunend. In gevallen waarin excessieve doses Equagesic zijn ingenomen, treedt snel slaap op en worden bloeddruk, pols en ademhalingsfrequentie verlaagd tot basale niveaus. Het in de maag achtergebleven geneesmiddel moet worden verwijderd en symptomatisch worden behandeld. Na emesis en/of spoeling kan actieve kool de absorptie van zowel aspirine als meprobamaat verminderen. Indien de ademhaling of de bloeddruk in het gedrang komt, moeten ademhalingsassistentie, stimulerende middelen voor het centrale zenuwstelsel en pressoragentia voorzichtig worden toegediend zoals aangegeven. Diurese, osmotische (mannitol) diurese, peritoneale dialyse en hemodialyse zijn met succes gebruikt bij de verwijdering van zowel aspirine als meprobamaat. Alkaliniseren van de urine verhoogt de uitscheiding van salicylaten. Zorgvuldige controle van de urineproductie is noodzakelijk, en voorzichtigheid is geboden om overhydratie te voorkomen. Terugval en overlijden, na aanvankelijk herstel, zijn toegeschreven aan onvolledige maaglediging en vertraagde absorptie. Salicylaatvergiftiging kan het gevolg zijn van acute inname (overdosis) of chronische intoxicatie. Tekenen en symptomen zijn onder meer buikpijn, zuur-basestoornissen met ontwikkeling van metabole acidose, convulsies, delirium, hyperpneu, hyperthermie, hypoprothrombinemie, rusteloosheid, Tinnitus (oorsuizen), en braken. De eerste tekenen van overdosering met salicylzuur (salicylisme), waaronder tinnitus, treden op bij plasmaconcentraties van bijna 200 μg/mL. Plasmaconcentraties van aspirine boven 300 μg/mL zijn duidelijk toxisch. Ernstige toxische effecten worden geassocieerd met concentraties boven 400 μg/mL. Een eenmalige dodelijke dosis aspirine bij volwassenen is niet met zekerheid bekend, maar de dood kan worden verwacht bij 30 g. Bij echte of vermoede overdosering moet onmiddellijk contact worden opgenomen met een centrum voor vergiftigingbestrijding. Zorgvuldige medische behandeling is essentieel. Bij acute overdosering van aspirine kunnen ernstige zuur-base- en elektrolytstoornissen optreden, die worden gecompliceerd door hyperthermie en dehydratie. Respiratoire alkalose treedt vroeg op bij hyperventilatie, maar wordt snel gevolgd door metabole acidose. De behandeling van een overdosis aspirine bestaat voornamelijk uit het ondersteunen van de vitale functies, het verhogen van de salicylaateliminatie en het corrigeren van de zuur-basestoornis. Maaglediging en/of spoeling wordt aanbevolen zo snel mogelijk na inname, zelfs als de patiënt spontaan heeft gebraakt. Na lavage en/of emesis is toediening van actieve kool, in de vorm van een slurry, nuttig, indien minder dan 3 uur na inname verstreken zijn. Houtskooladsorptie dient niet te worden toegepast voorafgaand aan emesis en lavage.

De ernst van aspirinevergiftiging wordt bepaald door het salicylaatgehalte in het bloed te meten. De zuur-basestatus moet nauwkeurig worden gevolgd met seriële bloedgas- en serum pH-metingen. De vocht- en elektrolytenbalans moet ook worden gehandhaafd. In ernstige gevallen zijn hyperthermie en hypovolemie de onmiddellijke levensbedreigingen. Kinderen moeten met lauw water worden afgesponsd. Vervangende vloeistof moet intraveneus worden toegediend en worden aangevuld met correctie van de acidose. Plasma-elektrolyten en pH moeten worden gecontroleerd om de alkalische diurese van salicylaat te bevorderen indien de nierfunctie normaal is. Infusie van glucose kan nodig zijn om hypoglykemie onder controle te houden.

Hemodialyse en peritoneale dialyse kunnen worden uitgevoerd om het lichaamsgehalte aan geneesmiddelen te verminderen. Bij patiënten met nierinsufficiëntie of in gevallen van levensbedreigende intoxicatie is dialyse meestal noodzakelijk. Bij zuigelingen en jonge kinderen kan een wisseltransfusie aangewezen zijn. Suïcidale pogingen met meprobamaat hebben geleid tot ataxie, coma, sufheid, lethargie, shock, stupor en respiratoire en vasomotorische collaps. Sommige suïcidale pogingen zijn fataal geweest. De volgende gegevens zijn gerapporteerd in de literatuur en uit andere bronnen. Deze gegevens zullen naar verwachting niet met elk geval overeenkomen (rekening houdend met factoren zoals individuele gevoeligheid en de tijd die verloopt tussen de inname en de behandeling), maar geven de gebruikelijke gemelde bereiken weer. Acute enkelvoudige overdosis (meprobamaat alleen): Dood is gemeld met inname van zo weinig als 12 gram meprobamaat en overleven met zo veel als 40 gram.

BLOEDNIVEAUS

0,5 tot 2 mg procent vertegenwoordigt het gebruikelijke bloedspiegelbereik van meprobamaat na therapeutische doses. 3 tot 10 mg percent komt gewoonlijk overeen met bevindingen van milde tot matige symptomen van overdosering, zoals stupor of lichte coma. 10 tot 20 mg percent komt gewoonlijk overeen met een dieper coma, waarvoor intensievere behandeling nodig is. Soms vallen er dodelijke slachtoffers. Bij doses van meer dan 20 milligram kunnen meer sterfgevallen dan overlevenden worden verwacht. Acute gecombineerde overdosering (meprobamaat met andere CNS-psychotrope geneesmiddelen of alcohol): Aangezien de effecten additief kunnen zijn, kan een geschiedenis van inname van een lage dosis meprobamaat plus een van deze verbindingen (of van een relatief lage bloed- of weefselspiegel) niet worden gebruikt als een prognostische indicator.

Dosering en toediening

De gebruikelijke dosering van Equagesic is één of twee tabletten, elke tablet bevat meprobamaat, 200 mg, en aspirine, 325 mg, oraal 3 tot 4 maal daags naar behoefte voor de verlichting van pijn bij spanning of angst. Equagesic wordt niet aanbevolen voor patiënten van 12 jaar en jonger.

Hoe geleverd

Equagesic® (meprobamaat en aspirine tabletten) Tabletten, 200 mg meprobamaat en 325 mg aspirine, zijn als volgt verkrijgbaar: NDC 10551-091-10, roze en geel, dubbellaags, rond, gescoord tablet gemerkt “LP” en “91”, in flesjes van 100 tabletten.

Opslaan bij gecontroleerde kamertemperatuur, 20°-25°C (68°-77°F).

Beschermen tegen vocht.

Nauw gesloten bewaren.

Beschermen tegen licht.

Distribueren in lichtbestendige, dichte container.

Gemaakt voor:

Leitner Pharmaceuticals™, LLC

Bristol, TN 37620

www.leitnerpharma.com

Gemaakt door:

Mikart, Inc.

Atlanta, GA 30318

1019A00